Arata grisa urata comuna[1] (Rattus norvegicus(Berkenhout, 1769)[2]) ye unmamifero d'a orden d'osRodentia y familiaMuridae que se creye que s'orichinó en o norte deChina, pero agora iste radedor s'ha extendiu a toz os continents fueras de l'Antarctida, y ye a rata dominant enEuropa y gran parti d'America d'o Norte. Con raras excepcions, a rata grisa vive ansequiera que vivan oshumans, particularment en as arias urbanas.
As ratas comunas son ratas grans, de constitución fuerte con uncranio cuadrau, morro romo ycoda gruixuda, que la suya longaria por un regular ye menor que a longaria d'o tozuelo y o tronco. A longaria d'o tozuelo a lo tronco ye de 18 a 26 cm, a longaria d'a coda de 14 a 21 cm y a longaria d'o piet zaguero de 38 a 45 mm. A coda tien 163-205 aniellos d'escala. As orellas son redondas y chicotas con una longaria de 17 a 23 mm; cuan se pliegan enta adebant, aconsiguen como maximo lo canto posterior d'o uello.[3] Os animals sexualment maduros pesan entre 170 y 350 g.
Aespecie amuestra un clarodimorfismo sexual, os masclos son mas grans y pesaus que as fembras. En una amuestra deGörlitz, os masclos en dos grupos d'edat d' animals sexualment maduros pesoron un promeyo de 309 y 404 g, mientres que as fembras en os mesmos grupos d'edat pesoron 255 y 315 g, respectivament. Os masclos yeran en promeyo 17,5 y 22 % mas pesaus que as fembras, a longaria d'o tozuelo a torso d'os masclos yera 8,1 y 10,1 % mas larga.[4]
- ↑(an)Rafel Vidaller Tricas:Lista patrón d'os nombres d'os mamifers terrestres ibericos en aragonés (II),Fuellas 251-252,Consello d'a Fabla Aragonesa,2019, ISSN 1132-8452, pp. 19-24.
- ↑(de) K. Becker: Rattus norvegicus (Berkenhout, 1769) – Wanderratte. In: J. Niethammer, F. Krapp: Handbuch der Säugetiere Europas. Akademische Verlagsgesellschaft, Wiesbaden 1978, pp. 401–420.
- ↑(de) S. Aulagnier, P. Haffner, A. J. Mitchell-Jones, F. Moutou, J. Zima:Die Säugetiere Europas, Nordafrikas und Vorderasiens – Der Bestimmungsführer. Haupt Verlag, Bern/ Stuttgart/ Wien 2009,ISBN 978-3-258-07506-8, pp. 236–237.
- ↑(de) A. Dietze, O. Zinke, H. Ansorge:Studie zur Reproduktion und Morphologie der Wanderratte Rattus norvegicus (Berkenhout, 1769) – Ein Beitrag zur Fauna der Oberlausitz. In: Veröff. Mus. Westlausitz Kamenz. 26, 2006,pp. 117–128.
