 Salobreña | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||
| |||||
| Alministración | |||||
| País |  España | ||||
| Autonomía |  Andalucía | ||||
| Provincia |  provincia de Granada | ||||
| Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||||
| Nome oficial | Salobreña(es)[1] | ||||
| Códigu postal | 18680 | ||||
| Xeografía | |||||
| Coordenaes | 36°44′48″N3°35′13″W / 36.746666666667°N 3.5869444444444°O /36.746666666667; -3.5869444444444 | ||||
  Salobreña Salobreña (España)  | |||||
| Superficie | 34.91 km² | ||||
| Altitú | 95 m | ||||
| Llenda con | Almuñécar,Ítrabo,Molvízar,Los Guájares,Vélez de Benaudalla yMotril | ||||
| Demografía | |||||
| Población | 12 660 hab. (2024) - 6161 homes (2019) - 6220 muyeres (2019) | ||||
| Porcentaxe | 1.35% de provincia de Granada | ||||
| Densidá | 362,65 hab/km² | ||||
| Más información | |||||
| Estaya horaria | UTC+01:00 | ||||
| Llocalidaes hermaniaes | Tolfa(es) yPéronne | ||||
| ayto-salobrena.es | |||||
 | |||||
Salobreña ye una llocalidá yconceyuespañol asitiáu na parte centro-oeste de la contorna de laMariña Granadina oMariña Tropical, naprovincia de Granada,comunidá autónoma d'Andalucía. A veres delmar Mediterraneu, Salobreña llenda colos conceyos deMotril,Vélez de Benaudalla,Los Guájares,Molvízar,Ítrabo yAlmuñécar.
El conceyu salobreñero entiende losnucleos de población de Salobreña —enclaváu nunaroca coronada por uncastiellu árabe—,Lobres,Sablera Salobreña,Caleta-La Guardia,Monte Almendros,Alfa Mar,Costa Aguilera yEl Pargo. Nel so términu municipal desagua'lríu Guadalfeo.
La historia de Salobreña se documenta dende ladómina neolítica, con numberososafayos arqueolóxicos.
Nesta dómina, nun esistía l'actualvega, sinón unabadea na que'lcuetu onde anguaño s'asitia Salobreña yera unaislla. Apurrir realizaos polríu Guadalfeo, fixeron sumir adulces la badea, y que esta se convirtiera nuna fértil vega mientres lesdómines del Cobre yBronce. La islla de Salobreña xunir a tierra firme, pero inda'l Peñón salobreñero yera uncastru. Estosproceso erosivos siguieron el so cursu en dómines socesives, pero ye naEdá Moderna y coladeforestación de losmontes circundantes, la que faen l'actual vega de Salobreña y Motril. La creciente necesidá decombustible p'alimentar los distintos inxenios azucreros de la zona son la causa d'esta deforestación.
Neltercer mileniu edC apaecen los primeresasentamientos estables nos distintos puexos de la zona, dedicándose principalmente a l'agricultura y a laganadería. Estos asentamientos tienen continuidá en dómines socesives.
La etimoloxía del términu paez venir de les llingües indoeuropees meridionales identificaes por Villar. En concretu, propónse'l raigañu Sel 'corriente d'agua' y -amsina o -ansina del raigañu indoeuropéu *m°bhi 'alredor de' , usáu n'antiguu irlandés col significáu de corralada.
Losfenicios lleguen a esta zona nelsieglu XIII e. C. fundando l'antigua "Selambina". Esta cai nelsieglu VI e. C. en manes de loscartaxineses, pasando a depender de "Gadir" (actualCádiz).
La posición estratéxica de Salobreña, fai que la conquista polosromanos sía bastante temprana, (sieglu II e. C.). Son numberosos los restos d'esta dómina atopaos en distintos llugares de la zona. Mientres tola ocupación romana, esisten munchos asentamientos na zona, dedicándose al cultivu de lavide y laolivar, a lapesca y alsalazón. Nesta dómina, Salobreña ye conocíu como "Segalvina", y como tal consta nes actes delConceyu d'Ilíberis.
Nel añu711, asocede lainvasión musulmana de lapenínsula Ibérica. Salobreña pasa a ser unaalquería, con una notable importancia dientro del territoriu costeru d'Elvira. El nome que recibe enllingua árabe ye'l de Shalubānya, pronunciáu tamiénShalubīnya (del que procede'l nome actual) por cuenta de laimala, una traza peculiar de pronunciación presente nelárabe andalusí. Nesta dómina'l cultivu principal de la vega yera lacaña d'azucre y lesllegumes.
El fin de la dómina musulmana tuvo llugar nel añu1489, conFrancisco Ramírez de Madrid, anque inda en1490 tuvo llugar una sulevación a favor deBoabdil, lo cual causó que Salobreña quedara ocupada porcastellanos, y que a los musulmanes apostrar a les alquerías circundantes. Lasulevación de los moriscos estendióse tamién a Salobreña. Esta sulevación dio llugar a la intervención delMarqués de Mondéjar en1569 pa la so estinción.
