As diferents brancas d'o cristianismo han amaneixiu dende lo mesmo suyo orichen. A mes antiga son osebionitas, que creyeban en a fegura deChesús pero sin deixar de seguir a lei y ritual propios d'o chudaísmo, por o que no acceptoron asant Pavlo. Tamién i habió wn ixas envueltassectas que combinaban cristianismo ygnosis.
Belunas d'asilesias orientals tienen o suyo orichen en as luitas por o poder entre bispes, cuan uns conseguiban imponer os suyos criterios en osconcilios, y atros no los acceptaban, independizando-se y convertindo-se enhereches pa lo cristianismo oficial. Pa pueblos sozmesos a los romanos la herechía ha estau un camín pa expresar o deseyo d'independencia u la independencia (nacionalismo relichioso); como ye lo caso d'aIlesia Copta u d'aIlesia Siriana. O proceso d'expansión d'o cristianismo fueras de l'Imperio Romano permitió la expansión tanto de formas de cristianismo que obedeixeban aRoma u aCostantinoble como de formas hereticas. As formas no ortodoxas u herechías permitiban a los recient convertius desligar-sen d'o poder imperial, fer ilesias nacionals u no ser perseguius en países enemigos de Roma:Ilesia Arriana,Ilesia Armenia,Ilesias Celtas,Ilesia Asiriana, etc...
A rivalidat entre la hierarquía de Roma yCostantinoble produció un proceso contino de deseparación que remató en osieglo XI:
Catolicismo, a mayor d'as brancas cristianas, que accepta l'autoridat centralizada d'opapa, enRoma.
Dende ixas envueltas d'asCruzadas y d'a decadencia de l'Imperio Bizantín Roma ha conseguiu que parte d'os fidels d'as ilesias orientals haigan acceptau l'autoridat de Roma, encara que tamién mantenendo lo suyo rito propio, convertindo-se asinas en lo que se conoixe como "ilesias uniatas", en oposición a las ilesias orientals que no acceptan l'autoridat papal y que se conoixen como "ilesias ortodoxas".
Toz osmaronitas acceptoron a lo papa de Roma, convertindo-se asinas en uniatas.
Parte d'os armenios acceptoron l'autoridat papal, sobretot en tiempos d'oReino d'Armenia la Chica, un reino que estio aliau d'os cruzaus.
Os cristianos de rito griego que acceptoron en diferents contextos historicos a lo papa de Roma son conoixius comogreco-catolicos. EnGrecia siempre han estau pocos y fuoron perseguius. En cambio, una parte sustancial d'os cristianos de rito griego acceptoron a lo papa de Roma en l'antigaUnión Polaco-Lituana, enTransilvania (Ilesia Uniata d'Alba Iulia), y enOrient Meyo.
As crisisbaixomedievals y los cambios socioeconomicos de dimpués d'aEdat Meya facioron que en cualques países d'Europa que deseyaban desligar-sen de Roma prenesen versions d'o cristianismo diferent d'o catolicismo, mirando en a radiz biblica y orichinando una succesión d'ilesias diferents a lo largo d'os sieglos.
Protestantismo, formau por multiples ilesias independients, que no reconoixe la supremacía papal.
