| Oteru Vaticanu | |
|---|---|
 | |
| Situación | |
| País |  Ciudá del Vaticanu |
| Tipu | colina(es) |
| Coordenaes | 41°54′13″N12°27′01″E / 41.903611111111°N 12.450277777778°E /41.903611111111; 12.450277777778 |
  Oteru Vaticanu Oteru Vaticanu (Ciudá del Vaticanu) | |
| Datos | |
| Altitú media | 75 m |
 | |
Oteru Vaticanu (enllatín,Vaticanus Mons) ye'l nome dau, muncho primero del entamu de la cristiandá, a una de los oteros allugaos al oeste del ríuTíber, el llau opuestu a aquel nel que s'alluguen los Siete Oteros tradicionales deRoma. Ye posible que fuera'l sitiu d'un puebluetruscu llamáuVaticum.
Nel sieglu I, l'Oteru Vaticanu taba fuera de les llendes de la ciudá, y por eso foi apoderáu pa la construcción d'un circu (el circu de Nerón) y un campusantu.
LaBasílica de San Pedru ta construyida sobre esti campusantu, sitiu tradicional de la tumba deSan Pedru. Había otru campusantu pela redolada, que foi abiertu al públicu'l 10 d'ochobre de 2006 pa conmemorar l'aniversariu númberu 500 de losMuseos Vaticanos.[1]
L'Oteru Vaticanu nun ye ún de los famosos Siete Oteros de Roma, anque foi incluyida dientro de les llendes de la ciudá mientres el reináu delpapa Lleón IV, quien ente 848 y 852 espandió los murios de la ciudá pa protexer la Basílica de San Pedru y el Vaticanu.
Antes del Papáu d'Aviñón (1305-1378), les oficines centrales de laSanta Sede taben na Basílica de San Xuan en Laterano. Dempués del papáu d'Aviñón, l'alministración de la Ilesia treslladóse al Oteru Vaticanu y el palaciu papal foi (hasta 1871) el Palaciu del Quirinal, sobre'l Monte Quirinal.
Dende 1929 l'Oteru Vaticanu foi'l llugar de la xefatura de laCiudá del Vaticanu. Ye conveniente esclariar que la catedral del obispu de Roma, el papa, nun ye la Basílica de San Pedru sinón la Basílica de San Xuan de Laterano, que ta nún de los siete oteros de Roma (el Celiu), ye un allugamientu de laciudá de Roma qu'anguaño pertenez a laCiudá del Vaticanu. Esta situación ye la resultancia de losPautos del Laterano roblaos col estáuitalianu en 1929, los que devolvieron a laSanta Sede un estáu temporal independiente y el so consecuente estatus diplomáticu al traviés delEstáu de la Ciudá del Vaticanu, que fueren perdíos en 1860-1870, cuando Italia prindó los territorios de losEstaos Pontificios.
