Ukiyo-e (浮世絵), "pintures del mundu nalante", ye un xéneru d'impresos (per aciu de la téunica de grabáu en madera) producíos enXapón ente los sieglosXVII yXX, ente los que s'alcuentren imaxenes paisaxístiques, del teatru y de los cuartos del placer.
Ukiyo, fai referencia a la impetuosa cultura moza que tevo puxu nel centru urbanu d'Edo (anguañoTokiu),Osaka, yKyoto y que yera un mundu dientro de sí. Ye una alusión irónica al términuhomónimu "Mundu Dolisosu" (憂き世), el planu terrenal de muerte y renacencia nel que se basa larelixónbudista.
Esta forma d'arte algamó'l so mayor grau de popularidá na cultura metropolitana d'Edo demientres la segunda metá delsieglu XVII, orixinándose colos trabayos d'un solu color d'Hishikawa Moronobu na década de1670. Nun entamu, namái s'utilizaba tinta india, y llueu dellos impresos yeren colloreaos de forma manual con pinceles, pero nelsieglu XVIIISuzuki Harunobu desendolcó una téunica d'impresión polícroma pa producirnishiki-e.
L'Ukiyo-e yera accesible dau que podía ser producíu de mena masiva. Yeren na so mayoría adquiríos por habitantes que polo xeneral nun teníen el dineru suficiente como pa mercar una pintura orixinal. El tema orixinal de los ukiyo-e yera la vida de la ciudá, particularmente actividaes y escenes de llugares d'entretenimientu. Cortesanes fermoses, robustos lluchadores desumu y actores populares yeren representaos realizando actividaes atrautives. Más adelantre los retratos paisaxistes fixéronse populares, y temes políticos ya imáxenes sobre individuos de los estratos baxos de la sociedá foron prohibíos y volviéronse temes que raramente yeren fechos. El sexu foi tamién un tema prohibíu, pero apaecía de forma continua nos impresos ukiyo-e. Dellos artistes ya editoriales foron sancionaos por crear impresos ukiyo-e con escenes de sexu esplicitu, tamién conocíos comoshunga.
