Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Ir al contenido
BiquipediaA enciclopedia libre
Mirar

Militar

De Biquipedia
Soldatos de l'antigaNationale Volksarmee d'aRepublica Democratica Alemana.
Recreación historica d'una unidat d'Artillería de l'Exercito francés en1805, mientres asGuerras napoleonicas.
Soldato de l'Imperio inca, en unachoya de l'arte incaico.
M113 de l'Exercito brasilero.
Ataque d'ainfanteríaprusiana en abatalla de Hohenfriedberg o4 de chunio de1745, cuadro deCarl Röchling.
Soldatos de l'Exercito chinés.
Soldatos de l'Exercito ruso.
Soldatos de l'Exercito tailandés.
Soldatos deCaballeríapolacos a o servicio deNapoleón Bonaparte en misión de reconoixencia mientres aGuerra d'o Francés, en un cuadro deJuliusz Kossak.
Carga d'aCaballería de l'Exercito francés mientres abatalla de Friedland, en un cuadro d'Édouard Detaille.
Caballeríacosaca, en un cuadro deJózef Brandt.
Tropas de l'Exercito ruso en unatrinchera mientres aPrimera Guerra Mundial.
UnPanzer VI Tiger d'aWehrmacht mientres aBatalla de Normandía en aSegunda Guerra Mundial.
Emplego de bombas denapalm por l'Exercito estausunidense mientres aGuerra de Vietnam.
Exercito de guerrers de terracota en o mausoleu de l'emperadorQin Shi Huangdi.

Unmilitar[1] ye una persona que fa d'o servicio en asFuerzas Armatas regulars d'unpaís o suyo medio de vida. Encuadrato asinas en as Fuerzas Armatas, i ocupa un puesto hierarquico, conoixito comorango ugrau. Ista caracteristica diferencia a lo militar, perteneixient a una organización controlata directament por oestau, d'asfuerzas paramilitars que no se troban baixo o suyo control; o militar ye asinas identificato por bels signos distintivos externos, como o suyouniforme y por a suya pertenencia a unaunidat militar hierarquicament organizata. Cal parar cuenta que a composición d'as Fuerzas Armatas puet estar voluntaria u tamién por o sistema deleva d'entre os civils ta encorporar-los-ie temporalment.

Tamién cal diferenciar-lo d'omercenario, qui tamién fa parte d'as Fuerzas Armatas encara que dentro d'una unidat militar privata, encara que baixo o control teorico d'o estau que la contracta, estando amás a sobén nacional d'un estau diferent a l'estau que lo contracta.

Antiparte, cal diferenciar-lo tamién d'oterrorista, un termin que fa referencia a las personas que emplegan a violencia contra as institucions estatals ta conseguir as suyas finalidaz politicas, y d'oresistent, que ye una persona que no fa parte d'una unidat militar organizata ni ye baixo o control estatal, emplegando tamién a violencia, pero que a sobén se considera que actúa ta lograr o restablimiento d'a independencia d'o suyo país, que ye ocupato militarment en forma total u parcial por una potencia forana.

Ta rematar, s'diferencia d'atras unidaz armatas, como aPolicía, en que a suya misión prencipal no ye de mantener l'orden interno d'o país, sino a protección d'as suyas mugas contra un enemigo forano.

