La ciudá, a 150km deRoma, ta asitiada na parte septentrional d'Abruzos, nuna zona de llombes ente les fasteres del monte más altu de losApeninos (elGran Sasso d'Italia) y la mariña adriática. Ello ye que ye unu de los pocos llugares nos que pueden apreciase tantu visos nevaos de 3000 metros como les soleyeres sableres delmar Adriáticu, dambes a tan solo media hora del centru de la ciudá.
El clima ye de tipu templáu-frescu, con temperatures que nel mes más fríu (xineru) averar a los 5,5 °C y nel más templáu a los 24 °C. Les precipitaciones (alredor de 800 mm añales) tán concentraes sobremanera na tardida seronda. Mientres l'iviernu puede pero cayer nieve abudante, como atestigua'l recién episodiu de febreru de 2012. Los branos tán carauterizaos per díes de calor más o menos intenso.
La ciudá foi llamada Petrut polosFenicios, col significáu de llugar eleváu arrodiáu d'agües”. De la llatinización de Pertut en Praetut, volvióse depués Praetutium y Ager Praetutianus pa indicar el territoriu.LosRomanos llamar Interamnia Urbs (“ciudá ente dos ríos”, faciendo referencia alTordino y alVezzola).En dómina medieval de Praetutium volvióse Aprutium que fizo la so primer apaición en dellos testos del sieglu VI y qu'hasta el sieglu XII indicaba tanto la ciudá como tol territoriu circunstante y de fechu ye d'esi antiguu nome de la ciudá de Teramo que vien tamién el nome de la entera rexón:Abruzos.Sucesivamente'l nome Interamnia volvióse Interamne, Teramne, Interamnium, Teramnium y finalmente la forma Teramum.
Nun atopó ésitu sicasí, la teoría según la cual el nome Teramo provenga de Thermae, rellacionada a l'atestiguada presencia de munches termes en delles zones de la ciudá.
Teramo tien unos oríxenes perantiguos. L'asentamientu del mileniu I e.C. y delles construcciones de dómina itálica del sieglu III-II e. C. fueron oxetu d'escavaciones arqueolóxiques bien recién. Les muertes más antigües referir a la periferia de la ciudá, nel barriu Madonna della Cona, onde foi atopada, ente otres, una sepultura con puñal y alabarda. Según paez, al desenvolvimientu del antiguu asentamientu contribuyeron losEtruscos y losFenicios que fundaríen un emporiu comercial.
Según l'escritor romanuSestu Julio Frontino, l'antigua Perut o Pretut (llomba arrodiada per agües) creció en dimensiones ya importancia hasta volvese la capital del Praetutium y conciliabulum de losPretucios.
290 e. C. El territoriu sabín y el territoriu pretucio son ocupaos militarmente poles lexón mandaes pol cónsulManio Curio Dentato.
A la ciudá dáse-y el nome llatín de Interamnia Praetuttiorum (ciudá ente dos ríos de losPretucios), según munchos simple traducción del topónimu “Petrut”En dómina Augustea, Intermania ye incluyida na quinta rexón: el Piceno (la VI rexón yeraUmbría y la IV el Sannio). El territoriu de l'actual provincia taba estremáu, de sur a norte, en Ager Hatrianus, Ager Praetutianus, Ager Palmense.Nesti periodu Interamnia ye:
Colonia silana. Nesta dómina pierde l'estatutu de conceyu pola participación deLucio Cornelio Sila naguerra social (91-88 e. C.), y va recuperar socesivamente por espresa voluntá deXuliu César.
Mientres el periodu romanu, gracies a la so gran proximidá cola capital del imperiu, la ciudá conoz un periodu bien prósperu, como atestigüen los innumberables mosaicos, les ruines del anfiteatru, del teatru y de les termes. Como recuerden los historiadoresTolomeo,Titu Liviu yPlinio, la ciudá algamó la so máxima rellumanza baxaAdriano, cola construcción de templos dedicaos aMarte yApolo.
Nel añu 410 rexístrase una primer destrucción de Teramo polosVisigodos d'Alaricu I. Sicasí son bien incertas les noticies relatives a estos años: presumir que la presencia de losGodos nel territoriu de Intermania va enllargar hasta al 552-554. Dempués de la guerra gótica, nel 553, pasar al dominiu de losBizantinos. Teramo ye nuevamente incluyida nel Marquesáu deFermo, suxetu al Esarcato griegu deRavenna. La ciudá ta gobernada por un conde que depende del Marquesáu deFermo.
