З’явілася ў XV стагоддзі ў французскай, затым у германскай і англійскай арміях[2]. У рускай рэгулярнай арміі існавала ў 1716—1798 гадах[2][1]. У СССР званне ўведзена 2 лістапада 1940 года[2].
Тэрмін выслугі ў званні сяржант складае дзевяць месяцаў.
Перад воінскім званнем ваеннаслужачага, які праходзіць ваенную службу ў гвардзейскай вайсковай частцы, на гвардзейскім караблі, дадаецца слова «гвардыі».
Да воінскага звання вайскоўца або грамадзяніна, які знаходзіцца ў запасе, які мае ваенна-ўліковую спецыяльнасць юрыдычнага або медыцынскага профілю, дадаюцца адпаведна словы «юстыцыі» або «медыцынскай службы».
Палажэнне аб парадку праходжання ваеннай службы, зацвержданае Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 186 ад 25 красавіка 2005 г.
Статут гарнізоннай і каравульнай службаў Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь, зацверджаны Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 355 ад 26 чэрвеня 2001 г.
Сержа́нт // Военный энциклопедический словарь / Отв. ред. Еремина Н.. —М.: Эксмо, 2007. — С. 848. — 1024 с. —5 000 экз. —ISBN 978-5-699-23223-9.(руск.)
Сержа́нт сяржа́нт // Русско-белорусский словарь для военных //Н. Н. Кривко, В. В. Пупко, В. К. Романцевич, С. Е. Танана; Под. ред. В. В. Язепчика, Н. Н. Кривко. — Мн.: БелЭн, 1996. — С. 375. — 447 с. —ISBN 985-11-0047-1.(руск.)
