Utrecht ([ˈytrɛxt] (?·i)) ye lacapital de laprovincia homónima. Allugar nel centru de losPaíses Baxos, siendo la cuarta ciudá n'importancia d'esti reinu. La población d'Utrecht ye de 330.772 habitantes, según censu de 2014. Ye unu de los exemplos más destacaos de la morfoloxía d'una urbe histórica y monumental nos Países Baxos. Coles mesmes, ye unu de los principales centros económicos ya industriales del país.
Asitiada nes veres delRin, foi una destacada fortaleza romana y dempués un gran centru medieval productor de llana y esportador de ganáu vacuno de l'apreciada raza frisona.
Tamién foi un centru relixosu bien importante, llugar de residencia d'obispos que les sos cases con pináculos y torres caltuviéronse y entá pueden contemplase. Si visitamos la parte antigua de la ciudá atopamos la ilesia de San Martín (Domkerk) qu'hasta 1559 foi la única catedral nel norte d'Holanda; alredor del 920 l'obispu Balderik llegó a Utrecht y reconstruyó l'antigua ilesia construyida porSan Wilibrord nel 695, fixo construyir una nueva y enorme Catedral consagrada n'honor a San Martín con arcos romanos. Dempués d'una quema asocedida en 1253 esta quedó estropiada, el cabildru aprovechó esta oportunidá pa dir reconstruyendo la ilesia. Por esi entós predominaba en Francia l'estilu arquiteutónicu góticu, y Utrecht siguió esa moda. La nueva ilesia cunta con arcos góticos. En 1254 empezar col coru de la ilesia, depués siguieron les torres y la nave tresversal de la nave. Por cuenta de la falta de recursos, en 1517 túvose que suspender la construcción, asina ye que faltaron los contrafuertes y los arcos arbotantes que son importantes pal soporte de la nave. Nel sieglu dieciséis españó laReforma y en 1577 Utrecht fíxose protestante y la mayoría d'ilesies fuéron-y quitaes a laIlesia católica, una d'eses foi esta ilesia. Tien la torre más alta del país, orixinalmente xuníes por una nave, fueron dixebraes por untornáu (el1 d'agostu de1674), atopar nel puntu onde se crucien cuatro ilesies: la ilesia de San Pedro (de Pieterskerk), la ilesia de San Xuan Bautista (de Janskerk), la ilesia de l'abadía de San Pablo (de kerk van de Paulusabdij) y la ilesia de Santa María (de Mariakerk), estos dos últimes nun esisten anguaño.
Ente los sieglos XI y XVI foi la ciudá más destacada ya importante de los actualesPaíses Baxos.
Utrecht ye conocida pola Torre de laCatedral d'Utrecht y les canales nel centru de la ciudá. Ye consideráu'l segundu destín turísticu más demandáu de los Países Baxos, dempués d'Ámsterdam, debíu fundamentalmente a la guapura y disposición de la urbe y l'intensa actividá cultural y d'ociu que presenta.
La situación central de la ciudá per un sitiu y el so diseñu medieval por otru determinaron en gran midida'l desenvolvimientu de la vida social d'Utrecht. Dende va sieglos, la guapura del centru, arrodiáu per una canal circular, sigui atrayendo a un gran númberu de persones, mientres, de la mesma, oficines, empreses y servicios atopen n'Utrecht un llugar central y bien comunicáu que ye bien accesible. Utrecht ye'l centru de la rede holandesa de ferrocarriles "Nederlandse Spoorwegen" (Ferrocarriles Holandeses). Laestación central d'Utrecht ye'l corazón de la rede nacional de trenes y Oudenrijn, el centru neurálxicu de la rede d'autopistes nacionales, topar a pocos quilómetros del centru d'Utrecht.
Dientro de la canal circular ('singel'), arrodiáu de parques con caminos frondosos, el cascu antiguu d'Utrecht convirtióse nuna zona que sobresal pola so tranquilidá, guapura plástica y la so aguada atopadiza. Anque los tenderos quexar de la supuesta falta d'accesibilidá del tráficu motorizado y del aparcamientu caru, el cascu antiguu atrai a miles de persones con ganes de faer compres, relaxase y esfrutar de la ufierta cultural.Nos años sesenta la zona ente la estación central y el cascu antiguu foi baltada y reemplazada per un centru comercial xigante, Hoog Catharijne. Sicasí, gracies a la so zona piatonal, el cascu antiguu sigue siendo'l centru verdaderu d'Utrecht. Los sos negocios esclusivos, la so bayura de restoranes, y sobremanera los sos cafés con terraces a lo llargo del Oudegracht, la canal central, fixeron d'Utrecht un llugar inmensamente curiosu pa ciudadanos, estudiantes y visitantes.
