Ліва́н (араб.لبنان) — дзяржава наБлізкім Усходзе. Знаходзіцца на ўсходнім беразеМіжземнага мора, на поўначы і ўсходзе мяжуе зСірыяй, на поўдні — зІзраілем. Плошча — 10,4 тыс.км².Дзяржаўная мова —арабская. Сталіца — г.Бейрут. Краіна падзяляецца на 5 мухафаз. Нацыянальная свята — Дзень незалежнасці (22 лістапада).
Ліван — рэспубліка. ДзеючаяКанстытуцыя дзяржавы была прынятая ў1926 года, у перыяд французскага мандата. Пазней у яе неаднаразова ўносіліся папраўкі і змены (апошнія — у1999).
Кіраўнік дзяржавы —Прэзідэнт, якога выбіраеНацыянальная Асамблея тэрмінам на 6 гадоў. Заканадаўчая ўлада належыць аднапалатнаму парламенту, 128 дэпутатаў якога выбірае насельніцтва на 4 гады. Выканаўчую ўладу ажыццяўляе ўрад пад кіраўніцтвамПрэм’ер-міністра, якога назначае Прэзідэнт.
Паводле традыцыі, што ўсталявалася з1943, Прэзідэнта выбіраюць ад хрысціянскай часткі насельніцтва, Прэм’ер-міністра прызначаюць ад мусульман-сунітаў, кіраўніка парламента — ад мусульман-шыітаў. Для згоды паміж рэлігійнымі абшчынамі краіны з1992 усталяваўся прынцып роўнага падзелу паміж хрысціянамі і мусульманамі міністэрскіх і іншых вышэйшых пасад у дзяржаўнай адміністрацыі.
Насельніцтва Лівана — каля 4 мільёнаў чалавек. Рэспубліка вылучаецца ў арабскім свеце надзвычайнайрэлігійнай разнастайнасцю. У Ліване дзейнічае асабліваяпалітычная сістэма —канфесіяналізм, які разумее арганізацыю дзяржаўнай улады ў адпаведнасці з падзелам грамадства на рэлігійныя абшчыны.
Даграмадзянскай вайны1975—1990 гг. Ліван быў квітнеючай дзяржавай, фінансавай і банкаўскай сталіцай арабскага свету з пераважнай доляй хрысціянскага насельніцтва, завошта атрымаў неафіцыйную назву «БлізкаўсходняяШвейцарыя». Ліван карыстаецца таксама папулярнасцю сярод турыстаў. Пасля завяршэння вайны пачалася рэканструкцыя эканомікі.
Ліван — пераважна горная краіна. 2 паралельныягорныя хрыбты перасякаюць Ліван з поўначы на поўдзень. На захадзе —хрыбет Ліван (г.Курнет-эс-Саўда, 3082 м), на ўсходзе —Антыліван (г.Эш-Шэйх, 2814 м); паміж імі —даліна Бекаа (шырыня 8-14 км). Раўнінныя ўчасткі на ўзбярэжжы.Карысныя выкапні:буры вугаль,жалезныя, марганцавыя, уранавыя руды. Клімат субтрапічны, міжземнаморскі. Сярэдняя тэмпература студзеня 13 °C, ліпеня 28 °C. У гарах бываюць маразы,снег трымаецца да 6-7 месяцаў.Ападкаў за год 1000 мм на ўзбярэжжы, 3000 мм на заходніх схілахЛівана, 700 мм уАнтыліване, 400 мм удаліне Бекаа. Рэкі горныя, багатыя гідраэнергіяй, выкарыстоўваюцца на арашэнне. Найбуйнейшая р.Эль-Літані. Расліннасць пераважна хмызняковая. Невялікія лясы зліванскага кедру, алепскай хвоі, дубу, клёну, піхты, ядлоўцу разам з хмызнякамі займаюць 8 % тэрыторыі краіны. Ёсць некалькі невялікіх рэзерватаў.
Тэрыторыя Лівана заселена з часоў верхняга палеаліту. У старажытнасці прыбярэжныя раёны былі часткайФінікіі, дзе існавалі такія важныя фінікійскія гарады, якТыр, Берыт, Сідон,Бібл. Тэрыторыя Лівана ўваходзіла ў складСтаражытнага Егіпта (2-я палова 2-га тыс.да н.э.),Асірыі (8-7 ст.да н.э.),дзяржаў Ахеменідаў (6-4 ст.да н.э.), Аляксандра Македонскага (4 ст.да н.э.), Пталамеяў (4-3 ст.да н.э.), Селеўкідаў (3-1 ст.да н.э.). У 64 годзе да н.э. заваяваны Рымам. У 4-7 ст. н.э. у складзе Візантыі. У сярэдзіне 7 стагоддзя заваяваны арабамі, уваходзіў у склад халіфата Амеядаў,халіфата Абасідаў, халіфата Фатымідаў. З 8-9 ст. у Горным Ліване пасяліліся прадстаўнікі хрысціянскай секты маранітаў, з 11 стагоддзя пашыралася вучэнне шыіцкай секты друзаў.
.svg)
.svg)
.svg)
