L'avena ye uncebera bien común que se cultiva en zones templaes de tol mundu. Esta planta tien untarmu de 5-10 dm d'altor y lesfueyes son alternes, llanceolaes y planes, que'l so color ye verde azuláu y dexa estremala de lacebada. Tien unapanícula conespigues de 2 cm de llargu. Elfrutu ye la cebera utilizada en tol mundu como alimentu.
Tien un sistema radicular seudofasciculáu más desenvueltu que n'otresgramínees.
Ye unaplantaautógama. Ladehiscencia de les anteres produzse a la de abrir les flores anque si estes abren enantes de la maduración d'estames ypistilos pueden producise dexeneraciones de la variedá que s'escoyó.
Otros usos: posible base de preparación delgüisqui. Tamién s'utiliza na fabricación de piensos pal ganáuequín, mular,vacunu yovín.Encamienta usásela n'animales de trabayu y reproductores pol so altu conteníu envitamina E. Tamién s'utiliza en forraxe verde o acomuñada concebada yveza.[ensin referencies]
L'avena estremar d'otres ceberes pol so conteníu enprolamines, que representa ente un 10-20% del total, a diferencia del trigu, nel cual les prolaminas pueden llegar al 40-50%. Coles mesmes, na avena la proporción deprolines yglutamines (aminoácidos abondosos nes fracciones que resulten tóxiques pa losceliacos) ye menor que n'otres ceberes.[3]
La introducción de l'avena nadieta ensin gluten foi una tema d'alderique nos últimos años. Polo xeneral, l'avena nun ta encamentada na dieta ensin gluten, una parte de celiacos reacciona a l'avena,[4] magar en dellos países ta dexáu l'usu d'avena puro” (non contaminada con traces degluten) n'alimentos etiquetaos como “ensin gluten”.[5] Na práutica resulta difícil garantizar que l'avena disponible comercialmente nun tea contaminada con granos d'otres ceberes con gluten.[4]
Dellos trabayos evaluaron la seguridá del consumu d'avena nos pacientes celiacos, con resultaos contradictories debíos a la diferencia nel tipu d'avena usada y a la so pureza, y a defectos nel diseñu de los estudios. Anguaño, demostróse que la inmunogenicidad de l'avena depende de la variedá.[3]
Precisa disponer d'agua, yá que'l so coeficiente de respiración ye eleváu, anque un escesu de mugor puede ser perxudicial pa la mesma; por ello, esta planta precisa primaveres bien abondoses n'agua.
Puesto que se trata d'una planta rústica, nun ye bien esixente col suelu y suel tener bona producción en terrenes acedos (pH ente 5 y 7); poro, tien d'evitase cultivala en terrenescaliares.
Al ser una planta rústica, puede semase detrás deltrigu o de lacebada en segundes o terceres payes. En tierres probes puede semase como cabeza de l'alternativa anque, si esto asocede, ocupa un llugar detrás delbarbechu blancu o semilláu.
L'ataque deloídio (Erysiphe graminis) tien un aspeutu asemeyáu a la del trigu afeutáu pola mesma enfermedá: presenta unes manches grises sobre les fueyes, vaines y tarmos, y tamién sobre les espiguillas, nes que dempués se ven pequeños puntos negros.