1153 Teodino, un suxetu desconocíu hasta entós, fai edificar la ilesia y conventu de Sant'Angelo Delle Donne, socesivamente denomináu Madonna Delle Grazie.
Teramo ye destruyida poles armaes normandes de Roberto di Loretillo, d'esi cruente pillaje namái se salva la torre de Piazza Sant'Anna, dende entós llamada Torre Bruciata (torre quemada).
Mientres laDinastía Angevina, Teramo conoz una nueva dómina de majestuosidad: los señores de ladiócesis Aprutina, los obispos Rainaldo Acquaviva, Niccolò degli Arcioni (1317), Stefano da Teramo (1335) y Pietro di Valle (1366) reconstrúin la ciudá que ve la nacencia de castiellos, pueblos y sobremanera de grandes privilexos concedíos polos soberanos, gracies a los cualos edifíquense ilesies, conventos y palacios. La ciudá asume nueves contornes arquiteutóniques, tantu na parte vieya como na nueva. Teramo vuélvese una verdadera ciudá de frontera: puerta de los Reinos.[3]
Periodu carauterizáu poles lluches ente los dos families más importantes de la ciudá (De Valle y De Melatino), el “exemplar” aforcamientu de 13 siguidores de la familia De Melatino ye entá recordada nun escudu de piedra nel centru de la ciudá, que ve representaes dos cabeces cola llingua fuera acompañaes pol escritu “A lo parlare agi atueldu” (mide les tos pallabres).[4]
Nos primeros años del sieglu'l tiranu Antonello de Valle ye asesináu, y d'igual forma baltáu'l so castiellu de PiazzaGaribaldi. La lleenda cunta que fueron les muyeres de la ciudá a poner fin a l'absurda belixerancia ente dambes families con una fuelga de los sos ciños.
A pesar de los conflictos internos, la ciudá vive un periodu cultural absolutamente activu, gracies a artistes como Jacobello del Fiore yNicola de Guardiagrele, y rellaciones comerciales colaToscana yVenecia.
Tres la muerte deFernando el reinu pasa aCarlos V. Darréu dempués Teramo ye vendida al Duque de Atri por 40.000 ducaos. Los Teramanos remontar a la decisión; cúntase que na nueche del 17 al 18 de payares de 1521, les tropes del Duque, qu'arrodiaren yá la ciudá, espantayaes pola visión de laVirxe ySan Berardo en defensa de Teramo, retiráronse asustaes. Naz asina'l milagru deSan Berardo, santu patronal de la ciudá.[5]
1744 Invasion alemana y nacencia en Teramo d'un movimientu iluminista de dellos intelectuales lideráu porMelchiorre Delfico, bultable compositor, poeta y filósofu italianu.
1798 Los franceses entren a Teramo, y anque son primeramente espulsaos polos ciudadanos, vuelven pocos díes dempués destruyendo ensin piedá la ciudá entera.
1925 Fundación en Teramo de la primer Sociedá Psicoanalítica Italiana.
1934 Completáu y estrenáu el nuevu palaciu del Convitto Nazionale anexu al Llicéu-Ginnasio y la biblioteca “Melchiorre Delfico”, na plaza que va tomar el nome deDante Alighieri.
1941 Fundación del Institutu Zoo profilácticu.
25 de xunu de 1943 Les tropes alemenas llegaes a Teramo, avancen a Bosco Martese onde s'enfrenten colos homes de la Resistencia teramana. L'episodiu ye recordáu como la “Battaglia di Bosco Martese”.[6]
15 de setiembre de 2005 Visita oficial del Presidente de la República ItalianaCarlo Azeglio Ciampi.
22 de payares de 2008 Visita oficial del Presidente del ConseyuSilvio Berlusconi.
Abril de 2009 Anque se percibieren intensos seísmos na ciudá, Teramo nun xubió daños significativos nelterremotu de L'Aquila.
