| Арнашт Мука | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| в.-луж.:Arnošt Muka | ||||||
 | ||||||
| Дата нараджэння | 10 сакавіка1854(1854-03-10)[1][2] | |||||
| Месца нараджэння | ||||||
| Дата смерці | 10 кастрычніка1932(1932-10-10)[1][2](78 гадоў) | |||||
| Месца смерці | ||||||
| Месца пахавання | ||||||
| Грамадзянства | ||||||
| Род дзейнасці | пісьменнік, настаўнік, філолаг | |||||
| Навуковая сфера | лінгвістыка | |||||
| Альма-матар |
| |||||
| Член у | ||||||
| Узнагароды |
| |||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | ||||||
Арнашт Мука (н.-луж.:Arnošt Muka,ням.:Ernst Mucke;10 сакавіка1854, вёскаВулькі-Восык,Лужыца —10 кастрычніка1932,Баўтцэн) — сербалужыцкі педагог, грамадскі дзеяч і славіст. ЗаснавальнікСербалужыцкага музея іСербалужыцкага дома ўБаўтцене.
Лічыцца адным з самых выбітных сербалужыцкіх гуманістаў XIX і XX стагоддзяў, значна паспрыяўшых развіццюлужыцкай нацыянальнай свядомасці. У 1874—1879 гадах вучыўся ў Лейпцыгскім універсітэце, дзе вывучаў класічную філалогію і славістыку. У 1875 годзе арганізаваў першы моладзевы летнік-фестываль для лужыцкіх гімназістаў пад назвай «Схадзаванка». З 1879 г. быў настаўнікам у Цітаў (Жытава), а пазней у гімназіі ў Баўтцэне (Будзішын). З юнага ўзросту стаў удзельнічаць у лужыцкім культурным і навуковым руху. ЧленSocietas Slavica Budissenensis, а таксама Маціцы Сербскай.
У 1882—1886 гадах быў рэдактарам часопісаŁuzica, а ў 1884—1932 гадах рэдагаваў «Časopis Maćicy Serbskeje» (Часопіс Маціцы Сербскай). На старонках гэтага часопіса ў 1884—1886 гг. ён публікаваў дэмаграфічнае даследаванне«Statistikа Łužiskich Serbow», у якім прадставіў статыстычныя дадзеныя аб колькасці, рассяленню, сацыяльнай структуры і ўзроўні адукацыі лужыцкіх сербаў[4].
Дзякуючы яго рашучасці і арганізатарскім талентам атрымалася ў 1904 годзе адкрыцьСербалужыцкі дом у Баўтцэне. Акрамя таго, Мука спрабаваў арганізаваць Сербалужыцкі музей. Быў членам шэрагу акадэмій і навуковых таварыстваў (у тым ліку абраны членам-карэспандэнтамПецярбургскай Акадэміі навук[5]). Падчас падарожжаў па Лужыцы, праводзіў даследаванні мовы, фальклору і культурнай спадчыны лужычанаў. Быў аўтарам мноства навуковых прац, якія моцна паўплывалі на лужыцкую інтэлігенцыю. Выступаў супраць германізацыі. Двойчы адпраўляўся нямецкімі ўладамі ў ссылку ўглыб Германіі за нацыяналістычную дзейнасць.
Пахаваны наТухарскіх могілках у Будзішыне.
 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.svg)
