| Neodimiu ← Prometiu →Samariu |
|---|
|
| Tabla completa •Tabla enantada |
| Información xeneral |
|---|
| Nome,símbolu,númberu | Prometiu, Pm, 61 |
|---|
| Serie química | Lantánidos |
|---|
| Grupu,periodu,bloque | n/a,6,f |
|---|
| Masa atómica | 145 u |
|---|
| Configuración electrónica | [Xe]4f56s2 |
|---|
| Durez Mohs | ensin datos |
|---|
| Electrones pernivel | 2, 8, 18, 23, 8, 2 |
|---|
| Propiedaes atómiques |
|---|
| Radiu mediu | 185 pm |
|---|
| Electronegatividá | 1,13(Pauling) |
|---|
| Radiu atómicu(calc) | 205 pm(Radiu de Bohr) |
|---|
| Estáu(aos) d'oxidación | 3 |
|---|
| Óxidu | Llevementebásicu |
|---|
| Propiedaes físiques |
|---|
| Estáu ordinariu | Sólidu |
|---|
| Densidá | 7264 kg/m³ |
|---|
| Puntu de fusión | 1373 K (1100 °C) |
|---|
| Puntu de bullidura | 3273 K (3000 °C) |
|---|
| Entalpía de fusión | 86,7 kJ/mol |
|---|
| Varios |
|---|
| Estructura cristalina | Hexagonal |
|---|
| Nᵘ CAS | 7440-12-2 |
|---|
| Nᵘ EINECS | 231-121-9 |
|---|
| Calor específica | 180 J/(K·kg) |
|---|
| Conductividá térmica | 17,9 W/(m·K) |
|---|
| Isótopos más estables |
|---|
| Artículu principal:Isótopos del prometiu |
|
| Valores nelSI ycondiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario. |
| [editar datos en Wikidata] |
Elprometiu ye unelementu químicu de latabla periódica que'l so símbolu yePm y el sonúmberu atómicu ye 61. Dalgún tiempu denominóse-yilinio (por Illinois). Anque, tres la observación de ciertes llinies espectrales, dellos científicos reclamaron afayar esti elementu na naturaleza, naide pudo aisllalo de sustancies naturales.
Xenérase artificialmente en reactores nucleares, yá que ye unu de los elementos resultantes de la fisión del uraniu, del toriu y del plutoniu. Tolos isótopos conocíos son radiactivos. Utilícense principalmente n'investigación con trazadores.
La so aplicación principal ye na industria de sustancies fosforescentes. Tamién s'usa en fabricación de calibradores d'abertures y en bateríes nucleares emplegaes n'aplicacionesexoespaciales (espaciu esterior).
En 1902, Branner predixo la esistencia d'esti elementu. Diversos grupos aducieron llogralo, pero -por cuenta de la dificultá pa dixebrar el prometiu d'otros elementos- nun pudieron confirmar tales descubrimientos.Jacob A. Marinsky,Lawrence E. Glendenin yCharles D. Coryell, en 1944, probaron la esistencia del prometiu.
Demasiáu ocupaos coles investigaciones rellacionaes cola defensa mientres la segunda guerra mundial, nun reivindicaron el so descubrimientu hasta 1947. Llograr analizando subproductos de la fisión del uraniu xeneraos nun reactor nuclear asitiáu nos llaboratorius Clinton, en Tennessee.[1][2]
Jacob A. Marinsky
Lawrence E. Glendenin
Charles D. Coryell
Anguaño'l prometiu recupérase inda de subproductos de la fisión del uraniu. Tamién puede producise por aciu bombardéu de146Nd con neutrones. Por captura d'un neutrón, esti núclido tresformar en147Nd (que la so vida media ye de 11 díes), que por emisión d'una partícula beta se transmuta en147Pm. Anque na Tierra nun esiste naturalmente, detectóse nel espectru d'una estrella de la constelación de Andrómeda.
La vida media del isótopu más estable del prometiu, el145Pm, ye de 17,7 años. Por aciu captura electrónica aparra en145Nd.
El prometiu podría aprovechase pa ellaboración d'una batería que funcione con enerxía nuclear, qu'usaría les partícules beta emitíes pola transmutación del prometiu pa favorecer qu'una sustancia fosforescente emitiera lluz, que de la mesma por aciu un dispositivu similar a un panel solar convertiríase depués en lletricidá. Envalórase qu'esti tipu de batería podría suministrar enerxía mientres cinco años.
Asina mesmu'l prometiu podría usase:
- Como fonte portátil derayos X
- En xeneradores termoeléctricos de radioisótopos pa suministrar lletricidá a sondesexoespaciales (espaciu esterior) y satélites
- Como fonte radioactiva pa preseos de midida d'espesures; d) pa ellaborar láseres destinaos a comunicación con submarinos nel so ámbitu habitual (somorguiaos).
