Ангкор-Ват (па-кгмэрску:អង្គរវត្ត) — найбуйнейшыіндуісцкі храмавы комплекс, а таксама найбольшая рэлігійная пабудова ў сьвеце. Збудаваны каралёмСур’яварманам II на пачатку XII стагодзьдзя ў тагачаснай сталіцыКхмэрскай імпэрыіЯсадхарапуры (па-кгмэрску:យសោធរបុរៈ, цяперАнгкор). Насуперакшываісцкай традыцыі папярэднікаў Ангкор-Ват быў прысьвечаныВішну. Ад моманту свайго заснаваньня ён застаецца адзіным значным рэлігійным цэнтрам у рэгіёне дзякуючы свайму выдатнаму стану. Ён стаў сымбалемКамбоджы[1] і адлюстраваны наейным сьцягу.
Ангкор-Ват сумяшчае два асноўныя пляны храмавай архітэктуры кгмэраў: храма-гары і пазьнейшага храма-галерэі, заснаванай надравідыйскай архітэктуры. Ён створаны па падабенстве да гарыМэру, месца жыхарствадэваўіндуісцкай міталёгіі: ва ўнутранай прасторы зарвом і зьнешнім мурам даўжынёй 3,6 км тры прастакутныя галерэі, адна над адной. У цэнтры храму знаходзіцца ўтвораны вежамікўінкункс. У адрозьненьне ад большасьці ангкорскіх храмаў Ангкор-Ват арыентаваны на захад.
Цяперашняя назва, Ангкор-Ват, па-кхмэрску азначае «Храм-места» або «Места храмаў»;ангкор, у перакладзе «места» ці «сталіца» — размоўная форма слованакор (па-кгмэрску:នគរ), якое паходзіць адсанскрыцкаганагара (санскрыт:नगर)[2].Ват — па-кхмэрску «храмавы надзел», паходзіць адпалійскага слова «вата» (वत्त)[3]. Раней храм называўсяПрэах Піснулок (Вара Вішнулока на санскрыце) паводле пасьмяротнага тытулу заснавальніка[4].
У XV стагодзьдзі перастаў выкарыстоўвацца і быў закінуты[5], быў адкрыты для эўрапейскай цывілізацыі ў 1860 годзе[6].
Buckley, Michael (1998).Vietnam, Cambodia and Laos Handbook. Avalon Travel Publications. Online excerptThe Churning of the Ocean of Milk retrieved 25 July 2005.
.jpg)
