Дрэва —жыццёвая форма дрэвавыхраслін, якая мае выразна выяўленае галоўнаесцябло —ствол, які расце больш інтэнсіўна, чым іншыя парасткі, і захоўвае больш-менш вертыкальны напрамак росту.
Адыгрываюць галоўную ролю ў стварэнні лясныхбіяцэнозаў. Адны з асноўных прадуцэнтаўкіслароду паветра.
Класіфікацыя жыццёвых формаў дрэваў паводле І. Р. Серабракова
Паводле класіфікацыі жыццёвых формаў К. Раункіера, дрэвы адносяцца дафанерафітаў. Дрэвы ўзніклі ў сярэднімдэвоне. Належаць пераважна дахвойных (з голанасенных) ідвухдольных (з пакрытанасенных) раслін.
Крона ў большасці дрэў складаецца з галін і лісця. Ствол захоўваецца на працягу ўсяго жыцця, кожны год дае прырост у таўшчыню, утвараючыгадавыя кольцы. У дрэў з класа аднадольных (напр.,пальмаў) крона складаецца з разеткі вялікага лісця і адсутнічае другасны прырост у таўшчыню.
Ёсць дрэвы летне-зялёныя (скідваюць лісце з надыходам восені, напр.,дуб,вольха) і вечназялёныя (напр.,елка,піхта,хвоя). Сярод лісцевых дрэў вылучаюць шыракалістыя (дуб,клён,ясень) і драбналістыя (асіна,бяроза, вольха). Адрозніваюць дрэвы першай велічыні (20 м і больш; дуб, елка,ліпа, хвоя), другой (10—20 м; вольха,груша,рабіна) і трэцяй (5—10 м;глог,яблыня,ядловец).
Працягласць жыцця разнастайная, ад 20 да соцень і тысяч гадоў (баабаб,секвоя — да 3—5 тыс. гадоў,дуб — 500—1000,хвоя — 300—350,елка — 250—300,асіна,бяроза — 150—200 гадоў).
Дрэвы даюць драўніну, ядомыя плады, лекавую, тэхнічную і хімічную сыравіну, выкарыстоўваюцца для азелянення. Са старажытных часоў дрэва выкарыстоўваецца ў архітэктуры, дэкаратыўна-прыкладным і народным мастацтве, скульптуры. З дрэва здаўна вырабляюць хатняе начынне, прылады працы, транспартныя сродкі, мэблю і інш. Шырока выкарыстоўвалася таксама ў пернікарстве, набіванцы, іканастасах, абкладах абразоў і інш. Асноўны матэрыялдрэварыту. Разьбой па дрэве ўпрыгожваюць ліштвы, франтоны, вільчакі, вуглавыя накладкі. Багацце кояеравых адценняў, разнастайнасць фактуры і тэкстуры вызначаюць мноства дэкаратыўных эфектаў у вырабах з дрэва.
У большасці культур свету дрэва ўспрымаецца як своеасаблівая мадэльСусвету (Дрэва Сусвету). Паколькі яно карэннямі ўваходзіць у Зямлю, а галінамі — у Неба, то дрэва, як і самчалавек, з’яўляецца адлюстраваннем «сутнасці двух светаў» і своеасаблівым пасярэднікам паміж «верхам і нізам», Небам і Зямлёй. У многіх старажытных культурах асобныя дрэвы ці цэлыя гаі лічыліся месцам знаходжання звышнатуральных істот (багоў, разнастайных духаў і г.д.). Дрэва нярэдка разглядалася як Вось Свету, вакол якой групуецца ўвесь Космас. Згодна з першабытнымі ўяўленнямі, дрэвы разглядаліся як адухоўленыя істоты, якія маюць сваю душу.
_from_Larousse_du_XX%25C3%25A8me_si%25C3%25A8cle_1932.jpg)
