DrWilhelm Senn, wo am12. Februar1845 zLieschtel uf d Wält cho und am22. Augschte1895 zBasel gstorben isch, isch e Schwiizer Lehrer und Dichter gsi.
Er isch dr Soon vom Wilhelm Senn, wo z Lieschtel Beck gsi isch, und vo dr Barbara Rosenmund gsi. Er isch z Lieschtel id Schuel un zWeddige ufs Seminaar gange.
Drno het er im Baselbiet zRamschbrg, zGälterkinden und de au no z Basel Schuel ggää.
Dr Senn het es Buech über d Gschicht und d Volchskund vo Ramschbrg gschribe. Und er isch i dr Öfentlichkeit als Dichter bikant gsi. Sys im Kanton psunders berüemte Gedicht isch dBaselbieter HymneVo Schönebuech bis Ammel, wo dr Senn anne 1862 gmacht het. Das Lied het me schynts anne 1887 s erschte Mol bim Hasepfäfferässe vom «Baselbieter Chränzli», erer Gruppe vo Heiwehbaselbieter i dr Stadt Basel, wo dr Senn au drby gsi isch, gsunge. S Lied isch sit 1937 imBaselbieter Singbuech abtrukt. Es wird no hütt vil gsunge, au wenn dr Tegscht von ere alte ländliche Wält redt, wo eso scho zu Wilhem Senns Läbeszyt teils überholt gsi isch.[1]
Zäme mit emJonas Breitenstein rächnet me der Wilhelm Senn zu de eersche BaselbieterMundartdichter.
SDichter- und Stadtmuseum Lieschtel zeigt Sache vom Senn sym Lääbe.