16 d'avientu de 2009 El Ayutamiento y laProvincia de Teramo roblen un protocolu d'amistá y collaboración cola Diputación d'Ávila sobre la sosentibilidad ambiental.[8]
Falten les pruebes pa demostrar que'l gran anfiteatru teramano acoyera'l murniu espectáculu del martiriu de los primeros cristianos, anque sía ciertu que poles dimensiones, más de 200 metros de llargu, yera un llugar d'interés ciudadanu. Créese que naEdá Media fuera utilizáu, según dir elColiséu de Roma, como alcázar o castiellu en proteición de la ciudá. La lleenda cunta qu'una formosa dama española tenía'l costume de matar ende a los homes que combayara y de los cualos acababa de quitar# la sede, de manera que nun pudieren revelar nada de les nueches d'amorosu desafuego.
Construyíu a principios del sieglu II, sol reináu del emperadorAdriano, el teatru atopar nel centru de la ciudá, mui cerca delDuomo de Teramo. Los sos murios álcense siquier tres metros sobre'l suelu y amuesen que la estructura orixinal podría allugar hasta trés mil espectadores. Dende la cayida deRoma, los materiales del teatru fueron utilizaos n'otres construcciones. En 1918 redescubriéronse los sos restos y en 2007 proyeutáronse les obres pal valtamientu del Palazzo Adamoli que va dexar a la lluz uno parte despinta del teatru.
Esta antigua ruina impresionó al famosu poetaGabriele D'Annunzio qu'escribió: “La ruina del teatru de Interamnia atestigua l'antigua majestuosidad romana”.[9]
La ilesia teramana “fuori porta” (fora de los murios romanos qu'arrodiaben la ciudá) ye una de les cites rituales de lacristianidad ciudadana. La ilesia foi nuevamente abierta en setiembre de 1900 xunto a la conventualidad.
Ye una de les habitaciones más interesantes que se caltuvieron de la Teramo medieval, foi destruyida pol Conde normandu de Loretello tres l'asediu y posterior quema de la ciudá a mediaos del sieglu XII.
Ilesia del sieglu XIV, taba rellacionada cola ilesia de “Santu Spirito in Sassia” deRoma como recuerda la doble cruz deConstantín. Foi sede d'un hospital y de una cofradería que s'ocupaba de la sepultura de los finaos nel presidiu o por ajusticiamiento. Ye unu de los elementos más carauterísticos de la Teramo medieval.
Vieya ilesia “Della Misericordia” güei Casa del Mutilato, edificada de resultes de la peste del 1348 y restaurada en 1928. De relevancia ye'l frescu de Giacomo daCampli (sieglu XV). En 1514 foi visitada pola reinaXuana II de Nápoles p'adorar ende un preciosu crucifixu que paez que englobase un escayu de la corona deXesús.[10]
Ye una plaza nel centru de la ciudá con una ilesia. Apocayá suxeta a obres, so la plaza afayáronse los restos de Torre Bruciata, alzada nel sieglu II a.c., y una antigua domus romana.
LaBasílica Catedral de Santa Maria Assunta y San Berardo ye la obra artística más importante de Teramo. La so edificación tuvo empiezu en 1158, por voluntá del obispu Guido II que quería dar un nuevu agospiamientu a les reliquies deSan Berardo da Pagliara. Foi consacrada y terminada en 1176; parte del material pa construyilo foi tomáu del teatru y del anfiteatru romanu.
La torre, que lleva tres campanes, tien un altor de 50 metros y foi realizada ente los sieglos XII y XII. Merez ser mentáu'l paliu de plata, obra maestra deNicolás de Guardiagrele que tardó quince años n'edificalo (del 1433 al 1448). Dende'l 8 de setiembre de 2007 ye posible visitar la cripta soterraña deSan Berardo da Pagliara, santu patronal de Teramo.
Foi edificáu probablemente en 1374 con pilastres de piedres y travertino deCivitella del Tronto y ye entá la residencia del obispu y de los oficios de la Curia Aprutina. Ye'l mesmu obispu'l que lidera, cada añu, mientres la nueche ente'l Xueves y elVienres Santu, un camín nocherniegu. La tradición afirma que laVirxe, qu'entá nun ta de llutu, folgazana d'ilesia a ilesia en busca del so fíu, pero si na desesperada busca atopa l'agua, va reparar na ilesia más cercana, onde va tener que quedase hasta la mesma nueche del añu socesivu.[11] Magar la procesión empieza a los cuatro de la mañana, convirtióse nun ritual que sigue acoyendo a mamplén de fieles naPascua teramana.
