Beirut[1] (n'árabe: بيروت,Bayrūt; enfrancés:Beyrouth) ye lacapital, la mayor ciudá y el principal puertu marítimu d'El Líbanu. Envalórase que tien una población de 363,033,[2] ye parte de lagobernación de Beirut; El Líbanu cunta con aproximao 3,779,859 millones d'habitantes.[3]
La ciudá ye una de les más diverses d'Oriente Mediu, estremada ente les distintes cañes cristianes y musulmanes. Beirut foi destruyida mientres laGuerra Civil d'El Líbanu y estremada ente Beirut occidental (musulmán) y oriental (cristianu).
Beirut ye'l centru comercial, bancariu y financieru d'El Líbanu y cuenta con ventiún universidaes. Ye'l llar de numberoses organizaciones internacionales, como la CESPAO (Comisión Económica y Social p'Asia Occidental de lesNaciones Xuníes) que tien la so sede principal nel centru de la ciudá, laOIT (Organización Internacional del Trabayu) y laUnesco tienen oficines rexonales en Beirut, que tomen al mundu árabe. L'AACO (Organización Árabe de Tresportistes Aéreos) tamién tien la so sede central nesta ciudá.
Orixinalmente llamada Bêrūt (Los Pozos) polosfenicios, la historia de Beirut remontar a hai más de 5000 años. Escavacionesarqueolóxiques nel centru de la ciudá afayaron niveles estratigráficos correspondientes a les civilizaciones fenicia,helenística,romana,árabe yotomana. La primer referencia histórica a Beirut data delsieglu XV e.C., cuando-y la menta nes tablescuneiformes de lesCartes de Amarna, tres cartes que'l rei Ammunira de Biruta (Beirut) unvió al faraón d'Exiptu. Biruta ye tamién citada nes cartes de Rib-Hadda deBiblos. El más antiguu asentamientu foi nuna islla nel ríu que progresivamente los sedimentos xunieron al continente. La ciudá foi conocida na Antigüedá comoBérito (vease tamiénTopónimos griegos).
Nel añu140 e.C., la ciudá foi tomada y destruyida porDiodotus Tripfón nel so enfrentamientu conAntíoco VII Evergetes pol tronuseléucida. Beirut llueu foi reconstruyida nun planhelenísticu, rebautizando la ciudá como Laodicea de Fenicia (engriegu: Λαοδικεια ή του Φοινίκη) o Laodicea en Canaán, n'honor de Laodicea seléucida. La ciudá moderna ta asitiada sobre l'antigua. Tres la guerra civil grandes sitios afaraos nel centru de la ciudá abriéronse a la esploración arqueolóxica. En 1994 afayóse qu'una de les modernes cais de Beirut, Souk Tawile, sigue inda la llinia d'una antigua cai helenística y romana.
Dende finales del sieglu I, la escuela de Derechu de Beirut foi llargamente conocida nel Imperiu; dos de los sos más famosos xuristes;Papiniano yUlpiano, yeren orixinarios d'ella.
Nelsieglu VI,Xustinianu I reconoció a la escuela como una de les trés facultaes de derechu oficiales del Imperiu. Pero de resultes d'un desastrosu terremotu nel añu551, los estudiantes fueron treslladaos a la ciudá deSidón.
Una vista de la ciudá de Beirut nel añu1900, colMonte El Líbanu neváu al fondu.
Beirut pasó a poder de losárabes nel635. Mientres laEdá Media Beirut foi clisada porAkka como centrucomercial delMediterraneu oriental. Dende'l1110 hasta'l1291 atópase en manes de loscruzaos. Más tarde Beirut foi gobernada a nivel llocal por emiresdrusos. Unu d'ellos,Fakr ed-Din Maan II, fortificó la ciudá, pero nun torgar qu'a principios delsieglu XVII volviera poder de los otomanos. Cola ayuda deDamascu, Beirut rompió'l monopoliu de comerciu marítimu sobreSan Xuan d'Acre con ésitu y suplantar como'l principal centru de comerciu na rexón. Mientres la posterior dómina otomana, Beirut amenorgar a una pequeña ciudá (con una población d'alredor de 10.000 habitantes).
En1888 foi capital delvilayato de Beirut y empezó la so puesta reactivación moderna, la ciudá convertir nuna llocalidá bien cosmopolita con estrechos venceyos conEuropa yEstaos Xuníos. Al empar, convertir nun centru de l'actividá misionera, fíxose construyir un impresionante sistema d'educación, qu'incluyó la universidá protestante de Siria, que foi establecida pormisioneros estauxunidenses y que más tarde se convirtió naUniversidá americana de Beirut (UAB). Inxenieros franceses establecieron un modernu puertu en1894 y un enllaz ferroviariu que lu xunía conDamascu y más tarde aAlepo. Gran parte del comerciu yera tresportáu por barcos a Marsella y llueu la influyencia francesa fortalecióse más que cualesquier otra potencia europea.
En1911, el censu que realizó laEncyclopædia Britannica amosó que na ciudá habitaben 36.000 musulmanes; 77.000 cristianos; 2.500 xudíos; 400 drusos y 4.100 estranxeros. Tres la cayida delImperiu otomanu dempués de laPrimer Guerra Mundial, Beirut, xunto con tol El Líbanu foi asitiáu so Mandatu francés.
El Líbanu llogró la independencia en1943 y Beirut convertir na so capital, siguió siendo la capital intelectual del mundu árabe y de un importante centru comercial y turísticu conocíu per munchos años como laSuiza d'Oriente Mediu, pola so estabilidá económica y cultura cosmopolita, hasta 1975 cuando'l país venció nunabrutal guerra civil. Mientres la mayor parte de la guerra, la ciudá tuvo estremada ente l'oeste en gran parte musulmana y l'este de mayoría cristiana.
