| П’ер Эдмон Буасье | |
|---|---|
| фр.:Edmond Boissier | |
 | |
| Дата нараджэння | 25 мая1810(1810-05-25)[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 25 верасня1885(1885-09-25)[1](75 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Маці | Caroline Boissier-Butini[d] |
| Дзеці | Caroline Barbey-Boissier[d] |
| Род дзейнасці | батанік, біёлаг, падарожнік, падарожнік-даследчык, матэматык, батанічны калекцыянер |
| Навуковая сфера | батаніка[3], біялогія[3] і падарожжа[3] |
| Член у | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
| Сістэматык жывой прыроды | |||
|---|---|---|---|
Аўтар найменняў шэрагабатанічныхтаксонаў. Убатанічнай (бінарнай) наменклатуры гэтыя назвы дапаўняюццаскарачэннем«Boiss.». Спіс такіх таксонаўна сайце IPNI Персанальная старонкана сайце IPNI
| |||
П'ер Эдмон Буасье (фр.:Pierre Edmond Boissier;1810—1885) —швейцарскібатанік, падарожнік іматэматык, вучаньДэкандоля-старэйшага. У яго гонар названы від пустэльных слімакоў -Sphincterochila boissieri.
Скончыўшы курс навук у Жэневе, ён адправіўся ў Парыж, дзе займаўся пад кіраўніцтвамВеба. Па парадзе апошняга Буасье заняўся спецыяльным вывучэннем іспанскай флоры, у той час (1836) яшчэ зусім не вывучанай.
Вынікам першага падарожжа Буасье паІспаніі з'явілася ў 1838 яго першая вялікая праца «Elenchus plantarum novarum minusque cognitarum», у якой ён, сярод іншага, апісаў 200 новыхвідаў.
У 1839 Буасье пачаў выдаваць капітальны труд «Voyage botanique dans le mide de l’Europe pendant l’année 1837», in 4°, скончаны ў 1846.
У 1842, зацікавіўшыся атрыманым з Афінгербарыем, Буасье распачаў падарожжа ўГрэцыю, наваколліКанстанцінопаля іМалую Азію, а ў 1845 і 1846 ён наведаў, разам са сваёю жонкаю, народжанайLucile Butini (у гонар якой ім названы відыCelsia luciliae,Omphalodes luciliae іChionodoxa luciliae),Егіпет,Аравію,Сірыю іПалесціну.
З 1849 некалькі разоў наведваўПірэнейскі паўвостраў, бываў уАльпах, уГерманіі,Аўстрыі,Англіі,Нарвегіі,Даніі,Італіі,Алжыры іРасіі, а ў 1866 ён падарожнічаў з дэрпцкім прафесарамБусэ па Азіяцкай Расіі іПерсіі.
У 1867 выйшаў першы том яго знакамітага сачынення «Flora orientalis», апошні, 5-ы том якога быў скончаны ў 1884, за год да смерці Буасье ў 1885 годзе. «Flora orientalis» уключае падрабязнае апісанне 11 876 відаў, з указаннем вобласці іх распаўсюджвання, з ключамі для вызначэння відаў. Гэта праца з'яўляецца неабходным дапаможнікам для ўсякага, які займаеццафлорай Усходу.
Буасье апісаў сам усяго 3 602 новыя віды, а разам з іншымі — яшчэ 2 338 відаў. Ім усталявана 103 новыяроды самастойна і 28 у супрацоўніцтве з іншымі, дадзена апісанне ўсяго 18 496 відаў, апублікавана 347 табліц з 378 відамі. Асобных прац яго (часткова ў супрацоўніцтве з іншымі) маецца 21.
У якасці адпачынку Буасье займаўся каля Жэневы садаводствам.
 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
.svg)
