Oxetos conocíos del cinturón de Kuiper, derivaos de los datos delCentro de Planetes Menores. Los oxetos nel cinturón principal son de color verde, ente que los oxetos esvalixaos son de color naranxa. Los cuatro planetes esteriores son de color azul. Dellos troyanos conocíos de Neptunu son de color mariellu, ente que los de Xúpiter son de color rosa. Los oxetos esvalixaos ente la órbita de Xúpiter y el cinturón de Kuiper son conocíos comocentauros. La escala ta enunidaes astronómiques. La diferencia marcada na parte inferior deber a les dificultaes de la detección nel contestu del planu de laVía Láctea.Imaxe artística del cinturón de Kuiper y de lanube d'Oort.
Elcinturón de Kuiper (Plantía:Pron) ye undiscu circunestelar que orbita alredor delSol a una distancia d'ente 30 y 55ua. Recibe'l so nome n'honor aGerard Kuiper, quien predixo la so esistencia en 1951, 41 años antes de les primeres observaciones d'estos cuerpos, en 1992. Pertenecen al grupu de los llamaosoxetos tresneptunianos (TNO,Transneptunian Objects). Los oxetos descubiertos hasta agora tienen tamaños d'ente 100 y 1.000quilómetros de diámetru. Créese qu'esti cinturón ye la fonte de loscometes de curtiuperiodu. El primeru d'estos oxetos foi afayáu en 1992 por un equipu de laUniversidá de Ḥawai.
El cinturón de Kuiper ye llamáu n'ocasiones cinturón de Edgeworth o cinturón de Edgeworth-Kuiper. Hai astrónomos qu'utilicen nomes más llargos inda, como cinturón de Leonard-Edgeworth-Kuiper. Anque la denominación de «oxetos tresneptunianos» ye encamentada por ciertos grupos d'astrónomos, yá que evitaría los discutinios ente los nomes más personales, n'estrictu rigor «oxetu tresneptunianu» nun ye sinónimu de «oxetos del cinturón de Kuiper», una y bones los primeres engloban tamién a otros oxetos nel esterior delsistema solar.
Más de 800 oxetos del cinturón de Kuiper (KBOs de les sigles anglosaxonesKuiper Belt Objects) fueron reparaos. Mientres enforma tiempu los astrónomos consideraron aPlutón yCaronte como los oxetos mayores d'esti grupu.
Sicasí'l 4 de xunu de 2002 afayóse(50000) Quaoar, un oxetu de tamañu inusual. Esti cuerpu resultó tener un tamañu de la metá que'l de Plutón. Al ser tamién mayor que la lluna Caronte, pasó a convertise mientres un tiempu nel segundu oxetu más grande del cinturón de Kuiper. Otros oxetos menores del cinturón de Kuiper fuéronse afayando dende entós.
Pero'l 13 de payares de 2003 anuncióse'l descubrimientu d'un cuerpu de grandes dimensiones muncho más alloñáu que Plutón, al que denominaronSedna. L'oxetu 90337 Sedna destronó a Quaoar del puestu de segundu oxetu tresneptunianu más grande. La so pertenencia al cinturón de Kuiper ta cuestionada por dellos astrónomos que lo consideren un cuerpu demasiáu llonxanu, representante quiciabes de la llende inferior de lanube d'Oort. En tal casu,(148209)2000 CR105 pertenecería tamién a esta clase.
La sorpresa llegó'l 29 de xunetu de 2005 cuando s'anunció'l descubrimientu de trés nuevos oxetos:Eris,Makemake yHaumea, ordenaos de mayor a menor. Nun principiu, creyóse que Eris yera mayor que'l mesmu Plutón, polo que-y lo llegó a moteyar como'l décimu planeta y considerándo-y lo nel so momentu como'l llexendariuPlaneta X. Sicasí, la sonda de la NASA New Horizons reveló en 2015 que'l diámetru de Plutón ye de 2370quilómetros, esto ye, alredor de 80quilómetros mayor que les estimaciones previes y, por tanto, agora sabemos con seguridá que Eris (2326±12km) ye llixeramente más pequeñu que Plutón.[1] Puramente falando, Eris nun pertenez al cinturón de Kuiper. Ye miembru deldiscu esvalixáu pos la so distancia media al Sol ye de 67ua.
La clasificación exacta de toos estos oxetos nun ye clara yá que les observaciones ufierten bien pocos datos sobre la so composición o superficies. Inclusive les estimaciones sobre'l so tamañu son dudoses yá qu'en munchos casos básense, tan solo, en datos indireutos sobre'l soalbedu comparada cola d'otros cuerpos asemeyaos como Plutón.
Los KBO (Kuiper Belt Objects) son oxetos con órbites asitiaes ente unes 30 y 50ua delSol. Orbiten sobre'l planu de laeclíptica, anque les sosenclinos pueden ser bastante elevaes.
Dellos KBO tán enresonancia orbital conNeptunu. Los sos periodos orbitales son fracciones enteres del periodu orbital de Neptunu. Los oxetos en resonancia 1:2 y 2:3 denominartwotinos yplutinos respeutivamente.
Simulación qu'amuesa los planetes esteriores y al cinturón de Kuiper: a)Antes de la resonancia Xúpiter/Saturno 2:1 b)Dispersión de los oxetos del cinturón de Kuiper nel sistema solar dempués de l'alteración de la órbita de Neptunu c)Tres la espulsión de los oxetos del cinturón de Kuiper per Xúpiter.
Los oríxenes y estructura actual del cinturón de Kuiper inda nun fueron esclariaos, mientres los astrónomos esperen al telescopiuPan-STARRS, col que se deberíen alcontrar munchos más KBO, p'allumar nueves teoríes. Distintos simulaciones por ordenador de les interacciones gravitatories del periodu de formación delsistema solar indiquen que los oxetos del cinturón de Kuiper pudieron crease más escontra l'interior delsistema solar y ser movíos hasta les sos posiciones actuales ente 30 y 50UA poles interacciones conNeptunu al movese amodo esti planeta dende la so posición de formación escontra l'esterior hasta la so actual órbita. Estes simulaciones indiquen que podría haber dellos oxetos de masa significativo del cinturón, quiciabes del tamañu deMarte.
Na actualidá desenvuélvense numberosos programes de busca de KBO. La sonda espacialNew Horizons, la primer misión dedicada a la esploración del cinturón de Kuiper, foi llanzada'l 19 de xineru de 2006 y algamó la menor distancia con Plutón el 14 de xunetu de 2015. Una vegada pasáu Plutón ta previstu qu'esquice unu o dellos KBO. Inda nun se determinó cuálos van ser los KBO concretos a esplorar, pero tendrán de tener ente 40 y 90km de diámetru y, idealmente, ser blancos o grises pa oldear con el color acoloratáu de Plutón.[2]
El cantil deKuiper ye'l nome que-y dan los científicos a la parte más alloñada del cinturón de Kuiper. Ye una incógnita qu'esistió mientres años. Ladensidá d'oxetos del cinturón de Kuiper escai drásticamente, d'ende'l so nome de cantil.
La esplicación más lóxica sería la esistencia d'unplaneta con una masa abondo grande como p'atraer cola sogravedá a tolos oxetos del soórbita. Esi supuestu planeta recibe'l nome dePlaneta X.
Hasta la fecha, naide apurrió nenguna prueba de la esistencia de tal planeta nin una esplicación pa esti fenómenu.
