Манархія — 2) форма дзяржаўнага кіравання, у якой крыніца ўлады —Бог (самадзяржаўе) або сам носьбіт дзяржаўнай улады (самаўладства), а асновай улады служаць яе маральны аўтарытэт у грамадстве і традыцыя, у сілу гэтага ўлада спадчынная. Таксама манархія — адна з найстаражытнейшых форм кіравання.
Абсалютная манархія — манархія, якая прадугледжвае амаль неабмежаваную ўладу манарха. Пры абсалютнай манархііўрад або іншыяорганы ўлады адказныя толькі перад манархам яккіраўніком дзяржавы, апарламент у шэрагу выпадкаў наогул адсутнічае або з’яўляецца толькі дарадчым органам пры манарху (цару, каралю і інш.).
Канстытуцыйная манархія — манархія, пры якой улада манарха абмежаванаяканстытуцыяй. Пры канстытуцыйнай манархіі рэальная заканадаўчаяўлада належыць парламенту, а выканаўчая — ураду. Канстытуцыйная манархія існуе ў дзвюх формах: дуалістычная манархія і парламентарная манархія.
Дуалістычная манархія (лац.:dualis — дваісты) — канстытуцыйная манархія, у якой улада манарха абмежаваная канстытуцыяй, але манарх фармальна і фактычна захоўвае шырокую ўладу.
Парламентарная манархія — канстытуцыйная манархія, у якой манарх выконвае свае функцыі чыста намінальна. Пры парламентарнай манархіі ўрад адказны перад парламентам, якому належыць фармальнае вяршэнства сярод іншых органаў дзяржавы.
Абсалютныя манархіі, з неабмежаванай уладай манархаКанстытуцыйныя манархіі, у якіх манарху належыць заканадаўчая ўладаКанстытуцыйныя манархіі, у якіх заканадаўчая ўлада належыць парламенту Дзяржавы-членыСадружнасці Нацый, якія прызнаюць у якасці намінальнага кіраўніка дзяржавы манархаВялікабрытаніі Манархіі — рэгіёны (тэрыторыі з манархічным кіраваннем, якія не з'яўляюцца незалежнымі дзяржавамі і ўваходзяць у склад дзяржавы з неманархічнай формай кіравання)
У спісах прадстаўлены манархіі на 1 студзеня 2023 года. Асобным спісам прадстаўленыдамініёны — былыя англійскія калоніі, у якіх кіраўніком дзяржавы з’яўляецца кароль (каралева) Вялікабрытаніі.
Пост кіраўніка Садружнасці не з’яўляецца тытулам і не перадаецца па спадчыне. Пры змене манарха на брытанскім троне старшыням урадаў краін-членаў Садружнасці трэба прыняць фармальнае рашэнне аб прызначэнні новага кіраўніка арганізацыі.
