Назва Славаччыны ў разуменьнікраіна, заселенаяславакамі ўпершыню адзінкава сустракаецца ў 1029 р. у словазлучэньні«dux Sclavonie», а пазьней часта ў розных варыянтах і мовах з XV стагодзьдзя. Аднак дакладна незразумела, ці маецца на ўвазе ў цэлым«славянская», ці канкрэтна«славацкая» тэрыторыя, як гэта часта бывало і з«славенскімі» тапонімамі. Славацкая гістарыяграфія часта сыходзіць з таго, што тэрмін«славен» або«славэн»,«славенскі» ці«славэнскі» яшчэ з часоўВялікамаравіі паказвае на генэтычных продкаў славакаў.
Сучасная славацкая форма —Slovensko — упершыню зафіксаваная ў 1675 у дакумэнце броўмаўскай шляхты, накіраванай гетману краю ваЎгерскім Градішці[9]. Часьцей гэтую назву пачалі ўжываць на пачатку XIX стагодзьдзя. Для пазначэньня тэрыторыі ў гістарычных дакумэнтах часта карысталіся варыянтам«Верхневугорская славацкая ваколіца» (славац.Hornouhorské slovenské okolie), напрыклад у «Мэмарандуме славацкай нацыі» або «Венскім мэмарандуме(sk)», у якіх прадстаўнікі славацкага народу дамагаліся пэўнайаўтаноміі на ўласнай этнічнай тэрыторыі.
На пачатку новай эры Славаччыну, дагэтуль заселенуюкельтамі, апанавалі германскіяквады, у другой палове II стагодзьдзя паўднёва-заходнюю частку занялірымляне, у V — VI стагодзьдзях тэрыторыю засяліліславяне.
Славаччына была часткай цэнтру імпэрыіСама VII стагодзьдзя, у IX стагодзьдзі на тэрыторыі заходняй і цэнтральнай Славаччыны паўсталаНітранскае княства зПрыбінаю на чале (тады пачалася хрысьціянізацыя Славаччыны).
Найвышэйшага разьвіцьця прота-славацкая дзяржава, вядомае якВялікая Маравія, дасягнула ў IX стагодзьдзі з прыходамКірылы і Мяфодзія і экспансіяй пад правадырствам князяСватаплука. У канчатковым выніку Славаччына стала часткай каралеўстваВугоршчына ў XI—XIV стагодзьдзях, а пазьней апынулася ў складзеАўстра-Вугоршчыны да яе распаду ў 1918 годзе. У гэтым годзе Славаччына аб’ядналася зЧэхіяй іПадкарпацкай Русьсю, тым самым утварыўшыЧэхаславаччыну.
Канец камуністычнай Чэхаславаччыны ў 1989 падчас мірнайАксамітнай рэвалюцыі азначаў таксама канец для Чэхаславаччыны як цэлага і стварэньне дзьвюх асобных дзяржаваў: Славаччыны іЧэхіі — ідучых сваімі ўласнымі шляхамі пасьля 1 студзеня 1993. Славаччына стала сябрамЭўразьвязу 1 траўня 2004, а 21 сьнежня 2007 увайшла ўШэнгенскую зону.
Славаччына разьмешчаная на ўсходзе Цэнтральнай Эўропы ў паўднёва-заходняй частцыКарпатаў, у сьцёку сярэднягаДунаю, міжПольшчаю на поўначы іВугоршчынаю на поўдні,Чэхіяю (Маравіяю) дыАўстрыяю на захадзе іЎкраінаю (Закарпацьцем) на ўсходзе. Працягласьць граніцы складае 1652,6 км, зь із з Вугоршчынаю 654,8 км, з Польшчаю — 541,1 км, з Чэхіяю 251,8 км, з Аўстрыяю 107,1 км, з Украінаю — 97,8 км.
Плошча краіны складае 49 035 км² — 129 месца ў сьвеце. Тэрыторыя краіны распасьціраецца з захаду на ўсход на 428,8 км, з поўначы на поўдзень на 77,6 км.
скрайні паўночны пункт — Баб’я гара, вёскаОраўска Паўгара (49°37′ паўночнай шыраты, 19°28′ усходняй даўгаты)
скрайні паўднёвы пункт —Пацінцы (47°44′ паўночнай шыраты, 18°17′ усходняй даўгаты)
скрайні заходні пункт —Загорска Весь (48°23′ паўночнай шыраты, 16°50′ усходняй даўгаты)
скрайні ўсходні пункт —Нова Седліца (49°05′ паўночнай шыраты, 22°34′ усходняй даўгаты)
Галоўнымі рэкамі Славаччыны, акрамяДунаю, зьяўляюцца таксамаВаг іГрон.
Для славацкагаляндшафту характэрная гарыстая прырода, зКарпацкімі горамі, якія праходзяць праз большую палову паўночнай часткі краіны. Найвышэйшыягорныя масівы —Высокія іНізкія Татры, якія зьяўляюцца папулярнымі лыжнымі курортамі, з мноствам маляўнічых азёраў і далін. Найвышэйшы пункт Славаччыны і ўсіх Карпат —Герлахаўскі-Шціт (2655 м), найніжэйшы — ракаБодраг (94 м) ля вёскіСтрэда над Бодрагам.
Паўднёва-заходнюю (уздоўжДунаю) і паўднёва-ўсходнюю часткі Славаччыны займаюць Сярэднедунайская і Патыскаянізіны. Даліны і сярэднегорскія катлавіны густанаселеныя, а горныя масівы — заселеныя бедна альбо нават бязьлюдныя.
Колькасьць насельніцтва — 5,38 млн чал. Большасьць жыхароў Славаччыны зьяўляюцца этнічныміславакамі (86%).Вугорцы — найбольшая меншасьць (10%), пражываюць у асноўным у паўднёвых і ўсходніх рэгіёнах краіны. Іншыя этнічныя групы ўключаюцьцыган,чэхаў,русінаў,украінцаў,немцаў іпалякаў.
Афіцыйная дзяржаўная мова —славацкая, прыналежыць да групыславянскіх моў. Але ў паўднёвай Славаччыне разам з славацкай распаўсюджаная яшчэ йвугорская мова.
Паводле дасьледаваньня нямецкай Гандлёвай палаты, праведзенага ў сакавіку 2004 году, каля паловы нямецкіх фундатараў разглядаюць Славаччыну як лепшае месца дляінвэстыцый.
Славаччына пераадолела вялікую частку складанага пераходу ад цэнтралізаванайплянавай эканомікі да сучаснайрынкавай. Урад краіны дамогся ў 2001 істотнага прагрэсу ў макраэканамічнай стабілізацыі і структурных рэформах. У асноўным завершанаяпрыватызацыя, банкаўскі сэктар амаль цалкам знаходзіцца ў руках замежнікаў і замежныя інвэстыцыі растуць. Славацкая эканоміка перасягнула чаканьні раньніх 2000-х, за выключэньнем спаду ў экспарце. Ажыўленьне ўнутранага попыту ў 2002, часткова дзякуючы росту прыбыткаў, кампэнсуе запаволеньне ростуэкспарту, дапамагаючы эканоміцы ісьці да яе найбольшага росту з 1998.
Беспрацоўе, якое дасягала 19,8% у канцы 2001, істотна зьнізілася да 2003.
Кіраўніком дзяржавы ў Славаччыне зьяўляеццапрэзыдэнт Славаччыны, які абіраецца ўсеагульным прамым галасаваньнем на 5-гадовы тэрмін. Вялікая частка выканаўчай улады ўскладзеная настаршыню ўраду,прэм’ер-міністра, які звычайна зьяўляецца лідэрам партыі або кааліцыі, якая атрымала большасьць на выбарах у парлямэнт і прызначаецца прэзыдэнтам. Астатняя часткакабінэту прызначаецца прэзыдэнтам па рэкамэндацыі прэм’ер-міністра.
Парлямэнт можа адправіць прэзыдэнта ў адстаўку, калі за гэта прагаласуюць тры пятых ад усяго ліку дэпутатаў. Прэзыдэнт можа распусьціць парлямэнт, калі ён тройчы на працягу месяца пасьля выбараў ня ўхваліць праграмную заяву ўрада.
Найвышэйшы судовы орган —Канстытуцыйны суд (славац.Ustavny sud). 13 сябраў гэтага суду зацьвярджаюцца прэзыдэнтам зь некалькіх кандыдатаў, прадстаўленых парлямэнтам.
Нягледзячы на наяўнасьць дастатковай колькасьці дасьледчыкаў ды грунтоўнайсыстэмы сярэдняй адукацыі, Славаччына разам з шэрагам іншых пост-камуністычных краінаў, па сёньняшні дзень мае цяжкасьці з эканомікай ведаў. Сацыяльныя ды бізнэс-дасьледаваньні, а таксама выдаткі на разьвіцьцё ніжэйшыя адносна сярэдніх па Эўразьвязе. Пад эгідайАрганізацыі эканамічнага супрацоўніцтва і разьвіцьця ў Славаччыне была праведзеная праграма міжнароднай ацэнкі ведаў студэнтаў. Вынікі яе правядзеньня сьцьвярджаюць, што сярэдняя адукацыя ў краіне займае 30-е месца ў сьвеце (акурат ніжэй чым у ЗША ды вышэй, чым у Гішпаніі)[10]. Ні адзін унівэрсытэт Славаччыны не ўваходзіць у сьпіс найлепшых унівэрсытэтаў у сьвеце[11].
_-_St._Elizabeth%2527s_Catedral_2.jpg)
