Esti artículu o seición necesitareferencies qu'apaezan nunapublicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisaral autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando:{{subst:Avisu referencies|Duque}} ~~~~
Duque ye unu de lostítulos nobiliarios europeos con que losmonarques amuesen el so gratitud a ciertes persones. La so forma femenina yeduquesa y el soseñoríu denominarducáu. Ye'l títulu nobiliariu más altu.[2] Suelse conceder a fíos de la realeza que nun son herederos. N'España esti títulu lleva apareyáu'l tratamientu d'Excelentísimo Señor.
Tien el so orixe nos cargostardorromanos ybizantinos del llatíndux, pluralduces. En llatín,dux denotaba el rangu militar dexeneral (pallabra que, de la mesma, deriva la so semántica probablemente del verbuduco"emponer dende'l frente", n'oposición aago"emponer dende tras"). D'esta manera, "el qu'empón dende'l frente" denotaría orixinalmente a un guía militar o caudiellu. Arriendes de la práutica de conceder tierres a los xenerales victoriosos, dichu títulu utilizóse finalmente como una referencia nobiliaria que designa a un miembru de la clase alta. Mientres sieglos usaría esa mesma forma llatina enVenecia, pa designar alxefe de la república adriática.
Conforme fuéronse desenvolviendo los reinosxermánicos tres la cayida del Imperiu romanu, el títulu foi usáu por altos cargos, gobernadores, caudiellos, etc. Nel sistema social y políticu llamáufeudalismu, queCarlomagno fundó al estremar los sos dominios en condaos, los duques ocupaben el nivel más altu na escala nobiliaria, d'igual forma asocedió nos reinos d'España y Francia.[3]
Darréu, colaCapitular de Quierzy convertir n'hereditariu, tresmitiéndose de padres a fíos. Pero, cola abolición de los derechos señoriales nelsieglu XIX, perdieron la so autoridá y poder, anque en munchos países caltuvo'l títulu por heriedu de forma honorífica.[3]
Anguaño, como cualesquier otrutítulu nobiliariu nun tien más valor que l'honoríficu y simbólicu.
L'apellativu "ilDuce" utilizáu pol dictador Benito Mussolini ye una derivación de la vozdux. L'equivalente xermanu «Führer» (guía o líder) ye una traducción del mesmu términu, según el de "Conducator" usáu por dellos gobernantes rumanos. El "caudiellu", títulu que se concedió'l xeneral Franco (magar proveniente del llatíncapitellum), ye una equivalencia d'estos términos, toos ellos aniciaos nel conceutudux (duque), «el qu'empón dende'l frente».
.svg)