Historicament, mientres aPrehistoria y aEdat Antiga, no existiba a fegura d'o militar en sentito estricto, estando cualsiquier miembro d'a sociedat apto ta la luita en prencipiar una guerra. Sindembargo, cuan apareixioron os grans imperios de l'Antigüidat, como l'Imperio echipciano u l'Imperio Romano, naixió a fegura d'o militar profesional, que feba d'ista actividat o suyo medio prencipal de vida y que recibib un entrenamiento militar que li permeteba d'estar un ran dencima d'o nivel en que podía plegar un ciudadán que no hese recibito dito entrenamiento. Mientres aEdat Meya, a diferencia prencipal yera entre aCaballería, formata por miembros d'anobleza que yeran cuasi militars, y aInfantería, formata porlabradors sin muita formación militar alistatos nomás que ta una campanya militar concreta. As primeras unidaz profesionals que se formoron estioron bellas unidaz d'arquers, que emplegaban unarma (l'arco) que en ixe inte yera un arma especializata. En os sieglosXVI-XVIII, se formoron ta la guerra unidaz demercenarios, que constituiban a parte prencipal en os grans exercitos. Ista situación cambeó con aRevolución francesa, quen s'estendilló a ideya de que una d'as obligacions d'o ciudadán yera la de prestar por un tiempo o suyoservicio militar, ta fer que en caso de guerra estase a punto ta fer parte de l'Exercito: apareixioron asinas as grans campanyas militars que movilizaban millons de soldatos, mandatos por grans estrategas comoNapoleón Bonaparte. Mientres aPrimera Guerra Mundial, y encara mas mientres aSegunda Guerra Mundial, l'aplicación d'os abances tecnicos de l'industrialización a la guerra fació necesario l'adiestramiento d'os militars por una luega durada, tonando a apareixer o militar profesional, situación que actualment ye vichent en cuantos países, incluyindo-ieEspanya.

Etimolochía

[editar |modificar o codigo]

A parolamilitar provién d'olatínmilitarius, derivato demiles (ye decir, soldato).

Tipos de militars

[editar |modificar o codigo]

En resumen, un militar puet estar:

  • Personal contractato por un tiempo ta fer as funcions militars, con caracter voluntario.
  • Personalde carrera, ye deir, que ha feito osestudios d'acarrera militar en unaAcademia militar y sirve a sobén comooficial usuboficial.
  • Personal enrolato por o estau de forma obligatoria como un deber civico, en as ditaslevas, como en o sistema que existiba enEspanya dica osanyos 1990, en que toz os ciudadans de chenero masculín pasaban una anyada (u dica dosanyadas, d'antis mas) en l'Exercito.
  • Personal civil enrolato forzosament en caso deguerra.

Funcions d'o militar

[editar |modificar o codigo]

Un militar puet tener una actividat operacional en ocampo de batalla, d'adiestramiento d'atros militars, de mando superior u d'oficina. A organización d'un exercito fa necesarios unmando (t'a coordinación d'as tropas) y unalochistica, components de muita importancia en as modernasFuerzas Armatas. A sobén se charra d'«escalerón»: escalerón de mando, escalerón lochistico y escalerón operacional.

Ta os emplegos operacionals, se puet destinguir:

Cal parar cuenta tamién d'atras actividaz militars, como aIntelichencia militar, adedicata a oespionache y contraespionache, ya siga en l'interior d'o propio país u en l'exterior, ta reunir informacions sobre as actividaz, tecnicas, disposición y capacidaz d'atros exercitos foranos.

Aciencia tien tamién muita importancia por o suyo uso militar, y tamién se charra asinas d'aciencia militar, a ormino t'o desembolique d'atecnolochía militar.

O militar en a Historia

[editar |modificar o codigo]

Prehistoria

[editar |modificar o codigo]

En aPrehistoria, no existiba o militar como unaprofesión, en estar tot miembro d'una sociedat un militar en caso de conflicto, situación que continó en cuantos estaus de l'Antigüidat. Sindembargo, en os grans imperios de l'Antiguidat, en l'Antigo Echipto y en l'Imperio Romano, os militars se convertioron en uns profesionals, a lo menos en cuantas unidaz selectas.

Imperio Romano

[editar |modificar o codigo]

Mientres l'Imperio Romano, s'alistoron en aLechión romana os soldatos por primera vegata como soldatos profesionals, prestando-ie os suyos servicios por una luenga durada, y recibindo formación militar ta cumplir millor con a suya misión. A prestación de servicio por os ciudadans romanos se completaba con l'alistamiento de personas que, encara que naixitas dentro d'as mugas de l'Imperio, no teneban a ciudadanía romana, que nomás adquiriban que en estar licenciatos, dimpués de 25 anyadas de servicio, convertindo-se os soldatos dimpués d'estar licenciatos en un instrumento prencipal en a politica delatinización d'as poblacions conquiestas. Sindembargo, nomás qui teneba ciudadanía romana (u latina) prestaba o suyos servicios en a Lechión, prestando servicios a resta en unidaz especials ditasauxiliars, a ormino deCaballería en as ditasAlae.

