Esta sílaba tamién se llama'ludgīthá ('cantar fuerte')[2] o'lpraṇava mantra ('oración vibrante', siendopraṇauti opraṇo 'faer un rumor vibrante'),[3] pos ye considerada polos hindús el soníu primordial, principiu de la mayoría de losmantres, pallabres o soníos divinos y poderosos.[4]
Eloṃ ye'l símbolu de lo esencial nelhinduismu.Significa unidá colo supremo, la combinación de lo físico colo espiritual.Ye la sílaba sagrada, el primer soníu del Toupoderosu, el soníu del que remanecen tolos demás soníos, yá sían de la música o del llinguaxe divín.Munches persones (ensin necesidá de ser parte de la relixón) utilicen el simbolismu pa espresar unión de cuerpu, mente y espíritu.
Nes escrituresUpanishad esta sílaba sagrada apaez como un soníu místicu consideráu poles escritures como la verdadera base de cualesquier otrumantra (himnu sagráu).
D'alcuerdu a laTaitiriia-upanisad,Prayapati (otru nome del dios creadorBrahmá) meditó nos trés lletres del mantraOṃ (a, o ym) y asina-y surdieron los trésVedás (elRig, elSama y elÁtharva), y tamién los trés pallabresbhūr (Tierra),bhuva (atmósfera) ysuah (cielu).[5]
Según los shivaístas, el tambor de Shivá produció esti soníu Oṃ, y al traviés d'él salieron los siete notes de laoctava musical, esto ye:sa, re, ga, ma, pa, dha, nin. Gracies a esti soníu, Shivá crea y destrúi l'universu.
Oṃ ye coles mesmes la forma sonora delatman (alma o Dios).
LesUpanishad declaren que tou, lo esistente y lo non esistente, pue ser controláu al pronunciar esta sílaba sagradaOṃ.Los hinduistes creen que'l mantraOṃ ye eficaz pa esaniciar los errores nos sacrificios de fueu y d'otros tipos.La meditación nelOṃ satisfai toles necesidaes y lleva almoksha (lliberación espiritual).Casi tolos rezos y llectures sagraes son precedíos pola pronunciación delOṃ. Munchos investigadores y esoteristas atopen una sinonimia ente la pallabra sánscrita Oṃ y la pallabrahebreaאמן =Amén.
