Прыро́да (гэты беларускі тэрмін з’яўляецца частковай калькайлацінскага словаnatura) — матэрыяльны свет,Сусвет, у сутнасці — асноўныаб’ект вывучэння навукі. У побыце слова «прырода» часта ўжываецца ў значэннінатуральнаеасяроддзе пасялення чалавека (усё, што нас атачае, за выключэннем створанага чалавекам).
Тэма прыроды ў мастацтве ў найболей поўнай меры раскрываецца ў эпохурамантызму. Прырода выступае ў якасці неразумнага,інстынктыўнага пачатку, які супрацьстаіць чалавечамудуху. Прырода таксама тлумачыцца як выток, першабытны стан свету, таму ёй уласціва некранутасць і чысціня. Стомлены ад цывілізацыі чалавек шукае заспакаення на ўлонні прыроды, накіроўваючыся напікнік за горад. УXX стагоддзі з’яўляецца тэма прыроды, якая помсціць чалавеку ў выглядзе стыхійных бедстваў. Сучаснаенеапаганства шмат у чым з’яўляецца культам прыроды.
.jpg)
