Старажытнае насельніцтва Сент-Люсіі — індзейцы аравакі і карыбы, большая частка якіх знішчана еўрапейцамі. АдкрытаХ.Калумбам13 снежня1502 года ў дзеньСв. Люсіі. У1639 годзе было заснавана англійскае пасяленне, пасяленцы якога ў1640 годзе былі забіты. У1642 годзе востраў быў абвешчаны французскім уладаннем, аднак да1660 года працягваліся ваенныя сутычкі з карыбамі. У наступным Сент-Люсія неаднаразова пераходзіла з рук у рукі, прыцягваючы Вялікабрытанію і Францыю сваёй зручнай бухтайКастры. У перыяд з1650 па1814 год востраў 14 раз (1650—1664,1667—1723,1743—1748,1756—1762,1763—1781,1783—1794,1795—1796,1802—1803 — уладанне Францыі) змяняў гаспадароў, але вялікую частку часу знаходзіўся ў руках французаў. З сярэдзіныXVII ст. пачаўся масавы ўвоз афрыканскіх рабоў для працы на цукровых плантацыях. З часам у складзе насельніцтва сталі дамінаваць афрыканцы і мулаты. ПаводлеПарыжскага мірнага дагавора 1814 г. Сент-Люсія канчаткова пераўтварылася ў калонію Вялікабрытаніі. У1834 г. брытанскія ўлады адмянілі рабства на востраве. З1838—1958 гг. Сент-Люсія ўваходзіла ў склад брытанскай калоніі Падветраныя астравы. У1958—1962 гг. член Вест-Індскай федэрацыі. У1951 г. было ўведзена ўсеагульнае выбарчае права. З1967 года «асацыіраваная з Вялікабрытаніяй дзяржава» з правам унутранага самакіраваня. На чале ўрада стаў кіраўнікАб’яднанай рабочай партыіДжон Комптан. Яго кабінет праводзіў палітыку ўсялякага прыцягнення замежных капіталаўкладанняў. У1978 годзе на канферэнцыі ўЛондане была распрацавана Канстытуцыя Сент-Люсіі і прынята рашэнне пра прадстаўленне ёй незалежнасці.22 лютага1979 г. абвешчана незалежнасць Сент-Люсіі ў складзе Садружнасці на чале з прэм’ер-міністрам Дж. Комптанам. У ліпені1979 года на датэрміновых парламенцкіх выбарах болшасць галасоў атрымала —Лейбарысцкая партыя Сент-Люсіі. Прэм’ер-міністрам стаў яе лідарАлан Луісі. Унутраная барацьба ўЛПСЛ паміж яе правым і левым крылом прывяла да вострага палітычнага крызісу. Асноўныя палітычныя прафсаюзныя арганізацыі выступілі за адстаўку ўрада А.Луісі і правядзенне датэрміновых выбараў. Аб’яднанне дзяржаўных службоўцаў і прафсаюз настаўнікаў абвясцілі забастоўку. У1981 годзе А. Луісі саступіў пост прэм’ер-міністра лейбарыстуУінстану Сенаку, але яно апынулася няздольным кантраляваць становішча ў краіне. Адбыліся сур’ёзныя сутычкі, прафсаюзы і гандляры, незадаволеныя карупцыяй і барацьбой за ўладу, абвясцілі ўсеагульную забастоўку. Супраць урада выступілі і прадпрымальнікі.
У студзені1982 года быў сфармаваны новы пераходны ўрад на чале зМайклам Пілгрымам, якое ў маі правяло датэрміновыя парламенцкія выбары. На іх перамаглаАРП, і Дж. Комптан вярнуўся да ўлады (1982—1996 гг.). Яго ўрад увёў у дзеянне праграму «цвёрдай эканомікі» і ўразала зарплату дзяржаўных службоўцаў. У знешняй палітыцы Комптан цалкам падтрымліваў палітыкуЗША ў рэгіёне. Актыўна прыцягваліся замежныя капіталаўкладанні. У другой палове 1980-х гадоў штогадовы эканамічны рост складаў звыш 8 %. АРП перамагла таксама на парламенцкіх выбарах1987 і1992 гадоў. Праблемы з экспартам бананаў у Еўропу і абвастрэнне канкурэнцыі на міжнародным рынку пагоршылі эканамічнае становішча дзяржавы. У1998 годзе тэмпы эканамічнага росту зменшыліся да 2,9 % у год, а прамысловая вытворчасць у1997 годзе скарацілася на 9 %. Замена Комптана на пасадзе прэм’ер-міністраВаганам Люісам у1996 годзе не выратавала АРП. У1997 годзе партыя прайграла выбары, і да ўлады вярнуласяЛПСЛ на чале зКенетам Энтані. Яго кабінет прыступіў да ажыццяўлення праграмы прыватызацыі, а таксама ўсталяваў дыпламатычныя адносіны зКНР. На парламенцкіх выбарах2001 года лейбарысты ўтрымаліся ва ўладзе і працягнулі ранейшы палітычны курс. На парламенцкіх выбарах 2006 г.Аб’яднаная рабочая партыя Сент-Люсіі перамагла, на пасаду прэм’ер-міністра ў трэці раз уступіў Д. Комптан.