Sede del Convitto Nazionale y del Llicéu Classico, foi construyíu nel 1934. Representó la sede de la primerauniversidá (facultá de Derechu) de la ciudá en 1817.
Fundáu'l 2 de setiembre de 1941 el “Istituto Zooprofilattico Sperimentale dell'Abruzzo y del Molise G. Caporale" (IZSAM) ye unu de los diez institutos esperimentales Zoo profilácticos italianos.Ocupar de la inspeición del estáu santiario de los animales, de la salobridá de los productos d'orixe animal, de la vixilancia veterinaria, de la formación, experimantación ya investigación científica y del cuidu del ambiente.
Don Gennaro della Monica, construyir pa él y la so familia, un castiellu nel centru de la ciudá qu'él mesmu apolazó cada mínimu detalle. La hestoria del castiellu ye tamién la hestoria d'amores secretos, muertes violentes, lleendes y fantasíes. Llevantar nes cercaníes de la PiazzaGaribaldi.[12]
El muséu arqueolóxicu agospia restos y escultures de la Teramo más antigua, de la prehistoria a la dómina romana. La pinacoteca consta d'una coleición de teles y escultures d'arte moderno y contemporánea anguaño ye utilizada pa esposiciones temporales y llueu va ser pa coleiciones permanentes.
Al astrónomuVincenzo Cerulli débese'l descubrimientu'l 2 d'ochobre de 1910 d'un nuevu asteroide que llamó(704) Interamnia.[13] L'observatoriu astronómicu tien un telescopiu y una rica coleición del muséu de los preseos científicos.
Ye l'emblema mesmu de la hestoria arqueolóxica teramana. Topáu en 1891, mientres les obres del gran Palazzo Savini, el mosaicu sufrió sieglos d'humedad pero gracies a una gran obra de restauración ye una de les obres más representatives de l'arqueoloxía ciudadana. La obra amuesa que na mesma ciudá hubo un día una verdadera escuela y tradición de los maestros delmosaicu, yá que obres de tal grandor veníen de normal mercaes del estranxeru.
Según los arqueólogos y los estudiosos ye una antigua estatua togada d'un potentepatriciu romanu. Ésti yera un opositor y castigador de costumes de la ciudadanía y sobremanera de los gobernantes, ello ye que na manzorga de la estatua, veníen inflaos papeles de quexes, protestes, y sátires, contra los señores de la ciudá qu'anguaño fueron sustituyíes con poesíes d'amor o banderes de los equipos deportivos de la ciudá.
Una vegada foi consideráu l'institutu hospitalariu más grande pa la cura de les enfermedaes mentales del centro-sur Italia. Una instalación pimpana del 1323 destacando una clase médica estraordinaria gracies a l'activa participación de Marcu Levi Bianchini, unu de los grandes padres de la psiquiatría italiana y alumnu deFreud col que caltenía correspondencia epistolar. Él mesmu fundó equí la primer Sociedá Italiana de psicoanálisis.[14] Na puerta del gran manicomiu, había una inscripción que dicía “Equí los pocos, quiciabes nin los verdaderos”[15]
LaUniversidá de Teramo ye una universidá estatal italiana fundada en 1993. La institución creció sobremanera na última década y anguaño vase afitando cada vez más como un envaloráu atenéu italianu y una segura referencia del centru y del sur d'Italia. Anguaño cunta con 5 facultaes, 24 carreres, 35 máster, 6 escueles de posgráu y 10 departamentos. La universidá se desloca tantu na ciudá de Teramo como n'otres árees de laprovincia de Teramo.[16]
La ciudá de Teramo ta gobernada pol Ayutamiento de Teramo, que los sos representantes escoyer cada cinco años per sufraxu universal de tolos ciudadanos mayores de 18 años d'edá.
Dende les eleiciones del 25 de mayu de 2014, ta presidíu pol alcalde Maurizio Brucchi.
La ciudá de Teramo participa viviegamente na iniciativa d'hermanancia de ciudaes promovida, ente otres instituciones, polaXunión Europea y ta hermanada coles siguientes ciudaes:
ElTeramo Calcio ye unu de los clubes más antiguos del fútbol italiano. Fundáu'l 15 de xunetu de 1913, afitóse, dende siempres, como unu de los equipos protagonistes de les series inferiores. Na temporada 2015/16 l'equipu raxón va militar naSerie B.
