LaMancomunidá d'Islles Marianes del Norte (Commonwealth of the Northern Mariana Islands, n'inglés) ye una mancomunidá en xunión política conEstaos Xuníos, con una llocalización estratéxica nelPacíficu Norte. Consiste nes catorce islles septentrionales de lesIslles Marianes, allugaes enteḤawai yFilipines, a 15°12'N, 145°45'E. Les islles inclúinSaipan,Rota,Tinian yPagán, ente otres, con un total de 477km². Saipan y Tinian son los puertos principales.
El primer européu que vio l'archipiélagu foiFernando de Magallanes en1521, que desembarcó na islla deGuam y reclamó les islles palRei d'España, bautizando les islles como «Islles de los Lladrones». Darréu, el nome del archipiélagu camudóse como homenaxe a la reina consorte d'España,Mariana d'Austria, que vivió nelsieglu XVII, dómina na que llegó la colonización española a la so mayor estensión. Güei, políticamente,Guam (la islla más meridional) ye un territoriu separáu del restu del archipiélagu, ente que les demás Islles Marianes formen una mancomunidá llamada Islles Marianes del Norte (Northern Mariana Islands).
L'archipiélagu de les Marianes foi afayáu l'añu de 1521 por Magallanes, bautizándoles col nome deIslles de los Lladrones. Nel añu de 1668 establecióse una misión de xesuites, atopando per parte de los habitantes de les islles una actitú contraria, tamién nesi añu camudó'l nome de la islla pol deMarianes, n'homenaxe aMariana d'Austria, la muyer del reiFelipe IV d'España.
Sellu del periodu colonial alemán.
Gran parte de la población nativa[1] finó o emigró mientres les guerres hispanu-marianes que la so duración foi de 30 años, siendo repoblada más tarde por nativos d'otres islles de laMicronesia. Caltiénense de la dómina misionera española les ruines de la «Old Spanish Tower Church» enSaipán, de la «Old San José Bell Tower» enTinián y de la Casa Real» enRota.
