Грушавы мёд (ням.Birnenhonig, таксамаглейкая груша, густы грушавы сок, грушавы канцэнтрат) — непразрысты, цёмна-карычневы (аж да чорна-карычневага) загусцелысок згрушы (часам у яго дадаюцьяблычны сок). Вырабляецца ў асноўным у цэнтральнай Швейцарыі. Падобныя прадукты (vin cuit або raisinée) вядомыя ў кантонахЮра,Во іФрыбур. Фабрычна вытворчасць пад лэйблам «Бірнель» наладжана фірмай Уніпекцін ў Эшенце.

Для вырабу грушавага мёду збіраюць так званыя грушы «тайлерс», класічны сорт, найбольш прыдатны для варэння. Гэты сорт груш раней быў настолькі распаўсюджаны ўкантоне Люцэрн, што іх называлі яшчэ «люцэрнскімі» (падобна ўЦуге: «цугскімі»). Пры зборы ўраджаю важна злавіць момант, калі грушы яшчэ цвёрдыя, але ўжо пачынаюць станавіцца карычневымі і падаць з дрэў. Тады мёд атрымліваецца сакавітым і салодкім. Часам дадаюць салодкія сарты яблыкаў.Пасля адціску сок зліваюць у медны таз, утрымліваючы ў сіце занадта буйныя кавалкі, і пакідаюць на ноч у падвале. На наступны дзень збіраюць «шум» (валокны, якія плаваюць на паверхні) і ставяць таз на агонь. Пена збіраецца яшчэ да пачатку кіпення. Варэнне доўжыцца 6-7 гадзін. Ці дасягнута патрэбная кансістэнцыя, правяраюць у халодным посудзе: калі пасля мяшання маса трымае форму, яе можна разліць у керамічны посуд і пакінуць на ноч астываць.

У цяперашні час грушавы мёд выкарыстоўваецца для бутэрбродаў або для начыння ў печыва (напрыклад, у люцэрнскія пернікі). Часта яго выкарыстоўваюць як інгрэдыент для «гшвелці» (традыцыйнага варыянту варанай бульбы) ці казінага сыру. Падчас Другой сусветнай вайны «Грушава-мядовае малако» замяняла каву з малаком.

• Мёд
• Швейцарская кухня
• Груша
• Намазкі
• Сіропы

• Вікіпедыя:Шаблон «Вонкавыя спасылкі» пусты