Цылі́ндар (па-старажытнагрэцку:κύλινδρος — валік, каток) ціва́лец[1] — геамэтрычнаецела, абмежаванае цыліндрычнай паверхняй і дзьвюма раўналежныміроўніцамі, якія перасякаюць яе. Цыліндрычная паверхня — паверхня, якая атрымліваецца такім паступальным рухам прамой (утваральнай) у прасторы, што вылучаная кропка ўтваральнай рухаецца ўздоўж плоскай крывой (накіравальнай). Частка паверхні цыліндру, абмежаваная цыліндрычнай паверхняй завецца бакавой паверхняй цыліндру. Іншая частка, абмежаваная раўналежнымі роўніцамі, гэта асновы цыліндру. Такім чынам мяжа асновы будзе па форме супадаць з накіравальнай.
Цыліндрычная паверхня — паверхня, якая ўтвараецца аднапарамэтрычным сямействам паралельных прамых (званых утваральнымі) і якія праходзяць праз кропкі некаторай крывой (званай накіроўвалай).
Плоскія фігуры, утвораныя перасячэньнем цыліндрычнай паверхні з двума паралельнымі плоскасьцямі, якія абмяжоўваюць цыліндар, называюццазаснаваньнямі гэтага цыліндру.
Частка цыліндрычнай паверхні, якая знаходзіцца паміж плоскасьцямі падстаў, называеццабакавой паверхняй цыліндру.
Вышынёй цыліндру называеццаадрэзак, высякаецца плоскасьцямі яго падстаў на прамой, пэрпэндыкулярнай ім, або даўжыня гэтага адрэзка.