El modernu estadiu “Comunale” foi estrenáu'l 27 de marzu de 2008, con un aforu de 7.498 ampliable a 13.000 cuando la sociedá vuelva a mayores categoríes. La instalación ye tamién utilizada pa conciertos (Jovanotti,Laura Pausini,Tiziano Ferro,Vascu Rossi y más).
ElTeramo Basket, foi por enforma tiempu'l máximu representante deportivu de tola rexónAbruzos. Fundáu en 1973, en llevando 9 temporaes siguíes na máxima categoría italiana (Serie A1), l'equipu quebró por deldes económiques en xunetu de 2012. ElTeramo Basket sumió dende entós y pel momento nun milita en nenguna categoría italiana.Jaycee Carroll yClay Tucker son dalgunos ente los xugadores más conocíos que vistieron la camisa raxona na última década.
El balonmano ye probablemente'l deporte rei de la ciudá. La Emmelle Naca MedicalTeramo Handball lleva munchos años na Serie A y na temporada 2014/15 va siguir participando na máxima serie. El Hc Teramo 2002 ye l'equipu femenín, salió campeón d'Italia en 2012.
La primer selmana de xunetu, apostar en Teramo, laInteramnia World Cup que ye la más importante manifestación de balonmano a nivel mundial. Nesi periodu la ciudá vuélvese un hemisferiu de multiculturalidad y fiestes. Nel próximu 2015 el tornéu va celebrar el so 43° edición.
Otros deportes bien activos en Teramo son el tenis: la ciudá cada añu agospia un tornéu internacional, el fútbol sala, el rugby, el water-polu y l'automovilismu col “rally de Teramo”. Cada 1 de mayu celebra la “maratonina pretuziana”, un maratón con deportistes de tol mundu. Eltorball Teramo ye l'equipu más tituláu n'Italia, el club ganó una champion's league.
La gastronomía teramana ye una de les más apreciaes non yá nel centru d'Italia, sinón en tola península. La so cocina destaca por una amplia variedá de platos guañaos en perantigues tradiciones llabradores con inconfundibles golores y sabores.
Probablemente'l platu más conocíu de la tradición culinaria teramana losarrosticini ('pinchos') son brochetas de carne de capáu o d'oveya. Suelen acompañase de rebanadas de pan alborao con aceite d'oliva extra virxe. Cómense sacando los cachos de carne colos dientes del pinchu, que se toma coles manes.
Un verdaderu ritual propiciatorio celebrar al llegar la primavera, cada 1 de mayu cola preparación de les “Virtù”, un platu que los sos orixe remontar a los tiempos en que los llabradores, tres el fin del iviernu, xuníen a les novedaes de la temporada lo que quedaba de les provisiones ivernices nes despensas. La preparación, que según la tradición dura tres díes y tres nueches, ye extremamente complicada porque los numberosos ingredientes (fabones y arbeyos frescos, llenteyes, garbanzos, xudíes, alcachofes, espinaques, endibies, achicoria, acelgues, nabos, apiu, calabacinos, ayu, cebolla, yerbes arumoses, xamón, fueyes de tocín, oreyes y pies de gochu, témpanos, “pallottine”) van cocíos por separáu y namái a la fin pueden entemecese cola pasta de dellos tipos y colores. Les families teramanas qu'inda siguen la tradición, donen ya intercámbiense “-y virtù” pa darréu xulgales y confrontarlas. Magar eso, y sobremanera pola dificultá de la preparación, anguaño nun son pocos los ciudadanos que'l 1 de mayu merquen esi buenísimo platu nos munchos restoranes de la ciudá que tán siempres llistos pa la ocasión.
Otru platu príncipe de la gastronomía teramana son los “Maccheroni a la chitarra” o “Chitarra con -y pallottine”. El platu presenta unos espagueti de seición cuadrada llograos al estruyir la fueya de la pasta na chitarra: un instrumentu tradicional d'Abruzos formáu por filos d'aceru enterriaos, xuníos paralelamente nuna armadura de madera. Lo escepcional d'esti platu ta nel mueyu que s'amiesta con “pallottine”, unes pequeñes albóndigues de carne fechu a mano y sofritas.
Amás de les “pallottine”, otru elementu únicu de la cocina teramana son les "scrippelle": perfines tortielles preparaes nun sartén ferviendo una masa de farina, agua y güevos. Bien paecíes a los frisuelos franceses, dalgunos creen que fueron treslladaes a la ciudá cola invasión napoleónica de Teramo. Les “scrippelle” son la base de dos platos típicos teramanos: les “scrippelle mbusse”, encodilladas y somorguiaes nun caldu de pita espolvoriscaes con parmesano, y el “timballo di scrippelle” unes lasañas arriquecíes de “pallottine”, mueyos particulares y tou lo que la imaxinación d'una muyer teramana dexe.
=== Otros platos Otros platos típicos son la sopa de garbanzo seta y castañes y les sabroses “mazzarelle” (l'obligatoriu primer platu de la xinta de Pascua de cada teramano): unes fueyes de llechuga qu'arollen la corada de corderu (fégadu, corazón y pulmones) con cebolla, ayu y perexil. Pueden ser acompañaes con tomate.
Los “'Ndocca 'Ndocca ” son el clásicu exemplu de platu probe” llabrador, onde s'utilicen toles partes del gochu (oreyes, pies, focico, chuletes) que nun pueden ser xamones o embutíos.Los “Caggionetti” a lo último ye un postre abrucés cola forma d'un ravioli; una fueya perllixera apinada, que nos “Caggiunitte” teramanos ta fecha de castañes, chocolate, almendres turraes, pulgu de llimón, acitrón y canela.
La sablera deGiulianovaPistes d'esquí de los montes teramanas
Teramo asitiar a 150 km deRoma y ta comunicada cola capital pola A24 (Teramo-Roma). El tresporte públicu pa llegar dendeRoma ye vía autobús nun trayeutu direutu que sale dende la estación d'autobusesTiburtina. Ye tamién posible llegar a Teramo direutamente dende los dos aeropuertos de Roma per mediu d'una compañía privada d'autobuses qu'ufierta dellos viaxes a diariu.
El santuariu deGabriel de la Doliosa ye unu de los santuarios más visitaos d'Italia, falta 30km y ta comunicáu pola A24 (Teramo-Roma). Con un permediu de 2 millones de visitantes cada añu ye unu de los 15 santuarios más visitaos del mundu.[25]
Civitella del Tronto ye incluyíu na llista oficial de los burgos más bellos d'Italia,[26] falta 18 km y ta comunicáu pola SS81. La so fortaleza española ye'l monumentu más visitáu de losAbruzos.[27]
Les Montagne gemelle son unos de los símbolos de la provincia. Falten contorna de 20km del centru de la ciudá y tán comunicaes pola SS81.
Les seiciones de curiosidaeshan evitase. Intenta ameyorar esti artículu introduciendo la información útil d'esta seición nel restu del testu y quitando los datos non afayadizos.
Nel XVIII sieglu Teramo foi moteyada porLord Acton "L'Atenes del Reinu" pola presencia de munchos intelectuales na ciudá.[28]
En 1989 Teramo foi nomada polaUnicef "Ciudá abierta al mundu" pola so facilidá d'integración ya intercambios culturales.[29]
La cúpula del Palascapriano (el palaciu de los deportes de la ciudá) ye la más grande del mundu, superando a la delPantheon deRoma y a la de lacatedral de Florencia.[30]
Niccola Palma,Storia ecclesiastica y civile della... città di Teramo y Diocesi aprutina, 5 volúmenes, I edición: Teramo, Angeletti, 1832-1836; II edición: curáu por Vittorio Savorini,Francesco Savini y otros, Teramo, Fabbri, 1890-1893; III edición: Teramo, Tercas, 1978-1981,consulte los sumarios de la III edición;
Francesco Savini,Unu sguardo alla storia municipale di Teramo. Dai tempi più remoti all'èvo modernu, en "Rivista abruzzese di scienze lettere ed arti" - (Rasla), añu I (1886), n. 3, de mayu, páxs. 97-105,lléase l'artículu;
Francesco Savini,Il comune teramano nella sua vita intima y pubblica dai piu antichi tempi ai moderni: racconti y studii seguiti da documenti y da tavole, Roma, Forzani y C., 1895,consulte'l sumariu de la obra;
Francesco Savini,Degli Stemmi y dei Gonfaloni di Teramo y dei suoi quattro quartieri, en "Teramo. Bollettino mensile del Comune di Teramo", añu II (1933), n. 7, xunetu, páxs. 3-6,lléase l'artículu;
.jpg)
.svg)
.svg)
