Esti artículu necesitawikificase. Pues visitar lallista d'artículos pa wikificar. Contribúi camudando lo que seya necesario o poniendo na páxina d'alderique lo que nun conozas pa que l'autor faiga los camudamientos.(Collabora!)
Nun elimines esti avisu hasta que tea fináu tol trabayu...
Satanás (engriegu antiguu: Σατανᾶς) oSatán (n'hebréu: שָּׂטָןsatan, "adversariu"; n'árabe: شيطانShaitán, "mal camín", "distante" o "diablu") ye una figura qu'apaez nos testos de lesrelixones abrahámiques que trai'l mal y la tentación, y ye conocíu como l'embullador que conduz a la humanidá pel mal camín. Dellos grupos relixosos enseñen que s'anició como un ánxel que cayó en desgracia conDios, seduciendo a la humanidá nos caminos delpecáu, y quien tien el poder nel mundu cayíu. NaBiblia hebrea y elNuevu Testamentu, Satanás ye principalmente un acusador y adversariu, una entidá decididamente malévola, tamién llamada'l diañu, que tien cualidaes demoníacas.
Nelsatanismu teísta, Satanás ye consideráu una fuercia positivo y deidá que ye adoráu o veneráu. Nelsatanismu ateísta —la filosofía d'Anton LaVey y la soilesia— Satanás ye consideráu como un arquetipu de carauterístiques virtuoses.
El nome Satanás —o Satán— deriva delllatínSatāna, y ésti de la mesma delaraméu הַשָּׂטָן,hai-shatán, «adversariu, enemigu, acusador». Anque depués méntase-y como un espía errante deDios sobre laTierra, el sentíu primariu, del raigañu שטן (štn, «torgar, hostigar, oponese»), sería a cencielles el de «enemigu».[1][2]
Nel llibru deNúmberos llámaseShatan (nel sentíu de 'adversariu', 'oponente'), al mensaxeru-ánxel queYahveh unvia pa torgar queBalaam arreniegue al pueblu d'Israel (Num 22:22-32).
El términuShatan tamién entra na vida xurídica israelita, y algama el sentíu de 'acusador delantre del tribunal' (Salmo 109:6), (Zacarías 3:1) y el términushitna, deriváu del mesmu raigañu, ye la "acusación".
Satán, como un ser qu'afala alpecáu, qu'al empar ye sinónimu de perdición, destrucción, malicia, y busca del mal per parte de los homes apaez nelAntiguu Testamentu delles vegaes (1Cronicas 21:1), nel segundu casu de manera más clara. Tamién se menta en (Job 1:6-9), (Job 1:12) y n'otros versículos.
El so equivalente engriegu yediábolosDiablu, procedente del verbudia-ballö, y tien un significáu asemeyáu de ‘oposición' o ‘enfrentamientu'. En (1Mac. 1,36) (testu griegu) atopamos la pallabradiábolos col significáu de ‘adversariu', como 'l'enemigu'. Tamién en delles ocasiones inclúi'l sentíu de ‘acusador' o'l de ‘calumniador'.
En principiu, convien esclariar que'l xudaísmu nun identificaba a Satanás col demoniuLucifer. Nos documentosnon canónicos delAntiguu Testamentu, Satán ye llamáu frecuentementeBelial; igualmente la mención y definición del oponente delDiosYahveh, puede atopase naBiblia; na que se menten los términosBeelzebú (Marcos 3:20-30). De la mesma, dalgunos suxeren que los nomesSemyazza yAzazel seríen otros nomes pa Satán. En rellación a ello, tamién se postula que los distintos nomes describiríen a distintos adversarios de Dios.
NelNuevu Testamentu, sicasí, Satán y Lucifer apaecen amalgamados na figura delDiañu. Munchos especialistes deducen que'l Diañu (el Malinu) ye'l "xeniu inspirador" de la famosaBestia delApocalipsis deSan Juan. Sicasí tamién hai tradiciones qu'entá los nomen como entidaes distintes, indicando que Lucifer, Satán y Belcebú conformen eltriunviratu que gobierna alInfiernu y les sos lexones.
