Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Saltar al conteníu
WikipediaLa Enciclopedia Llibre
Buscar

Yves Saint Laurent

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Pa ver la casa de moda fundada por Yves Saint Laurent,Yves Saint Laurent (casa de moda).
Yves Saint Laurent
Vida
NacimientuOrán[1]1 d'agostu de 1936[2]
NacionalidáBandera de FranciaFrancia[3]
MuerteParís[4]1 de xunu de 2008[5] (71 años)
Causa de la muertecáncanu de cerebru
Familia
PareyesPierre Bergé
Jacques de Bascher
Hermanos/es
Estudios
Llingües falaesfrancés[6]
Oficiudiseñador d'alta costura,diseñador de vestuariu,empresariu,coleicionista d'arte,estilista,pintordiseñador de xoyes
EmplegadoresChristian Dior, S. A. (1955 –
Yves Saint Laurent(es)Traducir (1962 –
Trabayos destacaosLe Smoking(en)Traducir
Premios
MovimientuAlta costura
Prêt-à-porter
IMDbnm0756721
Cambiar los datos en Wikidata

Yves Henri Donat Mathieu-Saint-Laurent, más conocíu comoYves Saint Laurent (1 d'agostu de 1936Orán – 1 de xunu de 2008París), foi undiseñador de moda y empresariufrancés.

Biografía

[editar |editar la fonte]

Primeros años

[editar |editar la fonte]

Nació n'Orán, daquella colonia francesa d'Arxelia, nel senu d'una de les más riques families de la ciudá. El so padre, descendiente d'unbarón francés, yera presidente d'una compañía de seguros y propietariu de delles sales de cine. La so güela materna yeraespañola. N'Arxelia, laSegunda Guerra Mundial y la ocupación nazi de Francia paecíen sucesos alloñaos, y nun incidieron demasiáu na vida de Yves Saint Laurent y la so familia. Siendo neñu gustába-y interpretar personaxes deMolière y lleía con avidez la revistaVogue. Atraía-y el mundu de los diseños pa teatru. Pol so calterpeculiar sufrióacoso escolar, qu'él intentaba superar prometiéndose: «Dalgún día voi ser famosu».

En1950, Saint Laurent unvió tres diseños a París, a un concursu convocáu polSecretariáu Internacional de la Llana. Quedó en tercer posición, y allegó a recibir el premiu acompañáu de la so madre. Los sos diseños sorprendieron a Michel de Brunhoff, redactor xefe deVogue, que-y encamentó qu'estudiara naChambre Syndicale de la Couture. Saint Laurent fíxo-y casu y en graduándose en Orán camudar a París.

En 1951 volvió participar nel concursu delSecretariáu Internacional, y esta vegada resultó ganador, ganando a un mozuKarl Lagerfeld. Unvió más diseños a De Brunhoff, quien vio nellos semeyances con un diseñador consagráu:Christian Dior. El responsable deVogue unvió estos diseños a Dior, que vio al intre'l talentu de Saint Laurent y decidió sumalo al so taller.

Entamos conChristian Dior

[editar |editar la fonte]

Con 18 años, entró a trabayar enDior, magar les sos xeres iniciales fueron más bien prosaiques: decorar l'estudiu y diseñar dellos accesorios. Sorprendentemente, Christian Dior escoyólu como'l so socesor nel cargu de diseñador xefe de la casa. Saint Laurent y la so madre estrañar pola decisión de Dior, quien paecía demasiao mozu pa xubilase. Morrería d'un infartu esi mesmu añu.

Vistíu de franela gris, «llinia trapeciu», diseñáu por Yves Saint Laurent pa la casa Dior, en 1958. (Exhibir nelMuséu de Young enSan Francisco, California).

En 1957, con 21 años, Saint Laurent convertir nel alfayate más nuevu de l'alta cordura francesa. La so coleición de primavera de 1958 algamó resonante ésitu, al enllargar l'estiluNew Look acuñáu por Dior. Esti ésitu contribuyó arescatar la firma d'una quiebra que paecía segura. En 1959, foi escoyíu porFarah Diba por que diseñara el vistíu de la so boda colSha d'Irán. Pero les creaciones posteriores de Saint Laurent collecharon dures crítiques, y la so carrera enDior atayar nel añu1960, cuando foi llamáu pa cumplir colserviciu militar francés, coincidiendo cola guerra d'independencia d'Arxelia. Saint Laurent refugara la milicia hasta entós gracies a influencies del propietariu deDior, Marcel Boussac, y conxeturóse que cuando Boussac quixo prescindir d'él, movió losfilos necesarios por que lu llamaren a files.[8]

