ElpH ye una midida d'acidez oalcalinidad d'unadisolución. El pH indica la concentración d'ioneshidróxenu [H+] presentes en determinaes disoluciones.[1] La sigla significapotencial d'hidróxenu opotencial d'hidrogeniones. El significáu exactu de lap en «pH» ye ta claro, pero, acordies cola Fundación Carlsberg, significa «poder d'hidróxenu».[2] Otra esplicación ye que la p representa los términosllatinospondus hydrogenii («cantidá d'hidróxenu») opotentia hydrogenii («capacidá d'hidróxenu»). Tamién se suxer que Sørensen usó les lletres p yq (lletres comúnmente empareyaes en matemátiques) a cencielles pa etiquetar la solución de prueba (p) y la solución de referencia (q).[3] Anguaño enquímica, la p significa «cologaritmo decimal de» y tamién s'usa nel términu pKa, que s'usa pa lesconstantes de disociación aceda.[4]
Esta espresión ye útil pa disoluciones que nun tienen comportamientos ideales, disoluciones ensin esleir. En cuenta de utilizar la concentración d'iones hidrógeno, emplégase l'actividá, que representa la concentración efectiva.
El términu pH utilizóse universalmente polo práctico que resulta pa evitar el manexu de cifres llargues y complexes. En disoluciones esleíes, en llugar d'utilizar l'actividá del ion hidróxenu, puede averáse-y emplegando la concentración molar del ion hidróxenu.
Por casu, una concentración de[H3O+] = 1×10−7 M, lo qu'equival a: 0.0000001 M y que finalmente ye un pH de 7, una y bonespH = –log[10−7] = 7.
En disolución aguacienta, la escala de pH varia, típicamente, de 0 a 14. Sonacedes les disoluciones con pH menores que 7 (el valor del esponente de la concentración ye mayor, porque hai más iones hidrógeno na disolución). Per otru llau, les disolucionesalcalines tienen un pH cimeru a 7. La disolución considérase neutra cuando la so pH ye igual a 7, por casu l'agua.
Considérase quep ye unoperador logarítmicu sobre la concentración d'una disolución p = –log[...]. Tamién se define'lpOH, como'l llogaritmu negativu de la concentración d'iones hidróxido.
Yá que l'agua ta adulterada nuna pequeña estensión n'iones [OH–] y [H3O+], tiense:
Polo que pueden rellacionase direutamente los valores del pH y del pOH.
En disoluciones non aguacientes o fora de condiciones normales de presión y temperatura, un pH de 7 puede nun ser el neutru. El pH al cual la disolución ye neutra ta rellacionáu colaconstante de disociación del disolvente nel que se trabaye.
Dependiendo del pH del suelu, la hortensia (Hydrangea) puede tener flores roses o azules. En suelos acedos (pH < 7) les flores son azules; en suelos básicos (pH > 7) son roses.[6]pH-metro. Preséu pa midir el pH de les disoluciones.
El valor del pH puede midise de forma precisa por aciu unpotenciómetro, tamién conocíu comopH-metro (/pe achímetro/ o /pe ache metro/), un preséu que mide la diferencia de potencial ente doselectrodos: unelectrodu de referencia (xeneralmente deplata/cloruru de plata) y un electrodu de vidriu que ye sensible al ion d'hidróxenu.
El pH d'una disolución puede midise tamién de manera averada emplegandoindicadores: ácidos o bases débiles que presenten distintu color según el pH. Xeneralmente emplégase un papel indicador, que consiste en papel trescaláu con un amiestu d'indicadores cualitativos pa la determinación del pH. L'indicador más conocíu ye'l papel de litmus o papeltornasol. Otros indicadores avezaos son lafenolftaleína y elnaranxa de metilu.
A pesar de que munchos potenciómetros tienen escales con valores que van dende 1 hasta 14, los valores de pH tamién pueden ser menores que 1 o mayores que 14. Por casu l'ácidu de lesbateríes d'automóviles tienen valores de pH menores qu'unu. Por contraste, elhidróxidu de sodiu 1 M varia de 13.5 a 14.
A 25 °C, un pH igual a 7 ye neutru, unu menor que 7 ye acedu, y si ye mayor que 7 ye básicu. A distintes temperatures, el valor de pH neutru puede variar por cuenta de laconstante d'equilibriu de l'agua: Kw.
La determinación del pH ye unu de los procedimientos analíticos más importantes y más utilizaos en química y bioquímica. El pH determina munches carauterístiques notables de la estructura y de l'actividá de les molécules, poro, del comportamientu de célules y organismos.
El pH que ye midíu nel llaboratoriu, xeneralmente nun ye'l mesmu que'l calculáu por aciu la ecuación:, porque'l valor numbéricu de la concentración d'iones hidrógeno, nun ye igual al valor de la so actividá, sacante, pa les disoluciones esleíes.
