Lěpa naša domovino,
Oj junačka zemljo mila,
Stare slave dědovino,
Da bi vazda čestna bila!
Mila, kano si nam slavna,
Mila si nam ti jedina,
Mila, kuda si nam ravna,
Mila, kuda si planina!
Vedro nebo, vedro čelo,
Blaga persa, blage noći,
Toplo lěto, toplo dělo,
Bistre vode, bistre oči:
Vele gore, veli ljudi,
Rujna lica, rujna vina,
Silni gromi, silni udi;
To je naša domovina!
Ženju serpi, mašu kose,
Děd se žuri, snope broji,
Škriplju vozi, brašno nose,
Snaša preduć málo doji:
Pase marha, rog se čuje,
Oj, oj zvenči, oj, u tmine,
K ognju star i mlad šetuje;
Evo t’ naške domovine!
Luč iz mraka dalko sija,
Po veseloj livadici,
Pěsme glasno brěg odbija,
Ljubni poje k tamburici:
Kolo vode, živo kolo,
I na berdu, i v dolini,
Plešu mladji sve okolo; —
Mi smo, pobre, v domovini!
Magla, što li, Unu skriva?
Ni l’ to našiu jauk turobni?
Tko li moleć smert naziva?
Il’ slobodni, il’ su robni?
»Rat je, bratjo, rat junaci,
Pušku hvataj, sablju paši,
Sedlaj konjče, hajd pešjaci,
Slava budi, gdi su naši!«
Buči bura, magla projde,
Puca zora, tmina běži,
Tuga mine, radost dojde,
Zdravo slobost, dušman leži!
Veseli se, tužna mati,
Padoše ti verli sini,
Ko junaci, ko Horvati,
Ljaše kervcu domovini!
Teci, Sava hitra, teci
Nit’ ti Dunaj silu gubi,
Kud li šumiš, světu reci:
Da svog’ doma Horvat ljubi,
Dok mu njive sunce grije,
Dok mu hrastje bura vije,
Dok mu mertve grob sakrije,
Dok mu živo serdce bije! | Bizim gözəl vətənimiz,
Ey igid əziz torpaq,
Qədim şöhrətin mirası,
Hər zaman xoşbəxt ol!
Əzizim, sən nə qədər şərəflisən,
Sən bizim yeganə sevgilimizsən,
Əzizim, harada düzənlik olsan da,
Əzizim, harada dağ olsan da!
Aydın səma, açıq alın,
Zərif insanlar, yumşaq gecələr,
İsti yay, ağır iş,
Təmiz su, aydın gözlər:
Böyük dağlar, böyük insanlar,
Qırmızı üzlər, qırmızı şərablar,
Qüdrətli ildırımlar, qüdrətli əzalar;
Bu bizim vətənimizdir!
Oraqlar biçir, oraqlar t'mizl'yir,
Yaşlı adam saymaqla məşğuldur,
Vaqonlar cırıldayır, un daşıyır,
Gəlin toxuyur və uşağı əmizdirir;
Mal-qara otlayır, buynuzlaşmanın səsi eşidilir,
Oh, oh, eşidilir, qaranlığa doğru,
Ocağın ətrafına cavan-qoca toplaşır;
Bu bizim Vətənimizdir!
Qaranlıqda işıq saçır uzaqlara,
Bütün şən çəmənliklərdə,
Mahnılar yüksək səslə səslənir təpələrdən,
Aşiqlərsə tamburika oxuyurlar:
Kolo, canlı kolo rəqsini edirlər,
Təpədə və dərədə,
Gənclər hər tərəfdə rəqs edir;
Biz, dostum, vətəndəyik!
Dumanın arxasında nə gizlənir?
Bunlar xalqımızın dəhşətli harayı deyilmi?
Kim ölüm üçün dua edir?
Azad doğulmuşlar, yoxsa qullar?
“Müharibədir, qardaşlar, müharibə, qəhrəmanlar,
Tüfəngini götür, qılıncını tut,
Atlarınızı yəhərləyin, piyadaları buraxın,
Qüdrət bizim olduğumuz yerdə olacaq!"
Fırtına uğuldayır, duman qalxır,
Sübh gəlir, qaranlıq gedir,
Kədər sönəcək, sevinc gələcək,
Salam azadlıq, düşmənimiz məğlub oldu!
Şən, kədərli ana,
İgid oğullarınız həlak oldu,
Qəhrəmanlar kimi, xorvatlar kimi,
Vətən üçün qan tökək!
Axın,Sava,Drava, axın,
Və sən,Dunay, gücünü itirmə,
Mavi dəniz, dünyaya deyin
Xorvatlar öz vətənini sevir.
Onun tarlaları günəş işığı ilə isinərkən,
Onun palıdları vəhşi küləklərlə dalğalanarkən,
Onun əzizləri cənnətə gedərkən,
Onun canlı ürəyi döyünərkən! |