Los oríxenes de la ciudá remontar a dómina romana. En dómina delemperador Claudio ordenóse la construcción d'una llinia defensiva a lo llargo del Rin, dando llugar a la llinia fronteriza más al norte del imperiu. Una de les fortaleces construyir nun encruz nel ríu, recibiendo'l nome de Trajectum o Ultra Trajectum. Col pasu del tiempu, y so la influencia de los avatares de los distintos periodos históricos, estos vocablos fueron derivando pasu ente pasu en diverses formes (Uut- Trecht, Trecht), debíu sobremanera a un error de pronunciación hasta algamar el nome actual d'Utrecht. En dómina romana, alredor d'estes fortificaciones (qu'allugaben una cohorte de 500 soldaos) diría asitiándose pasu ente pasu tou un conglomeráu d'artesanos y comerciantes, amás de grupos de families.
A partir de mediaos del sieglu III,tribus xermániques fueron dacuando invadiendo estos territorios. Alredor del añu 275 los romanos nun pudieron contener la llinia fronteriza norte, teniendo de resultes qu'abandonar Utrecht la mayoría, hubo una parte que se quedó y crució con l'invasores.
A finales del sieglu VII, el misioneru inglés Willibrord establecer n'Utrecht, enfusando la doctrina cristiana nestes tierres y alzándose, por nomamientu del Papa, nel primer obispu de la zona. Nel 723 el rei Franco dexó la fortaleza d'Utrecht y les sos tierres circundantes a la xerarquía eclesial. D'esta forma, Utrecht sentaba la base del so posterior papel como centru relixosu y económicu de primer orde. Baste con mentar al respeutu que, l'últimu Papa non italianu de la Historia, hasta Xuan Pablo II, foi d'Utrecht, Florenszoon Boeyens Adriaan,Adriano VI, nel añu 1522.
La ciudá foi visitada hacia l'añu 965 pol viaxeru hispanu-xudíuIbrahim ibn Yá'qub, quien describe la economía basada non nel cultivu sinón nos fataos y la llana, materia primo de les pervaliblescapes frisones. Tamién nota l'usu deturba en cuenta de lleña. Utrecht ye un centru mercantil ensin comparanza.[2]
Tres el dominiu absolutu deCarlos V mientres bona parte del sieglu XVI, en 1579 les siete provincies del norte roblaron laUnión d'Utrecht, pa faer frente a la hexemonía española. Ye vistu como l'empiezu de la República holandesa. Hai que mentar que nos últimos intres del sieglu XVI empezó una etapa de decadencia, por cuenta de la so anquilosamiento temporal como centru del cristianismu católicu, nuna esfera mayoritariamente protestante. El pesu políticu mover d'Utrecht escontra la parte protestante. Nel sieglu XVII Ámsterdam convertir na ciudá por antonomasia de los Países Baxos. Aun así, Utrecht siguió calteniendo importancia como centru cultural y económicu.
El so notableCatedral foi construyida mayoritariamente ente 1254 y 1320, y en 1420 construyéronse les últimes partes. Yá nun yera la dómina de les grandes catedrales y tornóse la construcción d'unos arbotantes. En 1674 la so parte central foi derruida por un tornáu y la so notable torre ta anguaño dixebrada de la ilesia, y lo que foi parte de la so nave central, una plaza pública.
El nome Utrecht apaez más d'una vegada naHistoria rellacionáu con trataos y negociaciones importantes. Equí llevóse a cabu ente otros, elTratáu d'Utrecht relativu a laGuerra de Socesión española nelsieglu XVIII, qu'amás determinó les soberaníes sobre dellos territorios ente les diverses potencieseuropees, incluyendo territorios coloniales.
Nel sieglu XIX, convertir na sede central del ferrocarril holandés (entá anguaño ser), gracies al so allugamientu xeográficu privilexada. Ello fixo posible un desenvolvimientu industrial y económico bien considerable, llevándose a cabu la reconversión y modernización de la ciudá. Tou ello, xunto al reestablecimientu d'Utrecht como'l centru católicu de los Países Baxos, fixo posible que la urbe espertara del latente ostracismu del sieglu XVIII y recuperara cierta rellumanza d'antaño.
La ciudá d'Utrecht desendolcóse dende siempres nun ambiente de gran actividá cultural. Foi unu de los focos más destacaos de la pintura holandesa, especialmente dientro delmanierismu de finales del sieglu XVI.
Esisten diversos teatros, el centru de música Vredenburg, el club de rock Tivoli, diverses sales de cine, galeríes d'arte y numberosos museos. Col enfotu d'arreyar a la población nes actividaes culturales la ciudá d'Utrecht entama regularmente domingos culturales nos que diverses organizaciones ufierten les sos actividaes gratuitamente. N'Utrecht esisten edificios significativos de l'arquiteutura moderna; como amuesa d'ello ta laCasa Rietveld Schröder (1924), que nel 2000 incluyir na llista de la UNESCO comoPatrimoniu Común de la Humanidá.
.svg)
.JPG)
