Con malapenes 2 km², Mónacu ye'l segundu país independiente mas pequeñu del mundu, dempués delVaticanu.
Allúgase na costa delmar Mediterraneu, a 18 km deNiza, a 12 km de la frontera italiana y ta arrodiáu dafechu porFrancia. El so territoriu ta urbanizáu casique enteramente.
El clima ye suave y soleyeru, con temperatures medies ente los 8°C de xineru y febreru y los 26° de xunetu y agostu.
Amestando-y les ciudaes franceses llenderes (Cap-d'Ail,Beausoleil,Roquebrune-Cap-Martin,La Turbie) o próximes (Menton), Mónacu forma una aglomeración d'alredor de 100.000 habitantes.
Anque ye una ciudá de talla media, al ser un territoriu tan pequeñu, ye'l país independiente con mayor densidá de población.
Mónacu tien la particularidá de que les persones de nacionalidá monegasca (7.200 en2004) son minoritaries nel so propiu país. La mayoría de la población ye de nacionalidá francesa (47%), mientres que monegascos y italianos representen alredor del 16% caún. Los otros 21% repártense ente 125 nacionalidaes diferentes.
La única llingua oficial del estáu ye'lfrancés, anque'lmonegascu enséñase na escuela y ye materia optativa nel bachilleratu. L'inglés y l'italianu son otres llingües abondo falaes en Mónacu.
La tase d'alfabetización de los monegascos ye enforma elevada, el 99%.
Elcatolicismu ye la relixón oficial, pero la constitución garantiza la llibertá de cultu.
El territoriu de Mónacu, ocupáu dende laprehistoria fue una colonia de la república deXénova, que construyó una fortaleza en1215.
En1297 François Grimaldi, amarutáu de flaire franciscanu, apoderose de la fortaleza y instaló la dinastía de los Grimaldi, que gobierna Mónacu dende entonces. La única esceición fue la dómina1793-1814 na que Mónacu s'integró en Francia, col nome de Fuerte d'Hércules (Fort d'Hercule).
ElCongresu de Viena convirtió a Mónacu nun protectoráu delReinu de Cerdeña, hasta1861 enque un tratáu franco-monegascu garantizó la so soberanía. Con ocasión d'esti tratáu, Francia anexonó les ciudaes de Menton y Roquebrune (anguaño Roquebrune-Cap-Martin), que proclamaran la secesión de Mónacu en1848.
La Constitución de1911, que llimitó los poderes del Príncipe de Mónacu, convirtió a la ciudá nuna monarquía constitucional.
En1918, Mónacu robla un tratáu con Francia per aciu del qu'esti últimu país concede-y una proteición llimitada a cambiu d'alliniase colos sos intereses políticos, militares y económicos.
En1962 apruébase una constitución que proclama l'abolición de la pena de muerte, reconoz el derechu de votu a les muyeres y crea un Tribunal Supremu que garantiza les llibertaes fundamentales.
En2002 un tratáu nuevu ente Francia y Mónacu estipula que'l principáu siguirá siendo un estáu independiente anque se dea'l casu que nun haya descendientes de la dinastía.
↑Tienes d'especificarurlarchivu = yfechaarchivu = al usar {{cita web}}.«La Constitution de la Principauté».«La religion catholique, apostolique et romaine est religion d'État.»
.svg)