Inyeición intravenosa. Les inyeiciones contienen disoluciones reguladores pa caltener el pH del cuerpu humanu, cuando se realiza una reacción química.
Diverses reacciones químiques que se xeneren en disolución aguacienta precisen que'l pH del sistema caltenga constante, pa evitar qu'asocedan otres reacción ensin deseyar. Les disoluciones reguladores, amortiguadores obúfer, son capaces de caltener l'acidez obasicidad d'un sistema dientro d'un intervalu amenorgáu de pH.
En 1917 Hasselbalch propunxo laecuación pertinente pa calcular el pH de disoluciones amortiguadores. La ecuación que postuló ye la siguiente[7]:
Adiconalmente tien d'establecese la concentración total del par conxugáu, p'afitar un valor de pH determináu.
Estes disoluciones contienen como especies predominantes, un par acedu/base conxugáu en concentraciones apreciables. La capacidá reguladora que tenga la disolución depende de la cantidá presente del ácidu débil y la so base débil conxugada, mientres mayor sía esta cantidá, mayor va ser la efectividá de dicha disolución. El que sían acedos y bases débiles significa qu'actúen comoelectrólitos débiles, en poques pallabres, non se ionizan por completu n'agua. La reacción de neutralización ye una reacción ente un ácidu y una base. Xeneralmente nes reacciones aguacientes acedu-base xenérense agua y unasal.
L'organismu dispón de tres recursos pa caltener el pH en valores compatibles cola vida:
Amortiguadores (disoluciones buffer).
Regulación pulmonar de lapCO2: presión parcial de gas carbónico d'un mediu gaseosu (aire) o líquidu (sangre). De normal ye de 40 mm de Hg nel airealveolar (paCO2) y nel sangre arterial (paCO2), y de 45 a 48 mm de Hg nel sangre venoso entemecida (pvCO2). La pCO2 del sangre mide'l CO2 disueltu nelplasma sanguineu.[8]
Reabsorción y escreción renal de bicarbonatu y escreción d'ácidos.[9]
Les variaciones de pH nel nuesu organismu pueden modificar ciertos procesos fisiolóxicos, tal ye'l casu de lareacción enzimática. Cada enzima del nuesu cuerpu tien un intervalu de pH, que comúnmente se -y conoz como "pH óptimo", nel cual la enzima desenvuelve la so máxima actividá. Si esta atópase en condiciones fora del pH óptimo, puede amenorgar la so velocidá d'activación, modificar la so estructura, o lo que ye peor, dexar de funcionar.[10]
Daqué más cotidianu pa nós son les inyeiciones. Los fluyíos que s'empleguen pa preparar específicamente les inyeiciones intravenoses, inclúin un sistema amortiguador por que'l sangre caltenga la so pH. Con tou esto reflexa la importancia de les disoluciones amortiguadores, yá que ensin estes, toles reacciones químiques de los organismos, nun podríen realizase de manera eficaz.
La calidá de l'agua nuna piscina depende direutamente del pH, si nun se-y da caltenimientu puede provocar enfermedaes.
El pH rellaciónase enforma cola calidá de l'agua nes piscines. Esto ye asina porque'l cloru solo fai efeutu si'l pH de l'agua de la piscina ta ente 6.5 y 8. Si'l pH de l'agua ye cimera a 8 o inferior a 6.5, por más cloru que s'añedir esti nun va actuar. Por ello ye importante vixilar que'l pH tea siempres ente 6.5 y 8. Esta previsión ye clave p'asegurar que la piscina permaneza en bon estáu. Un pH d'agua demasiao eleváu (cimeru a 8) produz agua turbio, incrustaciones ya irritación de güeyos, oreyes, ñariz y gargüelu.
↑López, Raymond Chang, Kenneth A. Goldsby ; revisión técnica, Rodolfo Álvarez Manzo, Silvia Ponce (2013)Química, 11a. ed., Méxicu; Madrid [etc.]: MacGraw-Hill.ISBN 978-607-15-0928-4.
↑«Sørensen invents the pH scale» (inglés). Copenhague: Carlsberg Group. Archiváu dende l'orixinal, el 18 de xineru de 2014. Consultáu'l 21 de xineru de 2018.
↑Nørby, Jens (2000). escritu en Ámsterdam. «The origin and the meaning of the little p in pH» (n'inglés). Trends in Biochemical Sciences (International Union of Biochemistry and Molecular Biology) 25 (1): páxs. 36-37.doi:10.1016/S0968-0004(99)01517-0.ISSN0968-0004.OCLC4658381373.PMID10637613.
↑«pH Neutru» páxs. 2 y 3. Méxicu: Investigación realizada pola Direición Médica de Esteripharma. Consultáu'l 11 de xunetu de 2011.
↑Rubio, Stuart Ira Fox ; traducción, José Luis Agud Aparicio, revisión, Virginia Inclán (2008)Fisiología humana, 10a ed., Madrid: McGraw-Hill.ISBN 978-84-481-6173-6.
