Pescara (IPA:[pesˈkaːra],[2]; n'abruzzese: Piscàrë)[3] ye una llocalidá d'Italia central, narexón d'Abruzzo. La ciudá ta estremada en dos pel ríu del mesmu nome y atópase al centru d'una área metropolitana de 400.000 habitantes. En1927, Pescara, la parte de la ciudá al sur del ríu Pescara (naprovincia de Chieti), y Castellamare Adriatico, la parte de la ciudá al norte del ríu (naprovincia de Teramo) xunir nuna única ciudá, l'actual Pescara. El poetaGabriele D'Annunzio, nacíu nesta ciudá, foi unu de los principales impulsores na creación de la nueva ciudá.
Los oríxenes de Pescara son anteriores a la conquista romana. El nome, tantu de dambes ciudaes como del ríu, yeraAternum.[4] Taba coneutada conRoma al traviés de la Vía Claudia Valeria y la Via Tiburtina. El principal edificiu yera'l templu deJovis Aternium. La ciudá yera un puertu importante pal comerciu coles provincies orientales delImperiu.
Imaxe del puertu de Pescara
NaEdá Media, Pescara foi destruyida polosLombardos nel añu597. Naquella ocasión, l'obispu de la ciudá,Ceteo (actual santu patrón de Pescara), foi acusáu de confraternizar colos griegos cristianos (loslombardos yerenarrianu) y foi llanzáu dende la ponte con una piedra atada al pescuezu.[5]
En1095, Pescara yera una rica ciudá con una serie d'importantes monumentos ya ilesies. En1140,Rogelio II de Sicilia conquistó la ciudá, empezando un periodu nel cual foi destruyida en delles ocasiones. El nome dePiscaria ("rica en pexe") mentar por vegada primer nesta dómina. Dellos señores reinaron en Pescara d'ende d'equí p'arriba, incluyendoRainaldo Orsini,Luis de Saboya yFrancesco del Borgo, el vicariu del reiLadislao, quien mandó construyir la fortaleza y la torre.
A partir del sieglu XIII, Pescara perteneció, como'l restu de los Abruzzo, alReinu de Nápoles (que tres la unión colReinu de Sicilia pasó a denominaseReinu de Dos Sicilies). En 1424 el famosucondotieroMuzio Attendolo finó en Pescara. Otru aventureru,Giacomo Caldore, conquistó la ciudá en 1435 y 1439. Na dómina del dominiu aragonés sobre'l reinu (segunda metá del sieglu XV), la ciudá foi feudu de la noble familiaD'Avalos, d'orixe español. Mientres los años siguientes Pescara foi atacada repetidamente polosvenecianos y, más tarde, como parte delReinu Español de Nápoles, convertir nuna gran fortaleza.
En 1566 foi sitiada por 105galeres turques. Aguantó con firmeza y losotomanos tan solo llograron ocupar los territorios circundantes.
De primeres delsieglu XVIII, Pescara cuntaba con 3000 habitantes, la metá d'ellos viviendo en Castellammare. En 1707 foi atacada poles tropes austriaques sol mandu del Duque de Wallis. La ciudá, gobernada por Giovanni Girolamo II Acquaviva, aguantó mientres dos meses antes de capitular.
Pescara foi siempres parte del Reinu de Nápoles, aparte del curtiu periodu de la República de Nápoles ente 1798 y 1799. La ciudá foi atacada más tarde pol pro-BorbónGiuseppe Pronio. En 1800 Pescara cayó ante les tropes franceses, creándose una importante fortaleza militar pal reinu deXosé de Bonaparte. Castellammara, qu'agora cuntaba con una población de 3000 habitantes por sigo sola, convertir nun conceyu distintu.
En 1814, losCarbonari de Pescara sulevar contraJoachim Murat. El15 de mayu de1815 el rei robló una de les primeres constituciones de laUnificación d'Italia. Nos años postreros, Pescara convertir nun símbolu de la violenta restauración de los Borbones, siendo una de les más importantes cárceles borbonas. Tres una devastadora hinchente en 1853, Pescara foi lliberada pol collaborador deGiuseppe Garibaldi,Clemente De Cesaris, en 1860. Siete años dempués, la fortaleza foi desmantelada.
Nos años siguientes, Pescara convertir na ciudá más grande de larexón d'Abruzzo. La nueva ciudá sufrió una gran esplosión mientres laSegunda Guerra Mundial, y dende entós foi reconstruyida en gran parte, siendo asina una de les ciudaes d'Italia más recién.
Pescara ye la mayor ciudá de larexón d'Abruzzo, y ye una de les más importantes a nivel económicu, comercial yturísticu de laMariña Adriática. Colos sos más de 20 quilómetros de mariña, ye'l llugar más popular ente los turistes mientres los meses de branu. Nes sos mariñes esisten ensame de ruempefoles fabricaos con grandes roques p'apurrir agües seles cerca de la sablera. A lo llargo de tola mariña, esisten diversos centros d'ociu y establecimientos nos cualos pueden atopase restoranes y otres tiendes con artículos veraniegos o de sablera. Tamién esiste un distritu de la ciudá con diverses tiendes de moda y llugares de recréu nocherniegu.
La universidá de Pescara recibe'l nome de Gabriele D'Annunzio (Università D'Annunzio) n'honor al célebre poeta. Ente Pescara y la cercana Chieti establezse una área industrial.
Ente 1924 y 1961, Pescara foi sede de la competición autmovilísticaCoppa Acerbo. En 1957, apostóse'lGran Premiu de Pescara de Fórmula 1, nun circuitu urbanu que midía 25,575 km, superando al llexendariu Nurburgring y a Monza en velocidá.
Añalmente, en xunetu, Pescara celebra un Festival Internacional deJazz.
Fachada de la Basilica della Madonna dei sette dolori.
ElPalazzo del Governo (Palaciu de Gobiernu) alluga una biblioteca con 600,000 volúmenes. Asina mesmu cabo mentar a la Catedral de San Cetteus, con una pintura de San Francisco delsieglu XVII atribuyidaGuercino. La basílicaMadonna dei Sette Dolori ("Madonna de los siete dolores") ye del añu1757 y tien una fachada Neoclásica.
La ciudá ye famosa tamién por ganar el clubPallanuoto Pescara delles vegaes elscudeto dewater-polo. Nel equipu que ganó tantos títulos de water-polo tuvo'l famosu xugador españolManuel Estiarte. ElPonzio Pescara participa de laDivisione Calcio a 5, la máxima categoría del fútbol sala profesional italianu. En1957, Pescara acoyó un Gran Premiu deFórmula 1, que recibió'l nome de la ciudá (Gran Premiu de Pescara) pa estremalo delGran Premiu d'Italia. La carrera apostar nun circuitu caleyeru, el trazáu más llargu enxamás percorríu por un monoplaza de Fórmula 1: 25.575 metros
.svg)
