Ye un cágalu de gran tamañu. Algama los 58cm dellargor, 1,4m devalumbu y 1,7kg de pesu. La so parte cimera ye marrón escura, bandiada, con unpicu reciu, ganchudu, de color gris escuru. Les pates son del mesmu color. En vuelu, tien so les ales una mancha ablancazada, cerca delálula. Dichu atributu ye exhibíu nes zones de cría mientres elcortexu.
En dómina de cría emiten un soníu similar a una lladrida fonda. N'otros momentos, sicasí, son sorprendentemente silenciosos.
Prinda peces, según exemplares nuevos d'otres especies d'aves marines. Tamién escuerre a gaviluetes y otros páxaros (inclusivealcatraces, considerablemente más grandes qu'él) y oblíga-yos a soltar la so presa o devolver la so última comida. El so vuelu ye de normal lentu y pesáu, pero tórnase rápido, arteru y aportunante cuando caza. Los cágalos suelen acompañar a los barcos pesqueros que saleen pol Atlánticu, aprovechando los bagazos refundiaos pela borda. Tamién son carroñeros cuando se-yos presenta la oportunidá, alimentándose de los cadabres d'animales marinos muertos.
Mientres el cortexu, les pareyes baxen en círculos sobre'l puntu de cría y, una vegada en tierra, realicen una ceremonia de saludu. Elnial ye un buecu ensin tapizar, con dosgüevos puestos nuna única niarada, demayu axunu.
El so comportamientu ante aquellos qu'enfusen na so zona de cría, inclusive seres humanos, ye bien violentu. En dellos casos apuerten a peligrosos, cutiendo fuertemente col so picu la cabeza del intrusu.
Cría nel norte d'Escocia y otres árees insulares entá más septentrionales (Islles Feroe yaIslandia). Pue tráte-y fácilmente n'Europa occidental enprimavera yseronda, xeneralmente nel mar, anque de cutiu les torbonaes-y conducen a tierra. N'iviernu emigra a rexones más templaes, llegando hasta'lAtlánticu meridional ySuramérica.
N'España, individuos de cágalu son vistos con frecuencia mientres les dómines ivernices nos mares y costes del norte y l'oeste peninsular. NelMediterraneu ye abondo más escasu y raru.
