А,а (курсіў:А а) — першая літара ўсіхальфабэтаў накірылічнай аснове. Устараславянскім альфабэце носіць назву «азъ», якая адпавядае сучаснаму беларускаму займеньніку «я».
Літара ўзыходзіць дастар.-грэц.Α α(альфа), а тая ў сваю чаргу — даіўр.א «Алэф». Прыстаўка «а» (перад галоснымі — «ан») у запазычаных словах пазначае адсутнасьць прыкметы, выяўленага асноўнай часткай слова. Адпавядае беларускаму «без» і «не». Напрыклад: «А-морфны» — бясформенны, «а-сімэтрычны» — несімэтрычны.
Узыходзіць да грэцкай Α α «альфа», а тая — да фінікійскай «алеф», якой пазначаўся гартанны зычны [?]; найбольш распаўсюджаная вэрсія ўзводзіць напісаньне алефа да выявы галавы быка. Па-стараславянску йпа-царкоўнаславянску літара называецца «азъ», што перакладаецца на беларускую займеньнікам «я». У кірыліцы выглядае як, углаголіцы — як (часта выбар такога напісаньня для першай літары альфабэту тлумачаць сувязьзю з крыжам якхрысьціянскім знакам)[4].
^Б. Тарашкевіч. Беларуская граматыка для школ. Вільня: Беларуская друкарня ім. Фр. Скарыны, 1929. — Выданне пятае, пераробленае і пашыранае. — Мн.: «Народная асвета», 1991 [факсімільн.].
.svg)
.svg)
