Cuba[12], oficialmenteRepública de Cuba, ye un país d'América asitiáu nunarchipiélagu delMar de les Antilles, tamién conocíu comoMar Caribe. Ye ún de los trece estaos independientes asitiaos nel mar Caribe, y ún de los 35 del continente americanu. El so territoriu organízase en quince provincies y un conceyu especial, siendoL'Habana la so capital y ciudá más poblada. Formen l'archipiélagu la islla homónima, laislla de la Juventud y más de mil isllotes qu'arrodien a dambes.
La islla de Cuba foi habitada polossiboney, una de les tribus de lostaíno, dende'lIV Mileniu e.C. hasta la colonización española nelsieglu XV. De magar, el país foi una colonia española hasta1869, y una provincia hasta laGuerra d'España y Estaos Xuníos de1898, que finó cola ocupación de la islla polosEstaos Xuníos. La islla consiguió la independencia nominal en1902, magar que convirtióse nun protectoráu d'Estaos Xuníosde facto. La fráxil república tentó de reforciar, en1940, la so estructura democrática, pero la creciente radicalización política y la conflictividá social culminaron núngolpe d'estáu en1952, que convirtió aFulgencio Batista nel nuevu presidente, dictatorial, del país. La opresión y la corrupción del so réxime provocó un descontentu que cristalizó na aparición delMovimientu 26 de Xunetu, que llegó al poder en xineru de1959 y estableció, dempués, un réxime comunista dirixíu porFidel Castro. De magar1965 el país tien sío gobernáu polPartíu Comunista de Cuba. Esto convirtiólu, demientres laGuerra Fría, nún motivu de tensiones ente Estaos Xuníos y laXunión Soviética, qu'algamaron el so cumal en1962, cuando lacrisis de los misiles en Cuba tuvo a punto de provocar una guerra nuclear.
El país ye un estáu marxista-leninista, con un sistema políticu de partíu únicu dirixíu pol Partíu Comunista de Cuba, que ha guiar al país por mandatu constitucional. Cuba ye un país en víes de desarrollu d'economía planificada, qu'esporta materies primes (zucre,tabacu,café), productos farmacéuticos y profesionales especializaos, principalmente médicos, informáticos, inxenieros agrícoles y biotecnólogos. El país ocupa'l puestu 58ᵘ nel llistáu delÍndiz de Desarrollu Humanu de lesNaciones Xuníes, y el sestu ente los d'América Llatina. Acordies colos datos de la ONU, el país ye l'únicu del mundu que, a entamos delsieglu XXI, cumplía los dos criterios que, según la organización ecoloxistaFondu Mundial pa la Naturaleza, caractericen aldesarrollu sostenible: desarrollu humanu altu (IDH de 0,8) y güelga ecolóxica sostenible (menor de 1,8 ha/p).
Culturalmente'l país pertenez a América Llatina. Ye un país multiétnicu con una población, cultura y vezos derivados del amiestu de la herencia de los aboríxenes taíno, los españoles, los esclavos africanos trayíos pa trabayar nes plantaciones y la estrecha rellación cola Xunión Soviética demientres la Guerra Fría.
La población del país yera en 2010, según laOficina Nacional de Estadísticas, de 11.241.161 habitantes. En cuantes a la distribución por grupos étnicos, el 65% son blancos, el 24% mulatos y el 10% negros; el 1% sobrante ye de xente d'otros grupos étnicos non especificaos.
Les principales ciudaes del país, según el so númberu d'habitantes, son:
La llei cimera del país, la Constitución, foi promulgada en febreru de1976, y reformada pola Asamblea Nacional en1992. Amás, una nueva llei de reforma constitucional declaró, en xunu de2002, la irrevocabilidá del réxime socialista na islla. ElPartíu Comunista de Cuba ye l'únicu del país, y a él correspuénde-y, según la constitución, el papel de ser la fuercia dirixente superior de la sociedá y l'Estáu.
El poder llexislativu y constituyente tienlu l'Asamblea Nacional, que los miembros de so son elixíos poles asamblees municipales. Tien 610 miembros, nomaos diputaos, que representen a les quince provincies del país y al distritu especial de la Islla de la Xuventú. Nos 169 conceyos del país escuéyese, cada cinco años (la cabera eleición foi en 2008), un diputáu por cada 20.000 habitantes o fracción mayor de 10.000. A ella correspuénde-y nomar a los miembros del Conseyu d'Estáu, que'l so presidente ye al tiempu xefe del estáu y del gobiernu y xefe cimeru de les Fuercies Armaes del país.
Hai, tamién, eleiciones parciales cada dos años y mediu pa escoyer los miembros de les asamblees municipales. Los más de 15.000 delegados municipales del país foron elixíos por última vegada n'abril de 2010.
El poder executivu del país recái nel presidente del país. El que lo foi dende1959,Fidel Castro, delegó, el31 de xunetu de2006, el poder nel so hermanu menor Raúl pa operase d'una enfermedá intestinal. En febreru de2008 renunció pa siempres al poder dempués de tener gobernao el país 49 años y 55 díes, yRaúl Castro foi ratificáu como nuevu presidente del país. El19 d'abril de2018Miguel Díaz-Canel foi nombráu presidente del país[15]
El xefe del estáu y, poro, del Conseyu d'Estáu, ye, dende'l24 de febreru de 2008, Raúl Castro Ruiz. El so vicepresidente primeru yeJosé Ramón Machado Ventura, y los otros vicepresidentes son Esteban Lazo Hernández, Abelardo Colomé Ibarra, Ramiro Valdés Menéndez y Gladys Bejerano Portela. El presidente de l'Asamblea Nacional ye Ricardo Alarcón de Quesada.
El Conseyu de Ministros ta presidíu tamién por Raúl Castro, con José Ramón Machado Ventura como primer vicepresidente. Hay, tamién, otros seis vicepresidentes: José Ramón Fernández Álvarez, Marino Murillo Jorge, Ulises Rosales del Toro, Ramiro Valdés Menéndez, Ricardo Cabrisas Ruiz y Antonio Enrique Lussón Batlle. Fórmenlu, amás, los siguientes ministros y direutores d'institutos con rangu ministerial:
Nel país nun hai más partíu qu'ún, el Partíu Comunista de Cuba. El so primer secretariu ye'l presidente del país, Raúl Castro, y el segundu secretariu el vicepresidente José Ramón Machado. Tocántenes a los sindicatos, hai unu namái. Llámase Central de Trabayadores de Cuba, ta presidida por Salvador Mesa y integra 19 sindicatos sectoriales, con más de dos millones d'afiliaos.
.jpg)
.svg)