LaIlesia de Xesucristu de los Santos de los Últimos Díes na so doctrina describe a Satanás como opositor al plan de salvación de Dios el Padre, deshechado dempués d'un conceyu y batalla ente los partidarios del plan propuestu porJehovah y el que propondría Satanás. Satán foi espulsáu con un terciu de los sos huestes a la Tierra en forma d'espíritos desincorporados y folgazana dende entós con ellos tentando a cuanto ser mortal sía allegada y gustante a provocar la miseria humano.Les huestes de Satanás, al quedar privaes d'un cuerpu terrenal, busquen ocupar cuerpos ávidamente, corrompìendo al espíritu humanu, causando l'estáu de "home cayíu".
Na tradición de laIlesia católica y otres ilesies cristianes señala que Satán ye sinónimu deLucifer. El nome Lucifer sería lo que nuna dómina sería'l nome que recibió deDios en persona.
Antaño a la rebelión, Lucifer taba percima de toles categoríes de los ánxeles, yá que yera'l más formosu de toos. El términu "Lucifer" significa "Portador de lluz". Pero desque se punxo en contra de Dios, el so nome foi camudáu a Satán (adversariu).
Lucifer (delhebréu "HEYLEL" enllatín "Portador de lluz") yera l'ánxel más formosu de toos, antes de cayer yera'lquerubín proteutor, músicu, créese que yera'l direutor de les allabancies a Dios. La so posición yera la más encoterada de tolos seres anxelicales que Dios creó. N'Apocalipsis 12:4 falar d'un gran dragón coloráu qu'abasnó la tercer parte de les estrelles del cielu (interpretaes como los mesmos ánxeles rebalbos que combatieron con Miguel y los sos ánxeles). Pero nun prevalecieron, fueron echaos del Cielu y refundiaos a la Tierra.[3]
Nel Antiguu Testamentu hai dos pasaxes que rellataben la cayida d'un rei sobeyosu, pero losPadres de la Ilesia vieron nelles la cayida del Diañu:
¡Cómo cayisti de los cielos, Lluceru, fíu de l'Aurora!
¡Fuisti ablayáu a la tierra dominador de naciones!
Tu que dixisti nel to corazón: 'Al cielu voi xubir, percima de les estrelles de Dios voi alzar el mio tronu, y voi sentame nel Monte de la Xunta nel estremu Norte. Voi Xubir a los altores del borrinosu, y voi ser como'l Peraltu. Is. 14, 12-14
Asina diz el Señor Yahveh: Yeres el sellu d'una obra maestra, llenu de sabiduría, acabáu en guapura. N'Edén tabes, nel xardín de Dios. Toa suerte de piedres precioses formaben el to mantu: rubín, topaciu, diamante, crisólito, piedra de ónice, xaspe, zafiru, malaquita, esmeralda; n'oru taben llabraos los aretes y pinjantes que llevabes, arreglaos dende'l día de la to creación. Querubín proteutor d'ales esplegaes te fixera yo, tabes nel monte santu de Dios, caminabes ente piedres de fueu. Fuisti perfectu na so conducta dende'l día de la to creación, hasta'l día en que se topó en ti enconía. Pola amplitú del to comerciu enllenóse'l to interior de violencia, y pecasti. Y yo te degradé del monte de Dios, y te esanicié, querubín proteutor, de metanes de les piedres de fueu. El to corazón pagóse de la to guapura, malvasti la to sabiduría por causa de la to rellumanza. Yo te bastié en tierra, te espunxi como espectáculu a los reis. Pol ensame de les tos culpes pola inmoralidá del to comerciu, profanasti los tos santuarios. Y yo saqué de ti mesmu'l fueu que te taramió; te amenorgué a ceniza sobre la tierra, a los güeyos de tolos que te miraben. Tolos pueblos que te conocíen tán asoraos por ti. Yes un oxetu d'espantu, y sumisti pa siempres. Ez. 28, 12-19
Ye un mensaxe proféticu en llinguaxe poéticu, que ta empobináu tantual rei de la dinastía de Hiram el rei de Sidón/Tiru, como al so mentor:Satán.Asina, el capítulu 28 de Ezequiel claramente ta prologáu cola frase:
... Di al soberanu de Tiru qu'asina dixo'l Señor Elohim:... Ez. 28:2
Pero coles mesmes dizse: "N'Edén tabes, nel xardín de Dios..."
Un pocu más palantre el destinatario del mensaxe ye repitíu:
... Entona un llamentu pol rei de Tiru, y di-y qu'asina dixo'l Señor Elohim... Ez. 28:12
Pero coles mesmes indícase: "Querubín proteutor, de metanes de les piedres de fueu..."