Saint Laurent duró apenes 20 díes nel exércitu. Por cuenta de les humildaciones infligidas por unos compañeru, sufrió un ataque d'estrés y foi ingresáu nun hospital militar. Ellí supo que la casaDior nun-y acutaba l'empléu y que más bien prescindiera d'él; esta noticia empeoró'l so estáu emocional y foi ingresáu nelpsiquiátricu deVal-de-Grâce, un centru tristemente conocíu poles sos terapies agresives. Saint Laurent sufrióelectroshocks y alministráronlusedantes y otres drogues, una etapa aveseda qu'ayuda a esplicar los sos posteriores problemes emocionales y adicciones.

A finales de 1960 Saint Laurent abandonó'l psiquiátricu y, al volver a París, vio que'l so sustitutu na casaDior yeraMarc Bohan, diseñador que s'averaba más al estiluladylike (femenín como d'antiguo) que se buscaba. Saint Laurent demandó a la empresa pordaños morales cola ayuda del so amiguPierre Bergé, y col dineru recibíu, sumáu al sofitu financieru del empresariu J. Mack Robinson d'Atlanta, creó la so propia casa de cordura.

Fundación de la casaYSL

[editar |editar la fonte]
Diseños d'esmoquin femenín (-y smoking) que s'esiben nel Muséu de Young en San Francisco.

La primer coleición d'esi mesmu añu,Ligne Trapéze (‘llinia trapeciu’ en francés), convertir nun ésitu instantáneu. La imaxe y el logotipu de la empresa (un monograma coles iniciales YSL superpuestes) encargar al diseñador gráficu francésCassandre en 1961, y siguen n'usu anguaño.

La collaboración dePierre Bergé foi sustancial por que Saint Laurent llegara a alzar una empresa sólida. Anque atayaron la so rellación sentimental en 1976, siguieron conviviendo na mesma casa y collaborando, y Bergé foi'l sofitu imprescindible que dexó a Saint Laurent siguir creando y superar les sos crisis emocionales.

Les sos coleiciones nos años 60 destacaron pola incorporación delesmoquin al vestuariu femenín y pola implantación delprêt-à-porter como una llinia comercial completa; de fechu foi'l primer creador d'alta cordura que presentó una llinia d'esta nueva categoría de moda. En 1966 inauguró'l so primer local que comercializabaprêt-à-porter. Tamién foi'l primer diseñador qu'incorporó muyeres de color como modelos nos sos desfiles.

Escaparate de la firma Yves Saint Laurent enRodeo Drive,Beverly Hills.

Collaboraciones en cine y teatru

[editar |editar la fonte]

Diseñó decoraos y vestuariu pa filmes y obres teatrales comoCyrano de Bergerac yLa Pantera Rosa, collaborando conRoland Petit, Claude Régy,Jean-Louis Barrault,Luis Buñuel,François Truffaut,Alain Resnais (Stavisky, 1974),Jean Marais,Zizi Jeanmaire,Arletty...

Vistió a dives del cine comoJeanne Moreau,Claudia Cardinale (La panthère rose, 1963) yIsabelle Adjani, y convirtió aCatherine Deneuve n'iconu d'estilu y musa personal.[9]

Altibaxos

[editar |editar la fonte]

Los sos diseños nunca dexaben indiferentes a los críticos. El desfile de seronda de 1966, inspiráu enMondrian, causó sensación, pero otres propuestes nun se llibraron de crítiques negatives. En 1971 Saint Laurent llanzó una coleición inspirada nos collaboracionistes franceses mientres la ocupaciónnazi deFrancia nos años 1940 que foimasacrada porque s'entendió qu'emponderaba los tiempos de la ocupaciónnazi («qu'él nun conoció») y el «feu utilitarismu de la posguerra».

Les esixencies de producción n'alta cordura yprêt-à-porter (dos coleiciones al añu de cada categoría) acarretáron-y unestrés creciente, que combatía conalcohol ydrogues. En 1987 sufrió untrespié en crítiques arriendes de un fallíu desfile enNueva York; exhibióchaquetes con aplicaciones de xoyes de 100 000dólares pocos díes dempués de qu'uncrack financieru solmenara la ciudá. De magar, foi delegando el diseñu delprêt-à-porter n'ayudantes, y esta gama de la so producción apenes retuvo pujanza ente les sos fanes.

