Рухавік унутранага згараньня (скарочанаРУЗ) аботронкавы рухавік (адфр.tronc — ствол) — тыпрухавіка,цеплавой машыны, у якой хімічная энергіяпаліва (звычайна прымяняецца вадкае альбо газападобнае вуглевадароднае паліва), якое згарае ў рабочай зоне, пераўтвараецца ў механічную работу. Рухавік унутранага згарання ёсць прыстасаваннем, у якімхімічная энергія паліва пераўтвараецца ў карыснуюмеханічную працу. Першыя працы рухавіка ўнутранага згарання былі створаныЭцьенам Ленуарам[1].
Тэрмін рухавік унутранага згарання як правіла, ставіцца дарухавіка, у якім згаранне з перапынкамі, як то чатырохтактнымі і двухтактнымі поршневымі рухавікамі, а таксама да шасцітактнага поршневагарухавіка Ванкеля іротарнага рухавіка. Другі клас рухавікоў унутранага згарання выкарыстоўваць бесперапыннае гарэнне:газавыя турбіны,рэактыўныя рухавікі і большасцьракетных рухавікоў, кожны з якіх з'яўляюцца рухавіком унутранага згарання паводле таго ж прынцыпу[1].
Рухавік унутранага згарання даволі моцна адрозніваецца адрухавіка знешняга згарання, як топаравых рухавікоў аборухавіка Стырлінга, у якіх энергія падаецца працоўнай вадкасцю, якая не змешваецца з забруджанымі прадуктамі гарэння. Працоўнымі вадкасцямі могуць быцьпаветра,гарачая вада, вада пад ціскам ці нават вадкінатрый, які награваюць у нейкім катле.
Вялікая колькасць розных канструкцыяў для рухавіка ўнутранага згарання былі распрацаваны і пабудаваны з рознымі моцнымі і слабымі бакамі. Рухавікі ўнутранага згарання выкарыстоўваюцца ў якасці крыніцы сілкавання дляаўтамабіляў,самалётаў ісуднаў.