Nel Nuevu Testamentu presumir que Xesucristu fai una perpequeña mención d'esti rellatu, cuando-yos diz a los sos discípulos:
Yo vía a Lucifer cayer del Cielu como un rayu. Lc.10, 18
El términu hebréu "Satán" apaez traducíu munches vegaes en múltiples versiones antigües y modernes de la Biblia.
Númberos 22:22 Nesti versículu l'ánxel de Dios ye un adversariu (hebréu satán) para Balaam, poniéndose nel camín pa torgar que Balaam sala a arrenegar al pueblu d'Israel.
Númberos 22:32 La frase "yo salí p'aguantate" ye la traducción al castellán d'una frase hebrea que diz lliteralmente, "yo salí como adversariu (satán) to." Nuevamente, l'adversariu en referencia ye l'ánxel de Dios. Nestos dos casos, el satán o adversariu a que se refier ye'l mesmu ánxel de Dios, polo que puede vese claramente que la pallabra satán nun se refier necesariamente a un ser malinu o malváu. L'ánxel de Dios foi un satán pa Balaam a cencielles porque s'opunxo a que fora colos embaxadores de Balac.
1 Samuel 29:4 Los filisteos tarrecen que David se -yos vuelva enemigu (hebréu satán) si sale a la guerra con ellos.
2 Samuel 19:22 David diz que los fíos de la so hermana Sarvia (Joab y Abisai) son-y adversarios (hebréu satán) porque quieren dar muerte a Simei, ente que David decidió perdonalo.
1 Reis 5:4 Salomón diz que nun hai adversarios (hebréu satán), esto ye, que ta en paz coles naciones circunvecinas.
1 Reis 11:14 Hadad edomita ye un adversariu (hebréu satán) de Salomón.
(2 vegaes)1 Reis 11:23 y 11:25 Rezón fíu de Eliada ye otru adversariu (hebréu satán) de Salomón.
Salmos 38:20 David diz que los que lu paguen mal por bien-y son contrarios (hebréu satán).
Salmos 71:13 David desea que perezan los sos adversarios (hebréu satán).
Salmos 109:4 David quexar de los sos adversarios (hebréu satán).
(2 vegaes) Salmos 109:20 y 29 David quéxase nuevamente de los que lo echar# llevantos (hebréu satán).
Zacarías 3:1 El verbuacusar corresponder cola pallabra hebrea satán
Según dellos exorcistas de laIlesia católica, como'l padreJosé Antonio Fortea, Lucifer y Satanás son dos demonios distintos. Lucifer yera l'ánxel más altu, la mayor obra de Dios, antes de la so cayida, pero tres ésta quedó en segundu llugar dempués de Satán. Satán ye'l más malinu de los demonios, que supera en maldá a Lucifer.[4]
Rudolf Steiner, fundador de l'antroposofía, describe la potencia del demoniuAhriman (equivalente de Satanás) como daqué qu'afala al humanu a les supersticiones materialistes,[5] y la del so opuestuLucifer como daqué qu'afala al humanu a toles esaltaciones, los falsos misticismos, l'arguyu d'alzase ensin frontera.[5].Anque tamién foi mentáu por Joseph Freid Kingsde, como un ente de bien encargáu de procrear y ayudar a la humanidá nel so camín de bien y rellumanza, en eclesiastico 4,7-11, fálanos de que Lucifer y Satanás son la mesma persona solo que recibe distintos nome tales como,( Samael, Lucifer, Satan, Asimulo, Señor de les tiniebles y Toinpu),tamién de que'l ye bonu y toos tenemos de sirvir al y a Dios.
↑Antes de la crucifixón Satán yá fuera suburdiáu por Dios [sufriera cayíes —por cuenta de la fidelidá de los siguidores— (Lc 10:18)]. En tiempos de Xesús taba siendo xulgáu (Jn 16:11), pero entá nun asocediera lo fundamental.Xesús esplica que'l Reinu de Dios tien como fin compensar l'autoridá y poder de Satanás.Pa confinarlo en tierra (ensin torna al Cielu) yera indispensableel sacrificiu de Cristu. Apocalipsis espresar nos versículos 11 y 8: "... el sangre del Corderu" determinó que "nun tenga más llugar nel Cielu".Esa aición de refundialo per tierra ye efectuada pol arcánxel Miguel colos sos ánxeles. Les implicaciones d'esi fechu describir n'Apocalipsis 12 versículos 7 al 11.
.jpg)