La marcaSaint Laurent amenó otruescándalu na última etapa, cuando pa promocionar un arume masculino recurrir a una fotografía dedesnudu fronteru, onde un modelu posaba colosxenitales visibles; foi la primer (y única) imaxe d'esti tipu que se recuerda dientro de lapublicidá d'algame global.

Saint Laurent foi tamién conocíu pola so faceta mundana; allegaba a discoteques comoStudio 54, y yera consumidor habitual decocaína. Cuando dexó les drogues, sumó otra adicción más inocua: bebía al día varios llitros deCoca-Cola. La so vida íntima daba que falar, anque'l so compañeru Pierre Bergé siempres-y sofitó y contribuyó a que la empresa nun naufragara nin nos peores momentos del diseñador.

Saint Laurent y l'arte

[editar |editar la fonte]
La coleición de seronda de 1965 inspirar na obra de Piet Mondrian

Saint Laurent y Bergé axuntaron una importante coleición d'arte na so casona de la cai Babylon de París,[10] gracies en gran midida al ésitu económicu del arumeOpium (1977), el más vendíu del mundu.[ensin referencies] Adquirieron obres como una importante semeya deGoya que perteneció a losRockefeller (El neñu don Luis María de Cistué) y una escultura de madera deConstantin Brancusi (anguaño queden solu trés en manes privaes). Sumaron pintures d'otros munchos artistes comoFrans Hals,Cornelis de Vos,Ingres,Géricault,Picasso,Fernand Léger,Giorgio de Chirico,Édouard Vuillard,Edvard Munch,Matisse yMondrian, según dibuxos y acuareles deManet,Paul Klee,Paul Gauguin,Degas,Toulouse-Lautrec,Alberto Giacometti yCézanne. En feches posteriores la pareya declaró que «colos precios actuales, yá nun podemos siguir mercando».

La so afición pol arte llevólu a ‘homenaxar’ a maestros comoPiet Mondrian,Picasso yBraque, con vistíos que reproducen los sos motivos.[11] Una esposición enLa Coruña (febreru de2008) ilustró esta influencia nel so trabayu, amosando los sos diseños xunto con obres d'arte que los inspiraron.[12][13]

Retirada en 2002

[editar |editar la fonte]

Yves Saint Laurent anunció la so retirada del diseñu de moda y les pasareles en xineru de 2002.[14] Amosóse decepcionáu pola moda predominante, qu'al so xuiciu arrequexaba l'ambición artística a favor del simple arriquecimientu «como si fora faer cortines pa ventanes».

Fallecimientu y puya de bienes

[editar |editar la fonte]

Yves Saint-Laurent finó enParís el1 de xunu de2008, a la edá de 71 años, en careciendo cáncer.[8] Pocos díes antes, formalizó la so enllargada rellación con Pierre Bergé por aciu unaunión civil, de xuru pa solucionar cuestiones d'heriedu. Caltuvieren la so rellación amistosa hasta'l final, magar viviendo separaos dende1992.

Al funeral de Saint Laurent allegaron l'entós presidente de FranciaNicolas Sarkozy y la so esposaCarla Bruni, que trabayara como modelu mientres munchos años cola firma; según por importantes personalidaes venceyaes a la moda comoValentino,John Galliano,Jean Paul Gaultier,Claudia Schiffer,Naomi Campbell ,Catherine Deneuve yFarah Diba.

Tres la muerte del diseñador, la so coleición d'arte esvalixábase; el so compañeru Bergé comentó que tal conxuntu formárase como un proyeutu de los dos que, al finar Saint Laurent, había perdíu sentíu. Celebróse una puya de tres díes, ente'l23 y el25 de febreru nelGrand Palais de París al cargu de la firmaChristie's. De los 733 llotes vendiéronse 730 por un total de 373 millones d'euros, dineru que se destinó a una fundación y a la llucha contra'lsida.[15] La citada semeya deGoya escluyir de la venta pa ser donáu alMuséu del Louvre, y Bergé quedar con delles obres d'Andy Warhol (semeyes de Saint Laurent y del so perru favoritu). Curiosamente, unu de los pocos llotes que nun atoparon comprador foi'l cuadru dePicassoPreseos de música sobre una mesa, la pintura con valoración más alta.[16] Otra manera, un cuadru de Mondrian foi adquiríu pal futuru muséuLouvre Abu Dhabi.

