Reintroducióse al bisonte americanu nes planicies del norte de Méxicu, esperando una puesta recuperación de la especie onde pastiaba en sieglos anteriores.[6]
Los bisontes tienen una pelame de color marrón escuru mientres eliviernu, y unu más llixeru de color marrón claro mientres elbranu. Lleguen a midir hasta 1,60 m d'altu y 3 m de llargu, y pesen de 450 a 1350 kg. Tanto'l machu como la fema tienen pequeños cuernos curvos, que usen pa lluchar en dómina de celu y como defensa.[8]
El bisonte americanu ye herbívoru; come yerbes y xuncos. El bisonte apariar n'agostu ysetiembre; ye polígamu. El so periodu dexestación dura ente 260 y 280 díes, tres el cual naz una sola cría que ye curiada mientres un añu. Los bisontes lleguen al so maduror a los 3 años de vida, y el so permediu de vida ye de 18 a 22 años.
Estos animales constituyíen la principal fonte d'alimentación pa los indíxenes americanos de lesGrandes Llanures.
L'hábitat del bisonte americanu constituyir losvalles fluviales, les praderíes y les llanures. L'hábitat más típicu son les praderíes abiertes o semiabiertas, según l'artemisa, les tierres semiáridas y les carbes. Delles árees llixeramente arbolaes tamién son históricamente conocíes por haber sirvíu de llar al bisonte. Los bisontes tamién pastien nes zones montascoses onde les fasteres nun son empinaes. Anque nun son conocíos especialmente como animales de gran altitú, el fatáu de bisontes delParque Yellowstone atópase frecuentemente n'elevaciones percima de los 2.000 metros.
Hasta'lsieglu XVII, el bisonte americanu rondó folgosa y abondosamente los territorios del norte del continente norteamericanu. El búfalu, yera veneráu por munches de les tribus natives de Norteamérica. En delles naciones indíxenes, la caza d'esti animal yera acompañada d'un gran respetu, almiración poles sos cualidaes y agradecimientu por tolos beneficios qu'apurría. Dizse que al momentu de la muerte del bisonte, el cazadoramerindiu averar a esneldar el so últimu aliendu como forma d'absorber espiritualmente les sos virtúes. Foi conocíu como "Dador de vida", pos tou d'esti ser yera utilizáu. Los usos incluyíenalimentación,abrigu, ropa relixosa, combustible (ensugábense les deyecciones al sol) y materiales de construcción.
A la llegada de los españoles a América, yera tal la cantidá de bisontes o cíbolos que los conquistadores atoparon nes grandes praderíes norteamericanes, que llamaron a la estensa rexón llindada polosMontes Rocosos al oeste, y los montesApalaches al este, «Llanos de Cíbola», y foi a esa rexón a la que se dirixóFrancisco Vázquez de Coronado en busca de les mítiquesSiete ciudaes de Cíbola.
Cerca del estermín: monte de cranios (escontra1870). La pulverización de los güesos yera vendida como fertilizante.
Lacacería del bisonte americanu bastióse dempués de la llegada de losingleses a la mariña este del continente, pos el valor de les pieles yera bastante eleváu y funcionó como un catalizador pa la matanza de miles d'animales. Cuando munches de les naciones natives, incluyendo laMiami,Shawnee yPotawatomi, fueron movíes, el bisonte americanu foi cazáu cuasi hasta la so estinción nelsieglu XIX, quedando solo 750 exemplares escontra1890.[1] El Zoolóxicu delBronx, n'Estaos Xuníos, caltuvo una de les menaes sobrevivientes, de la cual foi restablecida la población nel Parque NacionalYellowstone y otres reserves naturales. L'actual población de bisontes americanos ye d'aproximao 350 000 exemplares, cuando la población anterior ta envalorada en 60-100 millones antes de la llegada de los europeos aAmérica[ensin referencies].
Anguaño, más de 250 000 de los 350 000 bisontes restantes son criaos pa consumu humanu. La so carne tien menosgrasa ycolesterol que la carne vacuno, lo que llevó al desarrollu delbeefalo.
En 2009 el gobiernu de los Estaos Xuníos donó críes y dellos exemplares al gobiernu mexicanu pa reintroducilos a la so vida selvaxe; fueron 23 bisontes (20 femes y 3 machos) provenientes de Dakota del Sur y de Colorado destinaos a les reserves naturales mexicanes deL'Unu enJanos,Chihuahua. Hasta esti momentu, ye la única reserva que yá cunta con bisontes en completa llibertá de les cualos 43 críes yá nacieron na reserva.[9] El 13 de mayu de 2010 nació la primer cría en territoriu chihuahuense d'aquellos exemplares donaos pol gobiernu de Dakota del Sur.
El bisonte americanu ye'l mamíferu emblema del estáu norteamericanu deWyoming.
Anque son similares, elbisonte européu y l'americanu exhiben una serie de diferencies físiques y de comportamientu. El bisonte americanu adultu ye llixeramente más pesáu en permediu por cuenta de la so estructura menos ancha, y tien piernes más curties. El bisonte americanu tiende a pastiar más y migra menos que los sos parientes europeos. Comparáu col focico del bisonte americanu, el de la especie europea atópase más palantre que la frente cuando'l pescuezu atopar nuna posición neutral. El cuerpu del bisonte americanu ye más peludo, anque la so cola tien menos pelo que'l del bisonte européu. Los cuernos del bisonte européu apunten escontra alantre, faciéndolo más adepto a la llucha. El bisonte americanu ye más bono d'adomar que l'européu, y reproduzse más fácilmente col ganáu doméstico.
↑7,07,1Groves, C. P.et al. (2011). «Family Bovidae (Hollow-horned rumiants)»,in: Wilson, D. E. & Mittermeier, R. A. eds (2011). Handbook of the Mammals of the WorldVol II. Hoofed Mammals (n'inglés). Barcelona: Lynx edicions, páx. 477-478.ISBN 978-84-96553-77-4.
↑The Penny Cyclopædia of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge por Society for the Diffusion of Useful Knowledge (Gran Bretaña), publicáu por C. Knight, 1835
