La ciudá, asitiada nuna llanura ente los ríosNera ySerra, foi yá morada naEdá del Bronce y delFierro, como testifiquen dellos afayos. La primer presencia humana ta fechada nelsieglu X e. C. En1884, mientres se construyía la acerería, foi topada una vastanecrópolisumbra, que se piensa utilizada hasta'lsieglu VI e. C. Cerca del pobláu de Rocca San Zenone atopábase seique'loppidumumbro deVindena.
L'orixe de la ciudá remonta al672 e. C., como testifica una placa enllatín del tiempu deTiberio. El nome deInteramna Nahars fai suponer que los ríos arrodiaren la ciudá, formando una defensa natural.
Tres de la conquistaromana del299 e. C., Terni constituyó un desenvueltumunicipium contemplos,teatros,termes yanfiteatru, favorecíu tamién pola construcción de lavia Flaminia, carretera que travesaba tola Italia central. Ye nesta dómina que se construyeron les muralles. Nel271 e. C. el cónsul romanuCurio Dentato empezó obres pa la bonífica del ríu Velino, creando asina lacascada delle Marmore.
A lo llargo de lasegunda guerra púnica, Terni, alliniada conAníbal, tuvo que gastar munchos tributos a los vencedores romanos. Ocupada porSila, mientres les lluches delsieglu I e.C. qu'adelantraron el fin de la edárepublicana, Terni, solImperiu romanu, amplió la so estructura urbanística, faciéndose tamién sede d'una comunidá cristiana (Sieglu III d.C.) liderada pol obispuValentín. Nel253 d.C. equí morrió, asesináu polos sos mesmos soldaos, l'emperadorTreboniano Gallu.
Cuando se derrumbar l'Imperiu romanu, ente los sieglos VI y VII, la ciudá sufrió devastaciones y saqueos: nel 546 polosostrogodos deTotila, nel 554 polosbizantinos deNarsés y nel 755 poloslombardos delducáu lombardu de Spoleto. Lluchando contraSpoleto, Terni recibió al emperadorFederico Barbarroja, qu'acababa de ser entronizado enRoma; ésti, nel 1159, punxo Terni a feudu, otorgándolo al cardenalOctaviano de Monticelli que poco dempués se convirtió nelantipapaVíctor IV. Los ternanos, fieles alpapa, remontáronse y, de resultes, l'emperador unvió al arzobispuCristianu de Mainz con un fuerte exércitu que, nel 1174, destruyó la ciudá.
Reconstruyida, Terni travesó un periodu buriu, poles lluches enteGüelfos yGuibelinos y poles guerres coles ciudaes cercanes pal dominiu de los castiellos y de los centros de mayor comerciu. Sufrió por mano de les milicies deFederico II, tamién un llargu asediu que perxudicó la fuercia económico de la ciudá.
Nelsieglu XIII llevantar de nuevu, faciéndose'l centru del tránsitu del comerciu de losFlorentinos colAbruzzo y volviendo escontra un nuevu bienestar económico. Nel1408 pasó sol dominiu de Ladislao de Nápoles, tres de Braccio de Montone, nel1420 del Estáu de la Ilesia, nel1433 y1445 de Francisco Sforza pa volver, definitivamente, sol papa. Ye nesti periodu qu'hubo les lluches ente nobles y burgueses, qu'acabaron cola sangrienta nueche del25 d'agostu de1564, na cual asocedió la "matanza" de los nobles por mano de losBanderari (facción na cual tomaben partíu casi tol burgueses), de la mesma reprimida pol comisariu apostólicu Monte Valenti, unviáu porpapa Pio IV. Quedóse asina'l dominiu papal, constituyendo'l texíu pal desenvolvimientu industrial, qu'empezó a lo llargo delsieglu XIX.
Nel1860, amiesta alReinu d'Italia, contribuyó a la unificación siendo'l llugar onde quedaben les espediciones contra'l morrebundu estáu Pontificiu. Nel pobláu de Collescipoli caltiénse'l barcu col queGiuseppe Garibaldi consiguió de fuxir deCaprera.
A la fin del 1800 fueron construyíes les acererias que llevaron un gran desenvolvimientu a la ciudá, llegando a tener más de 10.000 trabayadores, procedientes non solo de tola rexón, sinón tamién de tola Italia central y meridional. Anguaño los trabayadores son sobre los 3.000, y tol establecimientu pertenez a la multinacional alemanaThyssen-Krupp.
Destruyida casi integralmente naSegunda Guerra Mundial, pol nucleu industrial, de nuevu se "arremangó" pa volver ser la más importante ciudá de la economía rexonal y una de la más importante d'Italia.
Ente'l final del sieglu XIX y los primeros años delsieglu XX la ciudá conoció un importante procesu de industrialización pol establecimientu de munches fábriques.
Primer foi laFabbrica d'armi nel1875, establecimientu militar estatal (inda activu) de notable valorarqueolóxicu industrial. Siguió laSocietà degli altiforni, fonderie y acciaierie di Terni nel1884, lesOfficine Bosco nel1889 y un establecimientu de laSocietà di Carburu di Calcio que, nel1907, empezó a producircalciocianamidis. Esti procesu de industrialización y un paralelu desenvolvimientu económicu-empresarial, llevó la ciudá a faese un importante polu siderúrxicu, metalúrxicu y químicu de la economía italiana.
.svg)
.svg)
