LaTriple Entente pidió aHungría que reconociera los nuevos territorios pertenecientes aRumanía, al traviés d'una llinia trazada a lo llargo del ríuTisza. Ensin la posibilidá de refugar esos términos, pero tampoco queriendo aceptalos, los líderes de laPrimer República Húngara dimitieron y loscomunistes llegaron al poder. Formóse laRepública Soviética Húngara y entamóse rápido unExércitu Coloráu Húngaru. Esi Exércitu tuvo, nun principiu, ésitu en contra de les lexoneschecoslovaques y llegó cerca de l'antigua frontera deGalitzia (polaca), dixebrando d'esa manera a les tropes checoslovaques de les fuerciesrumanes. El1 de xunetu de1919 roblóse'l cese d'hostilidaes ente l'Exércitu Coloráu y les tropes checoslovaques, ente que les tropesrumanes cruciaron el ríuTisza, ganaron al Exércitu Coloráu y ocuparonBudapest el4 d'agostu de1919.
El valle de Garam (Hron), checoslovacu dende'l Tratáu.
L'Estáu húngaru foi restablecíu polaTriple Entente, quien ayudó al almiranteHorthy a llegar al poder, nel mes depayares de1919. N'avientu de1919, una delegación húngara foi convidada a la Conferencia de Paz de Versailles.[3] Les condiciones espuestes nel tratáu fueren aprobaes polos vencedores el26 de febrerude1919, pero namái se presentaron a la delegación húngara un añu más tarde, el16 de xinerude1920.[4] Les protestes del Gobiernu maxar deKaroly Huszár fueron presentaes el 10 de febreru ya incluyíen el pidimientu de plebiscitos nes zones que teníen de ser cedíes a los países vecinos y el refugu a l'asunción de que les minoríes deseyaben dixebrase d'Hungría.[4] Los allegamientos húngaros fueron refugaes el 6 de mayu, indicándose a los sos representantes que la redaición del tratáu considerábase definitiva.[4] Contrariu a aceptar les condiciones esixíes, el Gobiernu de Huszár dimitió pocu dempués, el 14 de marzu.[4]
Les fronteres definitives d'Hungría fueron afitaes pol Tratáu de Trianon, robláu'l4 de xunu de1920,[4] que dexaben fora del país a casi 3 millones de maxares (mayoritarios en munchos distritos y conceyos fronterizos).[4] Amás de los territorios mentaos enantes,Hungría perdió otros territorios ocupaos como parte delImperiu austrohúngaru:
Conforme al Tratáu de Trianon, les ciudaes dePécs,Mohács,Baxa ySzigetvár, temporalmente so alministración yugoslava, pasaron aHungría. Un comité asignó pequeñes partes del norte de los antiguos distritos Árva y Szepes aPolonia, yá que ende vivía una mayoría de poblaciónpolaca.
En total, d'un territoriu en víspores de la guerra mundial de 325000 quilómetros cuadraos el nuevu Estáu independiente namái caltenía 93036, ente queRumanía llogró 103093,Checoslovaquia 61633,Yugoslavia 63092 ya Italia, Austria y Polonia porciones menores.[5]
Al respective de les antigües fronteres austrohúngares, el nuevuReinu d'Hungría, restauráu tres la contrarrevolución encabezada pol antiguu almirante austrohúngaruMiklós Horthy, perdió'l 63,5% de la so población, incluyendo a un millón de maxares incorporaos a Checoslovaquia, 1,7 a Rumanía y 500000 aYugoslavia.[6] De los 9945000 habitantes de llingua maxar, más de 3000000 quedaron nos países vecinos.[5] Les asignaciones de población realizar ensin consultar a ésta, asumiéndose que les minoríes deseyaben dixebrase d'Hungría.[7]
Hungría perdió la totalidá de les sos mines d'oru, plata, mercuriu, cobre y sal, según la metá de les sos mines de carbón y toes menos una de les de fierro.[7] Si antes de la guerra Hungría casi nun importaba materies primes, tres la guerra tuvo qu'importar la mayoría.[7]
Perdes económiques húngares, situación anterior y posterior a Trianon (1913)
Según el censu de 1910, el grupu étnicu más grande nel Reinu d'Hungría yeren loshúngaros, aproximao'l 48% de tola población (el 54% de la población del territoriu a que se refier como "Hungría fayadiza", esto ye, con esclusión deCroacia-Eslavonia). El Reinu d'Hungría nun foi unEstáu-nación al igual que munchos países de la Europa occidental.
Dellos demógrafos consideren que'l censu de 1910 esaxeró'l porcentaxe de la población húngara, señalando la diferencia ente una crecedera improbablemente alto del númberu d'húngaros y l'amenorgamientu d'otres nacionalidaes nel reinu nel sieglu XIX. Tamién argumenten que los resultaos fueron distintes nos censos anteriores del Reinu y los censos posteriores nos nuevos Estaos. Otru problema cola interpretación de los resultaos del censu ye que'l censu de 1910 nun rexistró l'orixe étnicu de los encuestaos, sinón namái l'idioma (si tratar de "llingua materna" o "la mayoría del llinguaxe faláu con frecuencia") y la relixón, polo que presentaron cifres del censu de les minoríes étniques nel Reinu d'Hungría, que son en realidá'l númberu de falantes de llingües distintes, que pueden nun corresponder esautamente a la composición étnica.
A pesar de que nos territorios del antiguu Reinu d'Hungría, que fueron asignaos pol tratáu a los países vecinos en total, había una mayoría de la población non húngara, que tamién s'inclúin les zones de mayoría húngara (inclusive les zones más húngares del 80-90%) ya importantes minoríes húngares, que suman 3.318.000 en total. Dempués del tratáu, el porcentaxe y el númberu absolutu de toles nacionalidaes d'Hungría menguó nes próximes décades. Les razones principales d'esti procesu fueron l'asimilación bonal, según la política de eslovaquización, rumanización y serbiazación de los Estaos. Dempués de laSegunda Guerra Mundial, el gobiernu checoslovacu colos decretos deBenes procedió pola fuercia al "treslláu de poblaciones" (deportación) en 1945-1947 d'unos 2,6 millones d'antiguos ciudadanos checoslovacos d'etnia alemana y húngara a Alemaña, Austria y Hungría.
Según un censu realizáu en1910, la población nos territorios delImperiu austrohúngaru alministraos per Hungría se estructuraba de la siguiente manera:
N'Eslovaquia: 1.687.977eslovacos y 1.233.454 d'otra nacionalidá (húngaros: 884.000 (30%), tamién alemanes,ucraínos, rutenos y xitanos).
EnRutenia: 330.010rutenos (ucraínos) y 275.932 d'otra nacionalidá (húngaros: 183.000 y tamién alemanes, rumanos y eslovacos)
EnTransilvania: 2.829.454rumanos y 2.428.013 d'otra nacionalidá (húngaros: 1.662.000 (32%) y alemanes)
Hungría comprometer al roblar el tratáu a pagar una cantidá ensin axustar en conceutu d'indemnizaciones de guerra.[7]
L'Exércitu Húngaru, al que se prohibía formase por aciu lleves, quedaba llindáu a 35000 homes, soldaos profesionales.[7] Prohibir al país la fabricación d'artillería pesao, tanques y aviones, tantu d'usu civil como militar.[8]
El tratáu enzancó la recuperación económica húngara y llevó a que la política del país nel periodu d'enteguerres centrar n'intentar llograr la revisión del tratáu.[8]