La situación estratéxica de Salobreña ye perimportante, polo que'l castiellu ye calteníu comofortaleza militar. El castiellu allugó unpalaciu nadómina Nazarí, y amás foiprisión de más d'un monarca:Yusuf III,Muhammed VIII "el Pequeñu",Muhammed IX"el Zurdu",Abu Nasr Sad yMuley Hacén.
Francisco Ramírez de Madrid foi nomáu alcaide del castiellu polosReis Católicos en pagu pola conquista del llugar. El castiellu caltuvo la so importancia militar hasta'lsieglu XVIII, polo que se llevaron a cabu importantes obres de reforma.
El cultivu de la caña d'azucre siguió, y ye nossieglos XVII yXVIII cuando esperimenta un paulatín descensu a favor delalgodón.
Mientres laGuerra de la Independencia, Salobreña se alía coles partíes de la mariña contra les tropes franceses.
Casi terminada la Guerra de la Independencia, en mayu de 1814, l'entós Alcalde Mayor de la Villa, Salvador Martín Arnedo o Martín de Molina, dio en la quema pública na plaza del cabildru del exemplar de la Constitución de 1812 d'alcuerdu a los designios de Fernandu VII.
Ye nelsieglu XIX cuando resurde'l cultivu de la caña d'azucre, y empléguense téuniques importaes dendeCuba pa la industria azucrero. Estes téuniques basar nel emplegu del vapor como fuercia motriz y pal llogru d'un productu más refináu. Nelsieglu XX, y col resurdimientu de la industria azucrero, ye cuando s'amplía'l perímetru de la villa, y báltense les antigüesmuralles. A partir de losaños sesenta, empieza la repercusiónturística na zona, y Salobreña espandir cola construcción de zones residenciales y de veranéu. Remata la espansión urbanística cola programación de la construcción d'hoteles na Sablera de la Cagadilla, onde s'allugaba la Torre de Cabu Guilla o Cabu Guillana, del que'l so nome presumiblemente procede la so actual denominación.
El turismu ye la fonte principal de la so economía, con delloshoteles y zones residenciales nasablera y nel monte. En 2016 empezaron les obres pa la construcción nuevos hoteles na zona conocida como'l peñón, fechu que pretende dar un nuevu impulsu a la economía del conceyu.
Otra actividá económica importante ye l'agricultura, na que destaca'l cultivu defrutes subtropicales como lachirimoya, l'aguacate, elmangu, etcétera. A partir del añu 2006 puede dase por sumíu'l cultivu de la caña d'azucre, que se venía cultivando na zona nos postreros 1.000 años, dende los árabes y de les cualos namái queden restos de plantíos privaos na vega pa usu domésticu. Tamién se cultivenhortolices, frutos d'ivernaderu yflores de temporada. Cuntaba tamién con unafábrica d'azucre yaguardientes de caña.
Cunta con unclima mediterraneu con temperatures bastante benignes tantu pel branu como pel hibiernu. La media térmica añal ye de 17 °C, siendo pel branu de 24 °C y pel hibiernu de 12 °C. Lapluviosidá añal ye d'unos 500 mm/añu.
La cercanía del mar, fai que les serondes sían más calorosos que les primaveres y polo xeneral, fai que l'amplitú térmica nun sía elevada.
Destacaes son les celebraes n'honor de la patrona,Nuesa Señora del Rosario, cada7 d'ochobre y qu'inclúi unaromería denomada "Del Sur" , que gocia de gran popularidá na provincia.
En redol al 24 de xunu (San Juan) celébrase una feria n'honor a San Juan Bautista. Pol so calter pintorescu tamién se destacar laSelmana Santa. Del martes al vienres Santu procesionan diverses cofraderíes, ente les que destaca la Procesión de la Soledá -el Vienres Santu-, onde cientos de muyeres vistíes de rigorosu llutu y en silenciu acompañen a María Santísima na so Soledá, pa poner el broche d'oru a los desfiles de la selmana mayor del conceyu.
Nos anexos de Lobres, La Caleta y La Guardia tamién son significatives les fiestes n'honor a los sos respeutivos patrones o patrones. Nel casu de Lobres hai que citar les fiestes patronales de San Antonio que se celebren el 13 de xunu, La Caleta y La Guardia comparten fiestes patronales que son n'honor de la Virxe del Carmen que se celebren el 16 de xunetu.
Como interés hai que dicir qu'en Lobres celébrase la fiesta más antigua conocida del términu municipal de Salobreña, ésta ye la fiesta de la Candelaria que tien llugar el 2 de febreru.
Educación primaria:
Educación secundaria:
Pasio del Gambullón
La Casa Colorada. Caserón señorial. Edificiu que formó parte de la sumida azucrera de San Francisco.
Dende'l mes de febreru de 2009 ta constituyida la FundaciónJosé Martín Recuerda, encargada de sopelexar la obra del dramaturgu granadín que finó en xunu de 2007 nel Hospital Santa Ana de Motril, procedente n'ambulancia de la Villa de Salobreña onde pasó los sos últimos años de vida.
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Salobreña.
.svg)
.svg)
