| Эрнст Юнгер | |
| Ernst Jünger | |
 Партрэт Эрнста Юнгера | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 29 сакавіка1895 Гайдэльбэрг,Нямецкая імпэрыя |
| Памёр | 17 лютага1998 (102 гады) Рыдлінген,Нямеччына |
| Пахаваны | |
| Бацькі | Lily Jünger[d] |
| Жонка | Лізэлёта Лёрэр |
| Дзеці | Alexander Jünger[d] |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | вайсковец, энтамоляг, філёзаф, пісьменьнік, аўтар дзёньніку, журналіст, пісьменьнік навуковай фантастыкі, паэт |
| Кірунак | вайна |
| Жанр | дзёньнікі, раманы |
| Мова | нямецкая[2] |
| Значныя творы |
|
| Узнагароды | Прэмія Гётэ |
| Подпіс |  |
| http://www.juenger-haus.de/ | |
Эрнст Ю́нгер (па-нямецку:Ernst Jünger; 29 сакавіка 1895,Гайдэльбэрг,Нямецкая імпэрыя — 17 лютага 1998,Рыдлінген,Нямеччына) — нямецкі пісьменьнік і філёзаф. Акрамя сваіх палітычных эсэ, раманаў ідзёньнікаў, вядомы дзякуючы дакумэнтальнаму аповеду пра свой досьвед уПершай сусьветнай вайне — «У сталёвых навальніцах».
Эрнст Юнгер паходзіў зь сярэдняе клясы. Бацька — інжынэр-хімік, пазьней фармацэўт. У 1901—1913 Эрнст навучаўся ў школе, а ў 1913 сышоў з хаты і ўступіў уФранцускі замежны легіён. Аднак з пачаткамI сусьветнай вайны служыў у імпэратарскімнямецкім войску наЗаходнім фронце. У 1917 атрымаўЖалезны крыж I клясы[3], а ў 1918 у званьні лейтэнанта — найвышэйшуюпрускую вайсковую ўзнагароду,Pour le Mérite.
Па вайне Юнгер служыў у войскуВаймарскай рэспублікі да дэмабілізацыі ў 1923. У 1925 ажаніўся з Грэтай фон Яйнсэн. Яны мелі двух дзяцей, Эрнста і Аляксандра (1934—1993).
У 1927 пераехаў уБэрлін. Вывучаўмарскую біялёгію,заалёгію,батаніку,філязофію і стаў вядомымэнтамолягам.
Пасьля прыходу да ўладынацыстаў Эрнст Юнгер адмовіўся і ад прапанаванага месца ўРайхстагу, і ад пасады кіраўніка Нямецкае акадэміі літаратуры[4]. Ён ня стаў сябрам НСДАП, адмовіўся выступаць на гебэльсавым радыё, напісаў у афіцыйную газэту НСДАП «Völkischer Beobachter» ліст з забаронай публікаваць ягоныя творы. Пасьля таго, як з вэтэранскай арганізацыі Гановэрскага палку «Traditionsverein der 73er» былі выключаныя ўсе жыды, Эрнст з братам Фрыдрыхам Георгам таксама пакінулі шэрагі гэтай арганізацыі[5].
У 1933 Юнгер зьехаў з Бэрліну;гестапа зладзіла ў ягонай хаце ператрус.
УII сусьветную вайну Эрнст Юнгер служыўкапітанам. Знаходзячы на адміністрацыйнай пасадзе ў Парыжы, пазнаёміўся зьПікаса іКакто. Пасьляспробы забойства Гітлера быў зьняты з пасады, паколькі быў асабіста знаёмы зь некаторымі са змоўшчыкаў.
Па вайне выданьні Юнгера сьпярша былі забароненыя ў Нямеччыне з-за падазрэньняў у супрацоўніцтве з нацыстамі. У 1950-я ягоны аўтарытэт быў адноўлены, у 1965 выйшаў зборнік ягоных твораў у 10 тамох.
У 1960 памерла ягоная жонка Грэта, і ў 1962 Эрнст ажаніўся зь Лізэлётай Лёрэр.
Брат Эрнста ЮнгераФрыдрыха Георга — паэт і эсэіст.
У 1997 року Эрнст Юнгер навярнуўся ўрыма-каталіцтва. Памёр уРыдлінгене ў 102-гадовым узросьце, апошнім з носьбітаў вайсковага ордэнуPour le Mérite.
Першым ягоным творам, выдадзеным у 1920 року, стала кніга «Ў сталёвых навальніцах» (ням.In Stahlgewittern), якая прынесла яму нечаканую славу. Кніга была складзеная на аснове ўласнага досьведу аўтара і ацэненая як усхваленьне вайны. Нягледзячы на ягоную дыстанцыянавасьць ад нацыстаў, кніга «Ў сталёвых навальніцах» карысталася вялікім попытам у Нямеччыне ў 1930-х[6].
У кнізе «Вагонь і кроў» (ням.Feuer und Blut, 1925), як і ў «У сталёвых навальніцах», Юнгер усхвальваў вайну як унутраную падзею. Ён крытыкаваў крохкасьць і нестабільнасьць дэмакратыі ў Ваймарскай рэспубліцы, адзначаючы, што «ненавідзеў дэмакратыю як мор»[7].
У працы «Пра нацыяналізм і жыдоўскае пытаньне» (ням.Über Nationalismus und Judenfrage, выдадзенай у 1930, Юнгер прадставіўжыдоў пагрозай адзінству Нямеччыны і рэкамэндаваў асыміляцыю або эміграцыю ў Палестыну.
У 1948 былі надрукаваныя ягоныя дзёньнікі Другой сусьветнай вайны пад назовам «Рэфлексіі» (ням.Strahlungen).
У 1985, у гонар 90-годзьдзя пісьменьніка, нямецкая зямляБадэн-Вюртэмбэрг заснавала прэмію ягонага імя паэнтамалёгіі. Яна ўручаецца штотры гады за выбітныя дасягненьні па энтамалёгіі.
Эрнст Юнгер —сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Нарматыўны кантроль | |
|---|---|
| Міжнародныя | |
| Нацыянальныя | |
| Навуковыя | |
| Артысты | |
| Асобы | |
| Іншыя | |
