Ossaxons[1] son un antigopueblo chermanico que costituyó una confederación en as costas d'aMar d'o Norte en tiempos d'osromanos; tenioron un proceso migratorio que los levó ta o sud y ta aisla de Gran Bretanya.
A fins d'osieglo VIII os saxons de Chermania fuoron sozmesos por osfrancos deCarlos Magno y lo suyo territorio adhibito a unducau de Saxonia en l'Imperio Carolinchio. Carlos Magno efectuaba campanyas anyals en territorio saxón y lis imposó obaptismo y a cristianización forzata dende772 dica804. Por ixa razón establió a suya residencia enAquisgrán, amán d'os campos de batalla enAlemanya. Toz osmainates saxons se convirtioron fueras deWidukin que tardó mes y dirichió a resistencia antifranca.Chuan Ferrández d'Heredia dedica o capítol CXCV d'a "Cronica de los Conquiridors" aComo Karles subiugo a loslongobardos, lossaxones, los bretones, losbajoarios et otras muchas nationes.
A presión franca fació quepueblos eslaus como osobroditas s'estendillasen por l'este d'o territorio saxón.
Os antigos saxons se fusionoron con atras etnias chermanas orichinando parte d'o pueblo alemán actual en un proceso lento.
Con a división de l'Imperio Carolinchio en843, Saxonia pasó a fer parte d'oReino Franco Oriental, como un ducau hereditario gubernato por una fuerte dinastía, osLiudolfing. Como a suya incorporación a l'imperio estió tardana, perdioron debant d'os francos en l'anyo911 cuan se celebró a primera elección pa ocupar acadiera reyal chermanica. Manimentos, o reinato d'o duque franco Conrado estió tan mala que él mesmo proposó estar succedito por un noble d'a casa de Saxonia,Henrique o Paixarero, que se convertió en rei.
O territorio d'os saxons se convertió en a base d'o poder d'o reino, y Henrique continó costruindo o suyo imperio. Estió un militar brillant y tornó a situarLotarinchia baixo control d'o Reino Franco Oriental. D'a mesma traza luitó con exito contra oshongaros. O suyo filloOtón I d'o Sacro Imperio Romano Chermanico lis inflichió una derrota encara mes greu en955, por o que o papa lo recompensó nombrando-lo emperador d'oSacro Imperio Romano Chermanico. Cuan fue coronato Otónemperador, ya no podeba fer de duque, y atorgó este títol aHermann Billung, con territorio en o baixoElba, en a muga contra os eslaus.
Cuan a linia imperial saxona d'os Otons s'extinguió, a dinastíaBillung se convertió en a dinastía saxona mes poderosa, oposata a los emperadors d'a dinastía imperial Salia. En1073 os nobles saxons encomenzoron una revuelta contra l'emperadorHenrique I d'o Sacro Imperio Romano Chermanico, que fació que se formase una alianza entre os saxons y o papaGregorio VII.
A penar que a dinastía deBillung s'extinguió en1106, os saxons siguioron luitando contra o dominio imperial dica que a dinastía salia s'extinguió en1125, y lo nuevo duque saxónLotario I fue esleito rei y dimpués emperador.
Frederico I Barbarroya atorgó autonomía aHenrique o Lión, duque deSaxonia yBavera, pero dimpués lo desterró y dividió o suyo territorio por no aduyar-lo en Italia. A caita en desgracia d'Henrique permitió a ladinastía Ascania que se fese con o control de Saxonia. Esta dinastía yera implicata en a expansión alemana enta l'este uOstsiedlung y heba heredato muitas tierras d'osBillung, con o que yera a familia mes poderosa d'o ducau. Manimenos o territorio d'Ascania yera mes extenso que a mesma Saxonia, y cuan a familia se dividió en dos en osieglo XV, o títol de duque quedó en manos d'a branca que gobernaba o centro d'Alemanya. O nombre de "Saxonia", que orichinalment designaba a los territorios d'astamne saxona en a costa norte, se trasladó a lo centro d'o país, luent d'a mar.
Os saxons,anglos,chutos y atros pueblos chermanicos en menors proporcions invadioron a costa este d'aisla de Gran Bretanya cuan ni os romanos ni a población local podeban esfender-sen d'atros invasors. Cuan ya yeran bien establitos empentoron a losbritons enta l'ueste. Con o tiempo a fusión de anglos, saxons y chutos orichinó a los actualsangleses.