Семіётыка,семіялогія,тэорыя прадстаўлення (грэч.sēmeiōtikon адsēmeion знак, адзнака) — навука, якая вывучае ўласцівасці, найперш супольныя, будовы і функцыянавання знакавых сістэм (натуральных моваў,штучных моваў і інш.) ці знакаў і такіх іх спалучэнняў (словаў, словазлучэнняў, метафар, хімічных і матэматычных сімвалаў і інш.), дзе кожнай знакавай адзінцы пэўным чынам надаецца пэўнае значэнне.
Адрозніваюцьагульную іспецыяльную семіётыкі. Тры асноўныя прадметы вывучэння семіётыкі — камунікацыя, значэнне, дасяганне высновы; уграмадстве гэтамова,абрады,звычаі і г.д., упрыродзе — камунікацыяжывёлаў, учалавеку —слыхавое ізрокавае ўспрыняцце і інш.
Пачаткі семіётыкі пакладзеныЧ. Пірсам у выглядзе абагульненнялогікі як тэорыі. Узаемадачыненні семіётыкі ілінгвістыкі прывялі да ўзнікненнялінгвасеміётыкі.