Edat Meya

[editar |modificar o codigo]

Mientres aEdat Meya no existiba a fegura d'o militar profesional, y en ixas envueltas lo mas amanato a un militar yeran osnobles que feban parte d'aCaballería, y que yeran decisivos en a mayor parte d'as batallas. Ainfantería en ixe inte yera formata nomás que por porlabradors que no teneban formación militar y que s'alistaban nomás que ta una campanya militar concreta.

Sindembargo, tamién apareixioron en ixe inte dos tipos de soldatos que sí se puet considerar que yeran profesionals, toz dosmercenarios que luitaban enpagas por unasoldada. D'una man, bi heba os grupos de caballers mercenarios, segundons d'a nobleza u miembros d'a chicota nobleza que buscaban por medio d'a suya participación en as guerras unbotín ta incrementar os suyos recursos economicos y a suya posición social. D'atra man, os soldatos que manipulaban bellaarma especializada, como l'arco u a ditaartillería en ixas envueltas (ye decir,catapultas,onagres y atras armas de setio). Ixos especialistas se contractaban en o caso d'os arquers siempre con as suyas armas, y tamién se feba asinas a sobén con os especialistas enartillería, situación que se reprodució en apareixer a primeraartillería tal como hue se conoix, con emplego d'apolvora.

Renaiximiento

[editar |modificar o codigo]

Mientres oRenaiximiento, no nomás fació a suya aparición a moderna artillería, sino que amás prencipió a existir un Exercito permanent a lo servicio d'as prencipals monarquías u reinos, que yeran os países que teneban suficients recursos economicos ta fer frent a lo suyo coste. Tamién aparicioron os ditoscondottieri en apeninsula italica, formando dende osieglo XIV unidaz militars completas que contractaban os chicoz estaus d'a peninsula ta las suyas guerras, en un sistema cuasi codificato a on no yeran frecuents asmortaleras de presoners.

Sindembargo, tamién apareixioron enEuropa as guerras por de motivosrelichiosos, con as mortaleras de presoners en rematar a batalla, feito que dica ixe int nomás se feba en as luitas contra os musulmans. A confrontación ideolochica, amás d'a creixencia d'o poder estatal, fació que amanixiesen en o continent os grans exercitos en campanyas cuasi permanents, fendo nomás una parada en hibierno, cuan as condicions climatolochicas feban difícil a continación d'as operacions militars. En ixas envueltas destacoron os ditostercios de l'Exercito espanyol que luitoron en osPaíses Baixos espanyols contra os sublevatosprotestants d'asProvincias Unitas y contra os suyos aliaus, osangleses y osfranceses, amás de contra os exercitos protestants desuecos yalemans.

Sieglos XVIII y XIX

[editar |modificar o codigo]

ARevolución francesa estió un momento clau en a evolución d'a fegura d'o militar. Seguntes as ideyasliberals d'os revolucionarios franceses, desapareixiba a condición desubchecto d'una monarquía ta amanixer a condición deciudadán d'una democracia. Asinas, mesmo que o ciudadán pagaba unsimpuestos ta fer que l'estau podese fer frent a las suyas necesidaz, tamién pagaba en forma de prestación d'unservicio militar obligatorio, formando asinas exercitos de ciudadans armatos. Ta mandar y encuadrar a ixos soldatos, apareixioron os oficials de carrera, formatos en Academias militars y con conoixencias especializatas en o mando y planificación d'as operacions militars, que teneban ta las suyas maniobras a la suya disposición una gran masa de soldatos. Tamién s'emplegaba una abundantartillería y atras armas modernas en o frent de batalla.