El17 de xunetu de1981 l'aviación israelina bombardeó Beirut y el sur d'El Líbanu, causando la muerte, solo na capital libanesa, d'unes 100 persones y 350 mancaos. En1982, Israel ocupó Beirut. El29 de xunetu un edificiu ye algamáu pola aviación israelina provocando la muerte de 90 persones y 150 mancaos. El16 de setiembre,milicies cristino-falanxistes libaneses entraron pel oeste de Beirut so ocupación israelina y direición del Ministru de Defensa israelínAriel Sharón y empecipiaron la execución d'ente 460 y 3500 refuxaospalestinos na ciudá (veaseMatanzas de Sabra y Chatila).[4]
La ciudá sufrió intensos bombardeos mientres laGuerra d'El Líbanu nel postreru cuartu delsieglu XX. Hasta2005, sol impulsu deRafik Hariri (asesináu en Beirut en febreru de 2005), fuera reconstruyíu gran parte del centru de la ciudá con influyencia arquitectónica francesa, destaca d'esta etapa la plaza de l'Étoile. Anguaño síguese llevando a cabu un plan internacional de reconstrucción.
La ciudá foi bombardiada porIsrael con toa clase de proyeutiles, incluyíes les prohibíes bombes de recímanu,[5]mientres elrecrudecimiento de les hostilidaes contraHezbollah, bloquiando'laeropuertu Internacional de Beirut Rafik Hariri y puertu de la ciudá y tolos del restu del país mientres ocho selmanes.[6]Onde más sufrieron les consecuencies de la guerra foi nel sur de la ciudá, de mayoríaxiina, onde s'atopa la Sede Nacional de Hezbollah y un gran númberu de simpatizantes y afiliaos.
Sofitada polmonte El Líbanu, Beirut ta asitiáu sobre un espolón nuna estrecha llanura costera nelmar Mediterraneu. La so mariña ye bastante diversa, nella puédense atopar sableres predreses, sableres de sable o cantiles.
Beirut atópase en metá de la mariña libanesa conByblos yTrípoli al norte ySidón yTiro al sur. Anque ta arrodiada de montes, el so allugamientu fai que seya de bon accesu dende cuasi cualquier llugar d'El Líbanu.
Beirut tien unclima mediterraneu carauterizáu por unbranu calorosu y secu,serondes yprimaveres nidies y unosiviernos frescos y lluviosos. Agostu ye'l mes más calorosu del añu con una temperatura máximo media de 29 °C, siendo xineru y febreru los meses más fríos, con una temperatura mínimo media de 10 °C. Mientres la tarde, el vientu sopla del oeste, proveniente del mar y en direición al interior. La direición del vientu invertir al llegar la nueche.
L'iviernu ye la estación del añu más lluviosa y la más fresca, siendo les precipitaciones más abondoses a partir d'avientu. Los díes mientres l'iviernu son placenteros con temperatures rondando ente 15°C y 18°C, ente que mientres la nueche la temperatura suel baxar hasta los 9°C. La media añal de precipitaciones ye de 860 mm. Les agües suelen producise de forma enchente, concentrándose en pocos díes.
Parámetros climáticos permediu de Beirut, El Líbanu
Munches d'estes relixones son minoritaries, por casu, la mayoría de losxudíos de Beirut emigraron aFrancia,Israel,Canadá y losEstaos Xuníos tres laguerra civil libanesa que s'empecipió en1975, estimaciones actuales de la población xudía calculen qu'habiten la ciudá menos de 40 xudíos[ensin referencies]. Loscatólicos armenios,católicos de ritu llatín, tolos coptos y los entá más escasos protestantes tienen una presencia insignificante en comparanza coles otres relixones. A tolos efeutos, El Líbanu namái tien siete grandes relixones (musulmanes sunitas, musulmanes chiitas, drusos, maronites católicos, ortodoxos, católicos griegos ―melkitas― y cristianos armenios). Anque'l El Líbanu ye un paísllaicu, los asuntos familiares, como'lmatrimoniu, eldivorciu y laheriedu siguen siendo tramitaos poles autoridaes relixoses en representación de la fe de cada persona. El matrimoniu civil refugar por unanimidá poles autoridaes relixoses, pero'l matrimoniu civil celebráu nel estranxeru ye reconocíu poles autoridaes civiles libaneses.
Beirut careció una historia de lluches polítiques, debíes a les divisiones relixoses. La relixón estremó tradicionalmente a la sociedá libanesa, lo que se fai evidente tres la enllargada guerra civil.
Beirut tien dos equipos debaloncestu, Al Riyadi y A los Hikma, que participen na primer división del Campeonatu Libanés de Baloncestu.
Otros eventos deportivos en Beirut inclúin alMaratón de Beirut, celebráu añalmente dende2003,carreres de caballos selmanales nel Hipódromu de Beirut, y torneos degolf ytenis que se lleven a cabu nel Club de Golf d'El Líbanu.
La ciudá cunta con llinies d'autobuses que la comuniquen col restu del país y les principales ciudaes de la vecina Siria. Tamién puede viaxase contratando los servicios d'untaxi. Los autobuses que parten con destín al norte y a Siria parten de laEstación Charles Helou.
↑«Climate of Beirut» (rusu). Weather and Climate (Погода и климат). Consultáu'l 8 d'ochobre de 2014.
↑«Libanon - Beyrouth» (danish). Climate Data for Selected Stations (1931-1960) páx. 167. Danish Meteorological Institute. Archiváu dende l'orixinal, el 28 de payares de 2015. Consultáu'l 2 de marzu de 2013.