En mayu de2009, haise rumoreado que l'antigua vivienda de Saint Laurent y Bergé na cai Babylon podría ser adquirida pol presidenteNicolas Sarkozy yCarla Bruni como la so nueva residencia.[17]

En2010, topáronse diversos dibuxos fechos por Saint Laurent que databen de losaños 1970 y1980, ente estos cuadros atopa una semeya desnuda del líder deQueen,Freddie Mercury, posiblemente fechu enMúnich,Alemaña en1984.[18]

Influencia posterior

[editar |editar la fonte]

Saint Laurent pasó a la historia como'l primer diseñador de moda qu'espunxo nun muséu, elMetropolitan Museum deNueva York.[19] Creó, conPierre Bergé, unafundación pa la custodia y espardimientu del so legáu creativu.

Documentales biográficos

[editar |editar la fonte]
  • David Teboul: "Yves Saint Laurent: His Life and Times" (2002)
  • "Yves Saint Laurent: 5 Avenue Marceau 75116 Paris" (2002)
  • Pierre Thoretton: "L'Amour Fou" (2009)
  • Jalil Lespert: "Yves Saint Laurent" (2014).

Referencies

[editar |editar la fonte]
  1. Afirmao en:Fichier des personnes décédées mirror. Fichier des personnes décédées ID (matchID):jj2jZmW7yhab. Data de consulta: 30 marzu 2023.
  2. Afirmao en:Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. Afirmao en:LIBRIS. Identificador de Libris:qn25bpp844f4324. Data d'espublización: 15 xineru 2013. Data de consulta: 24 agostu 2018. Editorial: Biblioteca Nacional de Suecia.
  4. Afirmao en:Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 31 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  5. Direición web d'archivu:http://web.archive.org/web/20090116083250/http://www.theglobeandmail.com/servlet/story/RTGAM.20080601.wlaurent0501/BNStory/lifeStyle/home.
  6. Afirmao en:autoridaes BNF. Identificador BnF:120289995. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  7. URL de la referencia:https://geoffreybeenefoundation.com/geoffrey-beene-lifetime-achievement-award-cfda-geoffrey-beene-design-scholar-award/. Data de consulta: 20 setiembre 2019.
  8. 8,08,1AFP (2 de xunu de 2008). «Muerre'l diseñador Yves Saint Laurent». El País. Consultáu'l 2 de xunu de 2008.
  9. Mikelbank, Peter (xunu de 20008). «Designer Yves Saint Laurent Has Died» (inglés). People. Consultáu'l 1 de xunu de 2008.
  10. «Cases de famosos: Yves Saint Laurent». Decoesfera (7 de xineru de 2009). Consultáu'l 28 de xineru de 2015.
  11. «Yves Saint Laurent llega a Madrid». L'Imparcial (3 d'ochobre de 2011). Consultáu'l 28 de xineru de 2015.
  12. «Una muestra sobre Yves Saint Laurent foi la esposición más visitada en Galicia en 2008». Faro de Vigo (10 de xineru de 2009). Consultáu'l 28 de xineru de 2015.
  13. Corujeira, Jacobo (16 de febreru de 2008). «Yves Saint Laurent amuesa'l so llau más artísticu nuna esposición en La Coruña». El Confidencial. Consultáu'l 28 de xineru de 2015.
  14. Meilhan, Pierre (1 de xunu de 2008). «Fashion icon Yves Saint Laurent dead at 71» (inglés). CNN. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-05. Consultáu'l 1 de xunu de 2008.
  15. Antonio Jiménez Barca (26 de febreru de 2009). «Una martellada de 373 millones». Elpaís.com. Consultáu'l 26 de febreru de 2009.
  16. Antonio Jiménez Barca (24 de febreru de 2009). «Picasso nun se viende na puya de Saint Laurent». Elpaís.com. Consultáu'l 26 de febreru de 2009.
  17. Antonio Jiménez Barca (15 de mayu de 2009). «Los Sarkozy quieren la casa de Yves Saint Laurent». El País. Consultáu'l 21 de mayu de 2009.
  18. www.dw-world.de/dw/article/0,,5263580,00.html
  19. «Yves Saint Laurent». Consultáu'l 28 de xineru de 2015.

Enllaces esternos

[editar |editar la fonte]
Control d'autoridaes


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Yves_Saint_Laurent&oldid=4329501»
Categoríes:
Categoríes anubríes:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp