Вышыня гор у сыстэме дасягае 3404 мэтраў (пік Анэта)[1]. На захадзе ляжацьвапнякі ікарст; у цэнтры — галоўным чынамкрысталічныя пароды, альпійскія формы рэльефу,ледавікі (плошча каля 40 тыс. км²); на ўсходзесьцягі зьніжаюцца, дзе чаргуюцца зь міжгорнымі западзінамі. У ніжніх частках схілаў — зарасьнікі міжземнаморскіх хмызьнякоў, на вышыні да 1800—2100 м пераважаюць лясы, вышэй — хмызьняк і лугі. У сыстэме залягаюцьбаксыты іжалезная руда. Пірэнэі зьяўляюцца істотным кліматаразьдзелам у рэгіёне: на поўнач — тэрыторыя мернага клімату, на поўдзень — субтрапічнага.
Пірэнэі зьяўляюцца натуральнай граніцай паміжГішпаніяй іФранцыяй. Паміж імі знаходзіццаАндора.
Фізычная геаграфія падзяляе Пірэнэі на тры часткі: Атлянтычныя (ці Заходнія), Цэнтральныя і Ўсходнія Пірэнэі. Сярэдняя вышыня гор у Атлянтычных Пірэнэях узрастае з захаду — адБаскійскіх гор, што каляБіскайскай затокі. Цэнтральныя Пірэнэі працягваюцца на ўсход адВаль-д’Аран дагорнага перавалуСампорт(en). У Цэнтральных Пірэнэях знаходзяцца найвышэйшыя пункты горнай сыстэмы:
Скопішчы мэталічныхруд у Пірэнэях цяпер не прыцягваюць вялікай увагі, але раней у розных частках Пірэнэяў, што належылі да Гішпаніі, Францыі і Андоры, вялася распрацоўкажалеза. Залежыкаменнага вугля, прыбытак ад дабычы якіх перавышае выдаткі, галоўным чынам сканцэнтраваныя на гішпанскіх схілах, але ў Францыі знойдзеныя пластыбурага вугля. Адкрыты кар’ер у Трымоне (франц.Trimoun, у дэпартамэнцеАр’еж) зьяўляецца адным з найбуйнешых радовішчаўтальку ў Эўропе.
