Elgolfu de Finlandia (finlandés:Suomenlahti;rusu:Финский залив;suecu:Finska viken;estoniu:Soome laht) ye'l más oriental de los brazos delmar Bálticu, y ta asitiáu n'Europa del norte, enteFinlandia, al norte, yEstonia, al sur. La vera oriental del golfu pertenecen aRusia.
Nel estremu este del golfu, onde desagua'lríu Nevá, taSan Petersburgu, la 2ª ciudá más poblada deRusia. Otres ciudaes importantes asitiaes na mariña del golfu sonḤélsinki, la capital finlandesa, na oriella norte, yTallin, la capital estonia, na oriella sur.
La parte oriental del golfu pertenez aRusia y dalgunes de les más importantes puertos petroleros tán ellí alcontraos, cerca de San Petersburgu, (incluyendoPrimorsk). Por ser la ruta escontraSan Petersburgu, el golfu de Finlandia foi, y sigue siendo, de gran importancia estratéxica pa Rusia. Dalgunos de los problemes mediu ambientales más graves qu'afecten almar Bálticu son producíos nes agües baxes d'esti golfu, por tar tan zarráu.
El golfu de Finlandia entiende una área29 500 km². Con un llargor de428 km, el golfu empieza nel mar Bálticu, dirixiéndose escontra l'este, y rematando nel golfu de Kronstadt, frente aSan Petersburgu. El so anchor ye variable, con un anchu máximu de120 km (ente Kotka y Sillamae); un anchu na boca de75 km; un tramu d'unes52 km, ente Porkkala, cerca deKirkonummi, hasta Rohuneeme, cerca deTallin); y un anchor mínimo na parte más oriental, ente10−28 km. Los sos accidentes xeográficos más notables son, na mariña norte, labadea de Vyborg, y nel sur labadea de Narva, dambes enRusia.
Esisten delles islles nel golfu de Finlandia.Hogland,Tyters,Lavansaari ySeiskari son les más mayores, y hai un incontable númberu d'islles a lo llargo de tola mariña norte, dende l'oeste hasta la badea deVyborg, nel este. Les partes más fondes pueden atopase na boca del golfu, onde puede algamar una fondura de80–100 m. Sicasí, pueden atopase partes entá más fondes, superiores a les100 m, na mariña sur: xusto al norte deTallin atópase la parte más fonda (con121 m). Al contrariu, la parte norte ye de poca fondura y nunca supera les60 m, amás de ser bien predresa, lo cual enzanca enforma la navegación costera. Alredor del 5% la la masa d'agua delmar Bálticu atopar nel golfu de Finlandia.
Lescorrientes oceániques tienden a movese nel sentíu de les manes del reló nel hemisferiu norte (debíu alefeutu Coriolis); poro, les agües mover escontra l'este na mariña finesa y escontra l'oeste na mariñaestonia. La yá baxasalín de les agües del golfu son entá más baxes nel estremu oriental, por cuenta de que elríu Nevá, el terceru encaudal d'Europa, desagua ellí.
La graveeutrofización de les agües ye'l mayor problema del golfu de Finlandia. Elflorecimientu de les algues qu'asocede mientres el branu, puede cubrir grandes árees del golfu.
