Horn säit mä eme Uswuggs am Chopf vo de Rinderartige und vo deNaashörner. Im überdräite Sinn wärde au äänligi Körperdäil vo andere Dier as „Horn“ bezäichnet.
Sgmäingermaanische Wortmiddelhoochdütsch,althoochdütschhorn isch, wie z. B. au slatiinische Wortcornu, wo s gliiche bedütet, e Bildig zu drindogermaanische Wurzle*ker[ə]- „Horn“, „Gweih“, wo au d WörterHirni undHiirsch und latiinischcervus druf zrugggöön.[1][2]
S Horn vo de Rinderartige (Bovidae), ereFamilie vo deWiiderchöijer, wo under anderem dAntilope, dRinder,Schoof undGäisse drzueghööre, isch e hoole Üüberzuug über e Chnochezapfe, wo mit ere guet durbluetete Hutschicht überzooge isch. Im Geegesatz drzue stoot d Familie vo deHirsch (Cervidae), woGwei dräit. Die bestöön us Chnoche- und nit us Hornsubstanz. Hörner waggse im Geegesatz zu Gweih e ganzes Lääbe lang. Bi fast alle Horndrääger häi d Männli und d Wiibli Hörner, bi de Wiibli si si mäistens chliiner.
S Horn vo de Naashörner isch e soliide Uswuggs, wo us verchläbteBorste bestoot. Mä cha s wie Hoor oderFingerneegel stutze, ooni im Dier weezdue. Das macht mä zum Bispil imDierschutz, wil d Naashörner fast nume wäge iire Hörner gjagt wärde: E Naashorn ooni Horn isch für Wilderer wärtloos.
Hörner wärde asBhälter wie au asMuusiginstrumänt verwändet.
