Шарль Эрмі́т (фр.:Charles Hermite;24 снежня1822, Дзьёз,Францыя —14 студзеня1901,Парыж) — французскіматэматык, прызнаны лідар матэматыкаўФранцыі ў другой палове XIX стагоддзя. ЧленПарыжскай акадэміі навук з 1856 года. ЧленЛонданскага Каралеўскага таварыства (1873), замежны ганаровы членПецярбургскай Акадэміі навук (1895). Узнагароджаныордэнам Ганаровага легіёна (1892).
Наведваў каледж Генрыха IV, з 1841 г. вучыўся ў ліцэі Людовіка Вялікага. З 1842 па 1845 г. вучыўся ў парыжскай Політэхнічнай школе. Абараніўшы дысертацыю, становіцца (1869)прафесарам Політэхнічнай школы, дзе выкладаў да 1876 года. У 1869-1897 гадах — прафесар Парыжскага факультэта навук, выкладаў таксама ў Нармальнай школе.
Асноўныя работы прысвечанытэорыі лікаў, тэорыіквадратычных форм, тэорыі інварыянтаў, артаганальныхмнагачленаў, эліптычных функцый іалгебры. Даследаваў клас артаганальных мнагачленаў (мнагачлен Эрміта). Зрабіў уклад у тэорыю алгебраічных формаў і іх інварыянтаў, у тым ліку ў тэорыю прадстаўленняцэлых лікаў алгебраічнымі формамі і іншыя прыкладанні да тэорыі лікаў. У ходзе гэтых работ адкрыў асаблівыя білінейныя формы (форма Эрміта). Эрміт паказаў, штолік e (аснованатуральнага лагарыфма) з'яўляеццатрансцэндэнтным (1873).
Вядома праца Эрміта «Аб рашэнні ўраўнення пятай ступені» (Sur la rsolution de l`quatia du cinquime degr, 1858)[12].
Найбольш вядомы яго вучаньАнры Пуанкарэ.
 | ||||
|---|---|---|---|---|
| Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
| Генеалогія і некрапалістыка | ||||
| ||||
