Jacques Anquetil | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||
| Vida | ||||||||||||||||||||||||
| Nacimientu | Mont-Saint-Aignan[1], 8 de xineru de 1934[2] | |||||||||||||||||||||||
| Nacionalidá |  Francia | |||||||||||||||||||||||
| Residencia | Rouen La Neuville-Chant-d'Oisel | |||||||||||||||||||||||
| Muerte | Rouen[1], 18 de payares de 1987[2] (53 años) | |||||||||||||||||||||||
| Sepultura | Quincampoix | |||||||||||||||||||||||
| Causa de la muerte | cáncanu d'estómagu | |||||||||||||||||||||||
| Familia | ||||||||||||||||||||||||
| Fíos/es | ||||||||||||||||||||||||
| Estudios | ||||||||||||||||||||||||
| Llingües falaes | francés[2] | |||||||||||||||||||||||
| Oficiu | ||||||||||||||||||||||||
| Oficiu | ciclista | |||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
Participante
| ||||||||||||||||||||||||
| Posición o especialidá | carrera per etapes rodador(es)  | |||||||||||||||||||||||
| Pesu | 70 kg | |||||||||||||||||||||||
| Altor | 176 cm | |||||||||||||||||||||||
| Premios | ||||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||||
Jacques Anquetil (8 de xineru de 1934, Mont-Saint-Aignan – 18 de payares de 1987, Rouen) foi unciclistafrancés, profesional ente 1953 y 1969.[4]
Conocíu polos llamatosMaître Jacques,Monsieur Crono yL'Enfant Roi, foi'l primer ciclista en ganar por cinco vegaes elTour. Tamién consiguió dosGiros y unaVuelta,[5] siendo de la mesma el primeru en vencer nos trésGrandes Vueltes, nes que llogró un total de 23 victories d'etapa (16 etapes nel Tour, seis etapes nel Giro y una etapa na Vuelta).
Como especialista nes etapes contrarreló, batió'l récor del mundu de la hora en 1956, y axudicóse nueve veces elGran Premiu de les Naciones.[5]
Fíu d'un arbañil y de una ama de casa, Anquetil abandonó'l so oficiu de torneru pa dedicase por completu alciclismu en1952,[6]añu nel que ganó'l Campeonatu de Normandía y el de Francia na categoría amateur, según la medaya de bronce na prueba de ruta por equipos de losXuegos Olímpicos de Ḥélsinki. En1953 convertir en ciclista semi-profesional, ganando'lGran Premiu de les Naciones, títulu que consiguió en nueve causes, dende1953 a1958, y en1961,1965 y1966.
Nel añu1956 batió'lrécor de la hora con una marca de 46,159 km. Arrampuñar aFausto Coppi que caltuviera'l récor mientres 14 años. Nesi mesmu añu foi campeón de Francia de persecución.
En1957, a los 23 años, ganó'l so primerTour de Francia no que foi'l so debú na carrera. En dicha edición llogró 15 minutos de ventaya y axudicóse cuatro etapes. La so habilidá nes etapes contrarreló valió-y el llamatu deMonsieur Crono.
Dempués de trés años ensin victories nel Tour, volvió ganar en1961 y de manera ininterrumpida hasta1964. Foi'l primer ciclista en ganalo en cinco causes y en cuatro veces consecutives. Al vencer naVuelta ciclista a España en1963 convertir nel primer corredor en ganar los trés grandes rondes.
Nun llogró ganar elCampeonatu del Mundu de ciclismu, anque quedó ente los diez primeros en seis causes. El segundu llugar llográu en1966 foi lo más cerca que tuvo de consiguir elmaillot Arcu-Iris.
N'abandonando la competición en1969, siguió rellacionáu col ciclismu en llabores d'organizador de carreres y de comentarista de radio y televisión. Foi tamién direutor del equipu nacional francés.
Morrió en1987 de resultes d'un cáncer d'estómagu[4] que-y fuera diagnosticáu cinco meses antes.
Anquetil, al igual qu'otros grandes ciclistes con cinco victories na ronda francesa, convertir nel gran dominador de la carrera, estendiendo la so supremacía ente 1957 y 1964. Tomando'l relevu deLouison Bobet (ganador en 1953, 1954 y 1955), caltuvo una agafada competencia con rivales comoBahamontes, el luxemburguésCharly Gaul (otru gran escalador como Bahamontes), y sobremanera, conRaymond Poulidor, el so pundonoroso compatriota al que'l dominiu de Anquetil apostró a la categoría de "eternu segundón".[7] Como nel casu deGino Bartali yFausto Coppi, que la so rivalidá estremó diez años antes a la sociedá italiana ente partidarios d'unu y otru, Anquetil (l'aviespáu negociante fechu a sigo mesmu) yPou-Pou (el coraxudu corredor venceyáu a la Francia rural) protagonizaron encarnizados duelos nes carreteres franceses, que convenientemente resaltaos pola prensa deportiva, estremaron al país ente los sos siguidores.
Nesti sentíu, el contraste ente los dos ciclistes (tantu nes carreteres como fora d'elles) nun podía ser más patente. Frente a la sobria imaxe de Poulidor, Anquetil yera un auténticubon vivant, aficionáu al vinu de los sos viñeos, de forma especial a la cerveza, y sobremanera a la bona mesa (incluyendo manxares como les orca), placeres de los que nun se quitaba nin mientres les selmanes nes que taba compitiendo.[8] Tamién esfrutaba xugando a les cartes hasta altes hores de la nueche colos sos compañeros d'equipu, y de forma implícita reconoció una práutica habitual dientro del pelotón internacional naquellos años, como'l consumu de anfetaminas. La so vida personal nun foi menos atípica: moraba nun luxosuchateau históricu qu'adquiriera nel so Normandía natal; caltuvo una rellación cola so compañera Jeanine y cola fía d'esta, Annie (cola que foi padre d'una neña, Sophie); y de la mesma tamién tuvo un fíu (Christophe) cola muyer del so fiyascu Alain.[8]
| Carrera | 1953 | 1954 | 1955 | 1956 | 1957 | 1958 | 1959 | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Giro d'Italia | - | - | - | - | - | - | 2ᵘ | 1ᵘ | 2ᵘ | - | - | 1ᵘ | - | 3ᵘ | 3ᵘ | - | - |
| Tour de Francia | - | - | - | - | 1ᵘ | Ab. | 3ᵘ | - | 1ᵘ | 1ᵘ | 1ᵘ | 1ᵘ | - | Ab. | - | - | - |
| Vuelta a España | - | - | - | - | - | - | - | - | - | Ab. | 1ᵘ | - | - | - | - | - | - |
Mundial en ruta | - | - | - | - | 6ᵘ | - | 9ᵘ | 9ᵘ | 13ᵘ | 15ᵘ | 14ᵘ | 7ᵘ | - | 2ᵘ | - | 11ᵘ | 40ᵘ |
-: nun participa
Ab.: abandonu
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Jacques Anquetil.
Datos:Q221001 Multimedia:Jacques Anquetil
