Futurizm (lat.futura -gələcək) — XX əsrin 10-20-ci illərində Avropa ədəbiyyatında avanqard cərəyan.Avanqardizmin radikal variantıdır. Daha çox İtaliyada geniş vüsət tapmışdı. Nümayəndələri F.Marinetti, U.Boççoni, C.Balla, L.Russola, Rusiyada V.Mayakovski, V.Xlebnikov olmuşdur. Futuristlər təkcə incəsənətlə deyil, bütün mədəni keçmişlə vidaya üstünlük verirdilər. "Gələcəyin incəsənəti"ni yaratmağa cəhd edən futuristlər mədəni irsi, xüsusilə onun estetik, bədii, mənəvi-əxlaqi sərvətlərini rədd, urbanizmi təbliğ edir, poeziyada təbii dilin əleyhinə çıxırdılar. Onlar sənayesivilizasiyasının təbliği və müasir böyük şəhərin inkişafını tərənnüm edirdilər. Əvvəlkiestetikanın əvəzinə onlar enerji və sürət estetikasına, "lokomotiv, avtomobil estetikası"na üstünlük verirdilər. Futurizm ilk dəfə İtaliyada meydana gəlmiş, sonra Rusiya və digər Avropa ölkələrində yayılmışdı. Bu cərəyanın banisi sonralarfaşizmin fəal təbliğçisi, futurizm manifestinin (1909) müəllifi F.T.Marinetti idi. Estetik prinsiplərinin ümumiliyinə baxmayaraq, futurizm ayrı-ayrı ölkələrdə müxtəlif ideya meyilləri ilə fərqlənmişdir. Bu cərəyan yüksək səviyyədə sosiallaşdırılmış və siyasiləşdirilmişdir.
1903 və1908-ci illər arasında, futurizmə qoşulmazdan əvvəl, Umberto Boççionipost-skapilyaturanaturalizminə çox borclu olan birfiqurativ baxış inkişaf etdirmişdi; bu istiqamətin əsas nümayəndələrindən biri də Filippini olmuşdur.
XIX əsrin sonundakı lombard naturalizmi ilə Boççioninin ilk vizual axtarışları arasındakı bu davamlılıq, Francesco Filippinin futurizminöncül fiqurativ dili baxımındantarixi-bədii rolunu vurğulayır.[4][5]