O militar mas caracterizato d'ixe periodo yeNapoleón Bonaparte, qui con os suyos mariscals y chenerals luitó por primera vez en batallas por toda Europa, dendeRusia dicaPortugal, u mesmo fuera d'Europa, como enEchipto.

Sindembargo, en osanyos 1870, con aGuerra Franco-prusiana, a tecnica aplicata a las armas fació que s'inventase ametralladora, con una potencia de fuego tan important que feba imposible as batallas como dica ixe inte s'heban conoixito, encara que ista lección no s'aplicó encara por os Estaus Mayors.

Sieglos XX y XXI

[editar |modificar o codigo]

Primera Guerra Mundial

[editar |modificar o codigo]

En aPrimera Guerra Mundial o sistema d'exercitos masivos formatos por millons de soldatos ya yera o sistema habitual, estando encuadrato por un chicot exercito formato por profesionals y por oficials que tamién yeran profesionals. Sindembargo, en ista guerra uno d'os elementos mas destacatos estió l'aplicación a las tecnicas y a l'armamento militar d'as zagueras innovacions tecnicas y d'os descubrimientos cientificos.

A mesma potencia de fuego a que heba plegato en ixas evueltas l'artillería y l'emplego masivo d'ametralladora facioron que os ataques contra posicions fortificatas esdeveniesen un autentico suicidio. Se creyorontrincheras como sistemas de fortificación ta la protección d'o frent de batalla d'os ataques de l'enemigo, contando-se asinas os abances territorials enmetros de territorio, que amás restaba arrasato de raso.

Tamién apareixioron atras innovacions, como l'emplego masivo d'osautomóvils u d'oferrocarril ta otransporte de tropas, u l'emplego de nuevas armas como otanque u l'avión militar, anque que en ista guerra no s'emplegoron encara a plena capacidat.

Segunda Guerra Mundial

[editar |modificar o codigo]

Ista situación s'intensificó mientres aSegunda Guerra Mundial.

D'una man, aWehrmacht con l'emplego d'ablitzkrieg (emplego masivo detanques yaviación, fació un uso intensivo (encara que nomás que en puestos concretos) d'aciencia aplicata a la guerra, situación encara mas desembolicata por l'Exercito estausunidense, que plegó a l'emplego d'abomba atomica contra oChapón.

D'atra man, con ixo calía una mayor tecnificación d'os militars, que luitaban en vehiclos especializatos con armamento sofisticado, armamento que requería d'una important formación tecnica d'os militars (y tamién d'os oficials ta l'emplego correcto d'os nuevo medios de luita).

Posguerra y actualidat

[editar |modificar o codigo]

Con istos antecedents, se plega curiosament a una situación pareixita a la situación anterior a laRevolución francesa: un chicot grupo de militars, altament tecnificato y profesional, forma os exercitos actuals, rematando con oservicio militar obligatorio y creyando unexercito profesional a on a sobén en fan parte soldatos d'atros países. Continan existindo asAcademias militars ta formar a los futuros oficials, encara que os soldatos ya tienen a vegatas una relación cuasi laboral con as suyasFuerzas Armatas.

Militarismo y antimilitarismo

[editar |modificar o codigo]

A posición d'a sociedat debant d'os militars fa que se pueda charrar de militarismo y d'antimilitarismo, en un debat que ha dividito modernament as sociedaz civils.

Un eixemplo d'istos debats podemos trobar-lo en aFrancia d'aTercera Republica en relación con o ditocaso Dreyfuss.

Referencias

[editar |modificar o codigo]
  1. (an)Diccionario aragonés-castellano-catalán.Estudio de Filología Aragonesa. Edacar num. 14. Zaragoza. Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés. ISSN 1988-8139. Octubre de2024.

Se veiga tamién

[editar |modificar o codigo]
Control d'autoridaz

Obteniu de "https://an.wikipedia.org/w/index.php?title=Militar&oldid=2161893"
Categoría:
Categoría amagada:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp